ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

 

Εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα των εκλογών της 17^ης Ιούνη

 

1. Τα αποτελέσματα των εκλογών της 17^ης Ιούνης αποτυπώνουν τη βαθιά πολιτική κρίση και την εντονότερη παρά ποτέ ταξική πόλωση στην ελληνική κοινωνία ως αποτέλεσμα των πολιτικών των μνημονίων και όλου του μεγάλου κύκλου αγώνων της τελευταίας διετίας.

 

2. Είναι γεγονός ότι ο πολιτικός σεισμός της 6^ης Μάη δεν ολοκληρώθηκε αυτή τη φορά με την εκλογική ήττα των μνημονιακών δυνάμεων και την αποτροπή του ενδεχόμενου να φτιαχτεί μνημονιακή κυβέρνηση. Ο συνδυασμός ανάμεσα στην ιδεολογική τρομοκρατία (συμπεριλαμβανομένης και της εκτεταμένης παρέμβασης των εκπροσώπων των ηγετικών ιμπεριαλιστικών σχηματισμών) και την ενεργοποίηση φοβικών αντανακλαστικών επέτρεψαν στη Νέα Δημοκρατία να έχει την πρώτη θέση και χάρη στον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο να μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και την πάντα πρόθυμη να συνεισφέρει σε καθεστωτικές λύσεις ΔΗΜΑΡ. Παρά τη ρητορική περί «επαναδιαπραγμάτευσης», η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ θα κληθεί να εφαρμόσει τα μνημόνια και όλες τις πολιτικές που έχουν οδηγήσει στη σημερινή καταστροφή. Άλλωστε, και οι εκπρόσωποι της Τρόικα ξεκαθάρισαν με τις δηλώσεις τους ότι περιμένουν πλήρη συμμόρφωση.

 

3. Σε πείσμα, όμως, της ανακούφισης των εκπροσώπων του αστικού κόσμου, και αυτή η κυβέρνηση θα είναι μια αδύναμη κυβέρνηση. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το εκλογικό αποτέλεσμα απέχει πολύ από το να αποτυπώνει μια σαρωτική πλειοψηφία. Ούτε, μόνο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των νέων, των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ψήφισε κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Πάνω από όλα, είναι το γεγονός ότι σε μια κοινωνία που πλησιάζει το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, που οδεύει στην 6^η συνεχόμενη χρονιά ύφεσης, που καταγράφει τεράστια απώλεια εισοδήματος, που η εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων ισοδυναμεί με μισθολογικό όλεθρο, κανείς μπορεί να περιμένει ακόμη περισσότερες κοινωνικές εκρήξεις και μεγάλες κινητοποιήσεις. Άλλωστε, η βαθιά ελληνική οικονομική κρίση εξακολουθεί να συντονίζεται τόσο με την παγκόσμια οικονομική κρίση όσο και με τη βαθιά κρίση της Ευρωζώνης, που αποδεικνύει ότι ο μεγάλος ασθενής είναι η ίδια η ΕΕ και η βαθιά αντιδραστική «ολοκλήρωσή» της.

 

4. Το ΠΑΣΟΚ επέδειξε αντοχή εκλογική, στηριζόμενο, όμως, σε εκπροσωπήσεις που περισσότερο παρά ποτέ πατούν στην παρατεταμένη προσκόλληση στο κράτος και την κυβερνητική εξουσία και όλο το φάσμα των συμφερόντων και των μικροδιαπλοκών που συνδέονται με αυτήν. Και τώρα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να διαπραγματεύεται την ένταξή του σε μια ακόμη μνημονιακή κυβέρνηση. Άλλωστε, ξέρει ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις επιθυμούν την ανασυγκρότηση της «κεντροαριστεράς» ως συστημικής εναλλακτικής λύση, με αφετηρία και το ΠΑΣΟΚ αλλά και τη ΔΗΜΑΡ.

 

5. Η διατήρηση υψηλών ποσοστών της νεοφασιστικής και νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής είναι μια ιδιαίτερα αντιδραστική εξέλιξη. Η διατήρηση του ρεύματος υπέρ των νοσταλγών του Χίτλερ αποτυπώνει ότι μέσα σε μια συγκυρία κρίσης, ένα τμήμα της λαϊκής ανασφάλειας και του φόβου πολώνεται σε πρακτικές κοινωνικού κανιβαλισμού. Αυτό γίνεται στο έδαφος μιας σωρευμένης πολιτιστικής καθυστέρησης και υποχώρησης της παρέμβασης της Αριστεράς, που οδηγεί στη μετάλλαξη της δυσανεξίας με την κυρίαρχη πολιτική σε μια βαθιά αντιδραστική, ρατσιστική, βίαιη και καθεστωτική σε τελική ανάλυση εκδοχή «μαγκιάς». Ακριβώς, γι’ αυτό το λόγο και αποτελεί επιτακτική ανάγκη η κλιμάκωση της αντιφασιστικής πάλης, και με την έννοια της ανασυγκρότησης της αλληλεγγύης στις γειτονιές και με την έννοια της έμπρακτης εκδίωξης των φασιστών από τις γειτονιές.

 

6. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σε αυτό το τοπίο μια μεγάλη εκλογική άνοδο. Κατά κύριο λόγο προς τα εκεί εκφράστηκε η διάθεση ευρύτερων τμημάτων της κοινωνίας για να υπάρξει επιτέλους μια στροφή προς τα Αριστερά. Και όντως υπάρχει μια συνολική ενίσχυση της Αριστεράς σε εκλογικά επίπεδα που δεν τα είδαμε σε όλη τη μετεμφυλιακή περίοδο Δεν μπόρεσε, όμως, να κερδίσει εν μέρει και γιατί δεν μπόρεσε να απαντήσει στην ιδεολογική τρομοκρατία για το ευρώ και τις καταθέσεις. Φάνηκε έτσι πόσο προβληματική ήταν η επιμονή, εδώ και πολλά χρόνια, μεγάλου μέρους της Αριστεράς όχι μόνο να εθελοτυφλεί απέναντι στον ταξικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και να αρνείται έγκαιρα να μιλήσει για τον καταστροφικό και αντιδραστικό ρόλο του ευρώ και της αρχιτεκτονικής της ΟΝΕ. Ήταν αυτός ο καταναγκαστικός «αριστερός ευρωπαϊσμός» που στην πραγματικότητα νομιμοποιούσε την ιδεολογική τρομοκρατία, ενίσχυε τα φοβικά αντανακλαστικά και δεν διαμόρφωνε μια άλλη συνθήκη αριστερής και ριζοσπαστικής ηγεμονίας σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε, σε τελική ανάλυση, επειδή δεν έπεισε ότι όντως θα κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ, αλλά ακριβώς επειδή επιμένοντας στο ευρώ διαρκώς μετατόπιζε τη συζήτηση σε ένα πεδίο ευνοϊκό για τις συστημικές δυνάμεις.

 

7. Το αποτέλεσμα του ΚΚΕ είναι αρνητικό. Η υποχώρηση του σε εκλογικά επίπεδα της δεκαετίας του 1930 είναι το αποτέλεσμα μιας καταστροφικής πολιτικής γραμμής που επέμεινε στην ηττοπάθεια, στη λογική «τίποτε δεν γίνεται», στη διάσπαση του κινήματος και τον ενδοαριστερό εμφύλιο πόλεμο, αντί να συμβάλει στο αναγκαίο αγωνιστικό μέτωπο ρήξης ανατροπής και την ανάδειξη των αναγκαίων αντικαπιταλιστικών και αντι-ΕΕ αιχμών μιας αριστερής στρατηγικής για την εξουσία. Περισσότερο παρά ποτέ είναι ανάγκη να ανοίξει η συζήτηση και να απελευθερωθούν δυνάμεις μέσα από το χώρο του ΚΚΕ, ακριβώς επειδή δεν μπορεί να συνεχιστεί ο τωρινός κατήφορος.

 

8. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε μια δύσκολη μάχη και το αποτέλεσμά της σίγουρα δεν ήταν καλό, εφόσον υπάρχει σημαντική υποχώρηση από το εκλογικό αποτέλεσμα της 6^ης Μάη. Αποτυπώνει αυτό ότι υπήρξε πραγματική πίεση από τα προεκλογικά διλήμματα. Άλλωστε, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επέλεξε να παρέμβει στον προεκλογικό αγώνα, όχι τόσο για να ανταγωνιστεί εκλογικά τις άλλες προτάσεις της Αριστεράς, αλλά για να επιμείνει στην προβολή και ζύμωση του αναγκαίου αριστερού προγράμματος, της εξόδου από το ευρώ και της διαγραφής του χρέους, της ανάγκης να συνδυαστεί η διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας με την οικοδόμηση της λαϊκής αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και αυτοάμυνας. Το αποτέλεσμα αυτό πρέπει να αποτελέσει αφετηρία για αυτοκριτική και για βάθεμα της πολιτικοποίησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η ατολμία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όλη την προηγούμενη περίοδο να προβάλει το στόχο του αναγκαίου αριστερού μετώπου ανατροπής, οι παλινωδίες απέναντι σε ενωτικές πρωτοβουλίες και συνεργασίες που θα μπορούσαν να είχαν δώσει μια μεγαλύτερη πολιτική και εκλογική δυναμική, η υποτίμηση της επεξεργασίας μιας επαναστατικής στρατηγικής που να αφορά τις σημερινές δυνατότητες διεκδίκησης της κυβερνητικής εξουσίας, όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους. Περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόμαστε να βαθύνουμε την επεξεργασία του αριστερού προγράμματος, να προβάλλουμε και να δουλέψουμε το στόχο του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, να αναμετρηθούμε με το ερώτημα μιας στρατηγικής για την εξουσία μέσα στη σημερινή πολιτική και κοινωνική πόλωση, να πάρουμε εδώ και τώρα πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση των αντι-ευρώ δυνάμεων, ως πρώτη μαγιά για το αναγκαίο αριστερό μέτωπο ανατροπής, να αναμετρηθούμε με την πρόκληση της επαναστατικής ανανέωσης της κομμουνιστικής προοπτικής.

 

9. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της Αριστερής Ανασύνθεσης, στο πλευρό των άλλων συντρόφων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έδωσαν έναν μεγάλο αγώνα και στις δύο εκλογικές μάχες, προσπαθώντας ταυτόχρονα να υπερασπιστούν την αναντικατάστατη αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και του προγράμματός της και την ανάγκη να μην αποκοπούμε από την ευρύτερη πολιτική δυναμική υπέρ της Αριστεράς. Με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσουμε και τώρα παλεύοντας για το ζωντάνεμα της εσωτερικής ζωής και λειτουργίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη διαμόρφωση πολιτικών θεσμών συγκροτημένης παρέμβασης, το άνοιγμα προς την κοινωνία, τη συλλογική επεξεργασία μάχιμων πολιτικών θέσεων και κατευθύνσεων, την πρωτοπόρα παρέμβαση σε όλες τις μάχες που είναι μπροστά μας. Σε αυτό το στόχο, άλλωστε, εντάσσουμε και την αναγκαία οργανωτική και πολιτική ενίσχυση και συγκρότηση και της ίδιας της Αριστερής Ανασύνθεσης, με την αναβαθμισμένη ενότητα και συντροφικότητα που οι προκλήσεις της εποχής επιβάλλουν.

 

10. Μπροστά μας ανοίγει ένα τοπίο δύσκολο, αντιφατικό αλλά και εκρηκτικό σε αντιθέσεις και ενδεχόμενα και γι’ αυτό σε τελική ανάλυση ελπιδοφόρο. Οικοδομώντας τις μορφές της λαϊκής ενότητας μέσα στον αγώνα, υψώνοντας αντιστάσεις στις νέες επιθέσεις, προετοιμάζοντας τις νέες κινηματικές ανατροπές, ανοίγοντας τη συζήτηση για τον άλλο δρόμο μέσα στην κοινωνία, βαθαίνοντας τη συζήτηση για την αριστερή στρατηγική, τη στρατηγική της ρήξης με το χρέος, το ευρώ και τα μνημόνια και ανανεώνοντας την επαναστατική στρατηγική με βάση τις σημερινές προκλήσεις, μπορούμε να ελπίζουμε στην ανατροπή. Ο πόλεμος δεν τελείωσε, ο πόλεμος τώρα ξεκινά.

 

Αθήνα 19/06/2012

Το Πανελλαδικό Γραφείο της Αριστερής Ανασύνθεσης