Την ώρα που όλες οι κυβερνητικές εξαγγελίες για έξοδο από την κρίση διαψεύδονται από τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα, την ώρα που το χρηματοδοτικό κενό (17 δις €) προμηνύει και τρίτο μνημόνιο, ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης εισάγει για ψήφιση σχέδιο νόμου που, μεταξύ άλλων, αλλάζει τον τρόπο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων.

Συγκεκριμένα, οι αλλαγές που εισάγει το νομοσχέδιο είναι οι εξής:

1. Εισάγονται ανώτατα ποσοστά ανά κλίμακα αξιολόγησης:

α) Με τους βαθμούς 9 έως 10 αξιολογείται ποσοστό έως και 25% των υπαλλήλων.

β) Με τους βαθμούς 7 έως 8 αξιολογείται ποσοστό έως και 60% των υπαλλήλων.

γ) Με τους βαθμούς 1 έως 6 αξιολογείται ποσοστό έως και 15% των υπαλλήλων.

2. Τα ποσοστά υπολογίζονται επί του συνόλου των υπαλλήλων που υπηρετούν στην ίδια Γενική Διεύθυνση και αρμόδιος για τον επιμερισμό τους ανά Διεύθυνση και Τμήμα είναι ο Προϊστάμενος της Γενικής Διεύθυνσης. Για τον επιμερισμό των ποσοστών αξιολόγησης ο Προϊστάμενος της κάθε Γενικής Διεύθυνσης θα λάβει υπόψη του κριτήρια όπως η παραγωγικότητα των υποκείμενων οργανικών μονάδων και οι αρμοδιότητες που έχουν σε σχέση με τις προτεραιότητες της ασκούμενης πολιτικής.

3. Την αξιολόγηση ενεργεί αυτοτελώς ένας αξιολογητής, που είναι ο προϊστάμενος της αμέσως υπερκείμενης οργανικής μονάδας από αυτή που υπηρετεί ο αξιολογούμενος. Ο άμεσος προϊστάμενος του αξιολογούμενου έχει πλέον το ρόλο του εισηγητή. Αν ο αξιολογητής δεν εφαρμόσει o,τι προβλέπεται για τα ανώτατα ποσοστά αριστούχων, μετρίων και κακών υπαλλήλων, διώκεται πειθαρχικά για το αδίκημα της παράβασης υπαλληλικού καθήκοντος.

4. Για την αξιολόγηση των Προϊσταμένων Τμημάτων και Διευθύνσεων ή αντίστοιχου επιπέδου οργανικών μονάδων, το ανώτατο ποσοστό αξιολόγησης με τους βαθμούς 9 ή 10 ανέρχεται στο 70%, το οποίο υπολογίζεται επί του συνόλου των προϊσταμένων του ίδιου επιπέδου της κάθε Γενικής Διεύθυνσης.

Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου επαναλαμβάνεται μονότονα ότι σκοπός είναι να αποκατασταθεί το κύρος και η υποχρεωτικότητα της διαδικασίας αξιολόγησης, ενώ έχουν εκλείψει οι συνήθεις βερμπαλισμοί περί ποιότητας και αποδοτικότητας της διοίκησης. Καθόλου τυχαίο, γιατί αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η εμπέδωση του κοινωνικού αυτοματισμού και του αυταρχικού χαρακτήρα της διοίκησης. Ας δούμε όμως τι πραγματικά θα συμβεί με την αποκατάσταση του «κύρους» της διαδικασίας:

1. H εισαγωγή της ποσόστωσης διαμορφώνει κατηγορίες υπαλλήλων που θα βρίσκονται σε ομηρία ή θα προορίζονται για την έξοδο. 15% των υπαλλήλων έχουν προεπιλεγεί ως μη αποδοτικοί και άχρηστοι, ανεξαρτήτως επιδόσεως. Τα ποσοστά είναι προαποφασισμένα και η αξιολόγηση είναι μόνο το πρόσχημα για την υλοποίηση των 11.000 απολύσεων που πρόκειται να γίνουν μέσα στο 2014 (πολλαπλάσιες από τις 4.000 του 2013) και τις ακόμα περισσότερες που έπονται, αν συνεχιστεί ο κατήφορος.
2. Παραχωρείται απόλυτη εξουσία στους προϊστάμενους: Ο Γενικός Διευθυντής θα αποφασίζει τα ποσοστά, ο Διευθυντής θα απολύει.
3. Η αντιστροφή των ποσοστών στην περίπτωση της αξιολόγησης των προϊστάμενων των οργανικών μονάδων και η πριμοδότησή τους σε ποσοστό ως 70% με το βαθμό «άριστα» δείχνει την πρόθεση να παγιωθεί και να επιβληθεί μια διοικητική ιεραρχία, σταθερή και υπεράνω αμφισβήτησης, που θα απαρτίζεται από τα στελέχη που έχουν ήδη επιλεγεί για θέσεις ευθύνης σε πολλές περιπτώσεις χωρίς κρίσεις, με ανάθεση καθηκόντων. Βαθμολογείται η θέση και όχι ο υπάλληλος.
4. Οι παραπάνω διαδικασίες αξιολόγησης, σε συνδυασμό με το ν.4024/2011, ο οποίος ορίζει ότι ο βαθμός συνδέεται με το μισθό και ότι η προαγωγή από τον ένα βαθμό στον άλλο δεν γίνεται αυτόματα, αλλά ακολουθεί συγκεκριμένες ποσοστώσεις, φτιάχνουν ένα περιβάλλον εργασιακών σχέσεων που μοιάζει με αρένα. Ο εργαζόμενος εξωθείται στον ανταγωνισμό με τους συναδέλφους του, είτε για να διεκδικήσει την προαγωγή στον επόμενο βαθμό (και άρα την αύξηση στο μισθό), είτε για να κρατήσει τη θέση εργασίας του. Το καρότο της προαγωγής από τη μία και το μαστίγιο της απόλυσης από την άλλη ευνοούν και προωθούν την ατομική διεκδίκηση αντί της συλλογικής. Η ενότητα των εργαζόμενων που είναι ο μόνος δρόμος για να αποκρουστεί η κατάργηση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων χτυπιέται ακόμα περισσότερο, με μεθοδευμένο και συστηματικό τρόπο.  Όμως όσο καλός κι αν προσπαθήσει να είναι κάποιος υπάλληλος, το 15% έχει προγραφεί ήδη και το συντριπτικό ποσοστό των εργαζόμενων επίσης θα βλέπει για πάντα το μισθό του καθηλωμένο.
5. Πριμοδοτούνται οι οργανικές μονάδες του κράτους που προωθούν την ασκούμενη πολιτική, την πολιτική δηλαδή Κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης και Δ.Ν.Τ., που εξαθλιώνει τα λαϊκά στρώματα, που καταργεί την εργατική νομοθεσία και τα εργασιακά δικαιώματα, που ξεπουλά το δημόσιο πλούτο, που κάνει την παιδεία, την περίθαλψη και την κοινωνική ασφάλιση πολυτέλεια για λίγους, που καταστρατηγεί δημοκρατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Η αξιολόγηση που εισηγείται η κυβέρνηση επιβραβεύει τους υπαλλήλους και τις λειτουργίες του κρατικού μηχανισμού που υλοποιούν τις μνημονιακές πολιτικές, απαξιώνοντας ταυτόχρονα τις δραστηριότητες εκείνες που έχουν ως αποστολή τις πάσης φύσεως κοινωνικές παροχές και την κοινωνική προστασία. Ως παραγωγικές και αποδοτικές θα αξιολογούνται οι δομές του κράτους που προωθούν τις απολύσεις, που συμπιέζουν το εισόδημα των εργαζόμενων μέσω φοροεπιδρομών και κατασχέσεων περιουσιακών στοιχείων, που μοιράζουν κοινοτικά κονδύλια σε κάθε λογής εταιρείες και Μ.Κ.Ο. για να προωθήσουν τις  αντιλαϊκές πολιτικές της Ε.Ε. και να «διαχειριστούν» προσωρινά τα εκατομμύρια των φτωχών και των ανέργων. Το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση προσθέτει μια ψηφίδα στην οικοδόμηση του περίφημου «επιτελικού» κράτους, ενός κράτους που γίνεται ακριβότερο, εκχωρεί ολόκληρα πεδία αρμοδιότητας στον ιδιωτικό τομέα (υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό κ.λπ), για να γίνουν εμπορεύματα που θα αυξήσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, ενός κράτους που αφήνει τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα απροστάτευτα,  ενός κράτους που ως βασική του αποστολή έχει την καταστολή κάθε αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα της ασκούμενης πολιτικής.

Η μοναδική αξιολόγηση που έχει σημασία για εμάς είναι η αξιολόγηση των υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος σε αυτά τα στρώματα της κοινωνίας που έχουν ανάγκη την κρατική προστασία και τον αναδιανεμητικό ρόλο του. Αξιολογητές των κρατικών λειτουργιών πρέπει να είναι οι ασθενείς των νοσοκομείων που βλέπουν τη δωρεάν δημόσια περίθαλψη να εξαφανίζεται, οι μαθητές που κρυώνουν και πεινάνε στα σχολεία, οι εργαζόμενοι που υποχρεώθηκαν σε ληστρικές ατομικές συμβάσεις εργασίας, οι άνεργοι που στερούνται οποιουδήποτε επιδόματος ανεργίας και προοπτικής εξεύρεσης εργασίας, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι που στερούνται οποιασδήποτε θεσμικής προστασίας απέναντι στους εργοδότες, οι φτωχοί που κινδυνεύουν να στερηθούν την ελευθερία τους λόγω των οφειλών προς τις εφορίες και τις τράπεζες. Θέλουμε κοινωνικό και εργατικό έλεγχο της κρατικής λειτουργίας.

Το νομοσχέδιο είναι το νέο όχημα για τις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων σε κάθε τομέα του δημοσίου και για εξευτελισμό και απαξίωση των υπολοίπων. Αποδεικνύει δε πόσο μεγάλο φιάσκο ήταν οι προσπάθειες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να προωθήσει τη «λελογισμένη και ορθολογική περικοπή» των οργανικών θέσεων καταθέτοντας προτάσεις για τα οργανογράμματα και οι διαβεβαιώσεις της ότι οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις θα κάλυπταν τους μνημονιακούς στόχους και θα αποφεύγονταν οι απολύσεις. Αντίθετα, οι απολύσεις θεσμοθετούνται απροκάλυπτα με έναν ακόμη νόμο-έκτρωμα και δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα εξαίρεσης ή εξορθολογισμού.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί! Δεν πρέπει να γίνουμε συνένοχοι στο ξεπούλημα και τη διάλυση του δημοσίου, στην αυταρχικοποίηση του κράτους, στη μετατροπή των εργασιακών σχέσεων σε αρένα. Να γίνει το μπλοκάρισμα αυτού του νόμου η αρχή για το ξήλωμα των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων των ελληνικών κυβερνήσεων, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., για την ανατροπή της κυβέρνησης, την παύση πληρωμών στους δανειστές, τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, τη ρήξη και αποδέσμευση από ευρωζώνη και Ευρωπαϊκή Ένωση.  Για να ζούμε και να δουλεύουμε, όχι για τα κέρδη των λίγων, αλλά για ένα κράτος στην υπηρεσία της κοινωνίας.

Με Γενικές Συνελεύσεις σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία της χώρας και τις ομοσπονδίες πρέπει να κηρύξουμε όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο έναν πολύμορφο, συντονισμένο αγώνα με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις και εκδηλώσεις ενημέρωσης. Να προετοιμάσουμε το έδαφος για πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία διάρκειας στις αρχές του Μάρτη.

Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε!

Με αποφασιστικό, μαζικό, συλλογικό αγώνα μπορούμε να νικήσουμε!