ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

Από την φάση της «χειροτεχνίας» στην οργανωμένη δημοκρατία

Στην τελική ευθεία για την 2η Συνδιάσκεψη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιχειρεί να κάνει ένα σημαντικό βήμα, όχι μόνο στην κατάκτηση μιας πιο ολοκληρωμένης πολιτικής γραμμής παρέμβασης, αλλά και ένα σημαντικό βήμα στην οικοδόμηση μιας επαναστατικής συλλογικότητας. Όχι ότι δεν έκανε σημαντικά βήματα το προηγούμενο διάστημα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την 1^η κιόλας Συνδιάσκεψή της κατοχύρωσε την έννοια του μέλους, της τοπικής και κλαδικής επιτροπής και των εκλεγμένων οργάνων. Έτσι έγινε η αρχή για μια συγκροτημένη δομή, για μια «οργάνωση», πολύ διαφορετική όμως από τις «οργανώσεις» που ξέραμε μέχρι τώρα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά για το ελληνικό -και όχι μόνο- αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα. Αποτελεί ένα πρωτότυπο εγχείρημα συνάντησης διαφορετικών μεταξύ τους ιστορικών πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων και οργανώσεων, που έχουν όμως κοινή τους στόχευση την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας αλλά και κοινές θεωρητικές αναφορές στον μαρξισμό και τα διάφορα ρεύματα του. Και παράλληλα μια δοκιμασία συνύπαρξης οργανώσεων και ενός πλατιού ανένταχτου δυναμικού, εξαιρετικά πολιτικοποιημένου και απαιτητικού. Αυτή η «διπλή διαλεκτική» αποτελεί το DNA, την βάση δημιουργίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Το τι ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλουμε εξαρτάται από τον χαρακτήρα της πολιτικής της πρότασης. Η συλλογικότητα που χτίζουμε εξαρτάται από τον στόχο για τον οποίο την θέλουμε. Το «μέσα» της «εσωκομματικής ζωής» εξαρτάται από το «έξω» της ταξικής πάλης. Και αυτή η απαράβατη αρχή ισχύει τόσο για τα «κόμματα» αυτά κάθε αυτά, όσο και για τα «μέτωπα»

 Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει να είναι -δεν είναι ακόμα- ένα σύγχρονο αντικαπιταλιστικό-επαναστατικό μέτωπο με κομμουνιστική ηγεμονία, που θα αντλεί την δύναμη και θα χτίζει την δημοκρατία του πάνω στην πρωτοπόρα συμμετοχή του στην ταξική πάλη. Γι αυτό θέλουμε μια οργάνωση βαθιά πολιτικοποιημένη και δημοκρατική, μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών -και πάνω από όλα των συλλογικοτήτων της- με αποφασιστικό ρόλο στην διαμόρφωση της πολιτικής και της φυσιογνωμίας της.

Η βάση για την λύση των «οργανωτικών» προβλημάτων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πρώτα από όλα πολιτική. Στο μέτρο που βαθαίνει η πολιτική συμφωνία, που λύνονται σε αντικαπιταλιστική-επαναστατική κατεύθυνση τα πολιτικά προβλήματα (πρόγραμμα, σχέση τακτικής- στρατηγικής, συμμαχίες κλπ) θα δημιουργείται και η βάση για την ανάπτυξή της. Θα αμβλύνονται οι διαφορές των ρευμάτων που την συγκροτούν, θα ισχυροποιείται η ενότητά της. Η 2^η Συνδιάσκεψη με τις θέσεις της αποτελεί ένα σημαντικό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση.

Θεμέλιο για την ανάπτυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η συμμετοχή της στους ταξικούς αγώνες, η πολιτική της σχέση με τον αγωνιζόμενο κόσμο. Εκεί, έρχεται σε επαφή με τους αγωνιστές, με την «φυσική πρωτοπορία» των κινημάτων. Τότε οι διαδικασίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμπυκνώνουν αυτήν την ζωντανή εμπειρία, θα γίνονται χώροι ουσιαστικής παραγωγής πολιτικής, ξεπερνώντας προβλήματα ατέρμονων συζητήσεων, εμμονικής επιβεβαίωσης των ιδιαίτερων απόψεων, έξω από την εμπειρία και το «βάσανο» της δοκιμασίας στη ζωή. Η αναβάθμιση λοιπόν της πολιτικής παρέμβασης και πολιτικού ρόλου των Επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το πρώτο ζήτημα. Η οργανωμένη συζήτηση, οι διαδικασίες ελέγχου και επηρεασμού των αποφάσεων ανάμεσα στις Συνδιασκέψεις, η οριζόντια επικοινωνία -που δεν υπάρχουν σήμερα-, μαζί με τα μέτρα οικοδόμησης στους κλάδους και τις γειτονιές είναι ο δρόμος για την αναβάθμιση τους. .

Η πλούσια σχέση που έχουν δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τα πολιτικο-συνδικαλιστικά σχήματα των χώρων αποτελεί δρόμο μαζικής επιρροής στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Σε αρκετές περιπτώσεις, όμως, η παρέμβασή μας επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά στον συνδικαλιστικό αγώνα με αποτέλεσμα σε χώρους με ισχυρή και πρωτοπόρα συνδικαλιστική παρέμβαση να μην έχουμε μπορέσει για την ώρα να δημιουργήσουμε ή να σταθεροποιήσουμε και αναπτύξουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτή μας η αδυναμία μαζί με τους συντριπτικά αρνητικούς συσχετισμούς στους χώρους δουλειάς, ειδικά του ιδιωτικού τομέα, εξηγούν την σημαντική καθυστέρηση που έχουμε στην ανάπτυξη των κλαδικών επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Στοιχείο της δημοκρατικής συγκρότησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η σχέση που διαμορφώνουν οι οργανώσεις που συμμετέχουν με το συνολικό εγχείρημα.

Η διαδικασία όμως διαλόγου – σύνθεσης - συλλογικής δοκιμασίας στην ζωή –επανεξέτασης - σύνθεσης σε ανώτερο επίπεδο, που είναι ο δύσκολος αλλά αναγκαίος δρόμος για την ενότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν μπορεί να σημαίνει βέτο, επιμονή στην άποψη μέχρι «τελικής πτώσεως», απαράδεκτου οργανωτικού διαγκωνισμού, που φτάνει μερικές φορές στον εκφυλισμό των αέναων συζητήσεων για την σύνθεση των πάνελ των εκδηλώσεων! Αυτή η κατάσταση, που παραλύει και απογοητεύει το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει οριστικά και αμετάκλητα να τελειώσει! Οι οργανώσεις μπορεί να έχουν πολύτιμη και αναντικατάστατη συνεισφορά του στο μέτρο που ιεραρχούν σαν προτεραιότητα την κοινή προσπάθεια. Που δεν λειτουργούν σαν «φράξια» εντός της, αλλά ως ένα βαθμό συγχωνεύονται με αυτήν και κατακτούν μια πιο δημιουργική σχέση συμβολής-αυτοτέλειας. Ορισμένες προτάσεις για τον τρόπο εκλογής των οργάνων και των αντιπροσώπων (πχ στην βάση λίστας) μας ξαναγυρνάνε αντικειμενικά πίσω, στην «διάσπαση» με βάση τον συσχετισμό των οργανώσεων και για αυτό δεν βοηθούν στην ανάπτυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Για να προχωράμε έμπρακτα σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να ολοκληρώνεται ο αυτοτελής οργανωτικός ιστός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από «πάνω» έως «κάτω». (λειτουργία Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου, περιφερειακή συγκρότηση, επιτροπές). Να ξεπεραστούν τα σημαντικά προβλήματα στην λειτουργία των ίδιων των οργάνων, από την Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή μέχρι τα τοπικά συντονιστικά. Τα όργανα δεν μπορεί να έχουν «διαπαραταξιακό χαρακτήρα». Με τυχαία σύνθεση ή λειτουργία δια «αντιπροσώπων». Η συμμετοχή είναι ατομική και έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα. Το κείμενο των ανένταχτων συναγωνιστών μας σωστά έθεσε με οξύτητα όλα αυτά τα προβλήματα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αναβαθμίσει αμέσως μετά την Συνδιάσκεψη όλες τις πλευρές της δημόσιας παρουσίας της: γραφεία, έντυπη και ηλεκτρονική παρουσία, πολιτικο-πολιτιστική παρέμβαση κλπ. Είναι αναγκαίο και δυνατό.

Με μια κουβέντα να ξεπεράσουμε τις αντιφάσεις της πολιτικής μας γραμμής σε αντικαπιταλιστική-επαναστατική κατεύθυνση. Να πάμε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ «άθροισμα» οργανώσεων και ανένταχτων στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών και των συλλογικοτήτων, από την «χειροτεχνική μας φάση» προς την οργανωμένη επαναστατική πολιτική δύναμη. Αυτές είναι οι προκλήσεις της 2ης Συνδιάσκεψης.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΑΓΑΝΙΓΟΣ

Δημοσιεύθηκε στο Πριν, 19/5/2013