ΤΡΙΑΝΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΧΡΟΝΙΑ έχουν περάσει από τη χρονιά που η επίσημη πολιτεία εξήγγειλε δια μέσου του τότε υπουργού υγείας κ. Αυγερινού αποδεχόμενη το αίτημα της τοπικής κοινωνίας, την δημιουργία ενός σύγχρονου νοσοκομείου δυναμικότητας 350 κλινών. Μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων παρακολούθησε από τότε με χαρακτηριστική αδιαφορία ή ακόμη και με περισσή δουλοπρέπεια μεγαλόστομες υποσχέσεις για την υλοποίηση του έργου που έβγαιναν από τα χείλη πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών και πολιτευτών που πέρασαν από την πόλη αυτή η ακόμη και από το εργοτάξιο του νοσοκομείου με τη συνοδεία γνωστών τοπικών παραγόντων υπερψηφίζοντας τους σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Και να που το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Ο νυν αναπληρωτής υπουργός υγείας, άξιο πολιτικό τέκνο της περιοχής, αν κρίνουμε από τους σταυρούς προτίμησης που παίρνει όλα αυτά τα χρόνια από τους συντοπίτες μας, σαν έτοιμος από καιρό, δήλωσε, ότι μέχρι το τέλος του Μάρτη αυτής της χρονιάς η μετακόμιση από το παλιό στο νέο νοσοκομείο θα είναι γεγονός. Το ξεμπλοκάρισμα της διαδικασίας των ενστάσεων για την προμήθεια του ιατρο-τεχνολογικού εξοπλισμού, δείχνει ότι είμαστε στην τελική ευθεία για τη μεταφορά. Μόνο που η εμπειρία αλλά και η ίδια η σύμβαση που υπογράφτηκε με την ανάδοχο εταιρεία μιλάνε για διάστημα μέχρι έξι μηνών, κάτι που σημαίνει ότι είναι αδύνατο μέσα σε δυο μήνες να γίνει η παράδοση όλου αυτού του υλικού. Εκτός αν φιλοδοξούν προκειμένου να κόψουν την κορδέλα και να χειριστούν επικοινωνιακά το όλο θέμα να μεταφερθούμε με τα υπάρχοντα υλικά και μηχανήματα.

Ο πνιγμένος λένε από τα μαλλιά του πιάνεται και τούτη η κυβέρνηση εκτός από το να συνθλίβει ανθρώπινες ζωές καθημερινά, κάτι πρέπει να δείξει και στο πόπολο εκτός από φόβο. Μόνο που η υγεία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με τέτοιο τρόπο γιατί πολύ απλά οι αποδέκτες των υπηρεσιών αυτών, οι πολίτες της περιοχής θα αντιληφθούν λίαν συντόμως ότι μόνο με τα ντουβάρια δεν μπορείς να βελτιώσεις την περίθαλψη του κόσμου. Χρειάζεται και ανθρώπινο δυναμικό καταρτισμένο και επαρκής στον αριθμό προκειμένου να ανταπεξέλθει στοιχειωδώς τουλάχιστον στις καθημερινές απαιτήσεις που λόγω της χειμαζόμενης οικονομίας έχουν αυξηθεί ιδιαιτέρως.

Ρίχνοντας κάποιος μια ματιά στον νέο οργανισμό που ψηφίστηκε από τη βουλή στο τέλος του 2012,  φαίνεται ξεκάθαρα ότι με αυτό τον αριθμό εργαζομένων που προβλέπει είναι αδύνατον να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα. Αυτή τη στιγμή το νοσοκομείο Αγρινίου έτσι όπως είναι ανεπτυγμένο έχει τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό όπως το νοσηλευτικό, ιατρικό και παραϊατρικό και αυτό φαίνεται από τα ωφελούμενα ρεπό. Ας φανταστούμε τι έχει να γίνει, όταν θα αναπτυχθούν 230 κρεβάτια. Φαίνεται ότι το νέο εργασιακό μοντέλο που θέλουν να επιβάλουν είναι αυτό του κολίγου με απλήρωτη ή στην καλλίτερη περίπτωση με κακοπληρωμένη εργασία.

Επιπλέον υπάρχουν δεκάδες θέσεις συναδέλφων σε προσωποπαγείς θέσεις. Αυτό σημαίνει ότι κάθε αποχώρηση εργαζόμενου που καταλαμβάνει προσωποπαγή θέση καταργεί αυτόματα και τη θέση αυτή. Συνεπώς τα επόμενα χρόνια οι θέσεις αυτές εξ' αντικειμένου θα χαθούν. Έτσι οι συνεχόμενες βάρδιες για το προσωπικό του νοσοκομείου είναι μονόδρομος και όποιος αντέξει.

Υπάρχει βέβαια και το σενάριο της μεταφοράς προσωπικού από το νοσοκομείο Μεσολογγίου, το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν δεν το κλείσουν οριστικά, σίγουρα θα το μετατρέψουν σε ένα ωραιότατο κέντρο υγείας αστικού τύπου πρωτοβάθμιας περίθαλψης μεταφέροντας προς το νοσοκομείου Αγρινίου το πλεονάζον προσωπικό.  Βρήκαν μάλιστα και ένα ωραιότατο όνομα, νοσοκομείο one day clinic, για να χρυσώσουν το χάπι. Οφείλω να ομολογήσω ότι σε κάτι τέτοια είναι μανούλες βαφτίζουν το κρέας ψάρι.

Τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος: Πώς πριν από 15 χρόνια, το ίδιο πολιτικό προσωπικό που μας κυβερνά, έκρινε ότι «το Μεσολόγγι έχει ανάγκη δημιουργίας νέου νοσοκομείου», ενώ «σήμερα αποτελεί πολυτέλεια και κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου»; Τι να πω;  Φαίνεται ότι για κάποιον ανεξήγητο λόγο αφανίστηκε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε αυτό το κομμάτι του νομού και δεν το πήραμε χαμπάρι εμείς οι υπόλοιποι!!!

Τέλος έχει ενδιαφέρον και το ζήτημα που αφορά την ανέγερση του τετάρτου ορόφου. Ενώ τα χρήματα έχουν διασφαλιστεί μέσω ΕΣΠΑ οι υπηρεσίες του υπουργείου δεν το κινούν για τον απλούστατο λόγο, ότι για να προχωρήσει η διαδικασία της έγκρισης θα πρέπει να αλλάξει το οργανόγραμμα και να αυξηθούν οι κλίνες. Αυτό όμως αντιβαίνει τις μνημονιακές δεσμεύσεις της εσωτερικής τρόικας απέναντι στους δανειστές μας, που αφορά την κατάργηση νοσοκομείων και την συρρίκνωση των κλινών των νοσοκομείων και την όλο και μειούμενη δύναμη των ανθρώπων που εργάζονται στο εθνικό σύστημα υγείας.

Με άλλα λόγια όσοι προσδοκούν καλλίτερες μέρες στη περιοχή μας, τουλάχιστον σε θέματα της υγείας, από την επικείμενη μεταφορά και την έναρξη λειτουργίας του νέου νοσοκομείου, ας μην φάνε… τους την έχουν «φυλαγμένη» τη γλαρόσουπα.

Ο Στέλιος Μερμίγκης είναι φαρμακοποιός

στο νοσοκομείου Αγρινίου

και μέλος του ΔΣ

του σωματείου εργαζομένων