1.Στις επικείμενες εκλογές ο ελληνικός λαός καλείται να αντισταθεί και να απαντήσει στα εκβιαστικά διλήμματα, στην ιδεολογική τρομοκρατία και στον εκφοβισμό των διεθνών και εγχώριων κέντρων του μεγάλου κεφαλαίου, που στόχο έχουν να τον πειθαναγκάσουν να δεχτεί  νέα μέτρα, που θα πλήξουν περαιτέρω το βιοτικό του επίπεδο και θα τον βουλιάξουν  στην ανέχεια και την απόλυτη εξαθλίωση.

Καλείται να καταδικάσει ηχηρά την κυβέρνηση και τα κόμματα που την στηρίζουν ή που την στήριξαν κατά διαστήματα και που έριξαν το λαό σε βαθιά φτώχεια σε όφελος της εγχώριας και ξένης πλουτοκρατίας. Να καταδικάσει τις αντιλαϊκές επιλογές τους και τις δεσμεύσεις τους για τη συνέχεια, με τα μνημόνια διαρκείας και τη διαρκή λιτότητα που τις γνωρίζει καλά. Οι μετεγγραφές και οι συναλλαγές των τελευταίων ημερών δείχνουν και το βάθος του πολιτικού εκφυλισμού τους, αλλά και της απουσίας οποιονδήποτε πολιτικών διαφορών μεταξύ τους.

Ο λαός καλείται επίσης να καταδικάσει με την ψήφο του όλα εκείνα τα αναχώματα και τις παραλλαγές των αντιλαϊκών πολιτικών, ακόμη και αν εμφανίζονται με δήθεν αντιμνημονιακό μανδύα (Ποτάμι, ΚΙΔΗΣΟ, ΑΝΕΛΛ).

2.Καλείται ιδίως να απομονώσει τους εγκληματίες νεοναζί της Χρυσής Αυγής που αποτελούν το μακρύ χέρι των πιο αντιδραστικών κύκλων του μονοπωλιακού κεφαλαίου και που βρίσκονται αποδεδειγμένα σε επικοινωνία με τα κυβερνητικά και παρακρατικά κέντρα.

3.Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να δώσει μια φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Δεν μπορεί να βοηθήσει στο να γυρίσει σελίδα ο λαός και ο τόπος. Είναι δέσμιος των διαρκών συμβιβασμών του με το μεγάλο κεφάλαιο και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δέσμιος της υποταγής του στον δήθεν μονόδρομο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως, εντός του ασφυκτικού αντιδημοκρατικού πλαισίου της ΕΕ δεν μπορεί να υπάρξουν σοβαρές και, προπαντός, σταθερές φιλολαϊκές αλλαγές. Οι όποιες μικροπαροχές γρήγορα θα χάσουν τη δυναμική τους και τα αδιέξοδα θα ορθωθούν ισχυρότερα από πριν. Αν δεν διαγραφεί το χρέος, αν δεν υπάρξει σύγκρουση με την ΕΕ, οι όποιες δευτερεύουσες μεταρρυθμίσεις περιλαμβάνει το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» είναι καταδικασμένες να εξανεμιστούν. Η λιτότητα θα μπει από την πλαϊνή πόρτα. Οι προσδοκίες του λαού θα διαψευστούν.

4. Προβάλλει επομένως με μεγαλύτερη από ποτέ ένταση η ανάγκη δημιουργίας ενός λαϊκού μετώπου, κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα έχει αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό πρόγραμμα.

5. Το ΚΚΕ, δυστυχώς, έχει εγκαταλείψει την πολιτική του αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού μετώπου και των συμμαχιών, οριστικοποιώντας αυτή τη στροφή με το νέο πρόγραμμα και καταστατικό του. Περιορίζεται σε μια αναποτελεσματική πολιτική υπερεπαναστατικής ρητορείας, άσφαιρων πυρών, αποφεύγοντας τις συγκλίσεις και συνεργασίες, ακολουθώντας μια πολιτική αυτοαπομόνωσης και σεχταρισμού, παρά τα όποια προεκλογικά μικροανοίγματα.

6. Η συνεργασία της Μετωπικής Αριστερής Συμπόρευσης (ΜΑΡΣ) με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάνω σε ένα πρόγραμμα αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό (διαγραφή χρέους, έξοδος από την ΕΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας κλπ) κινείται σε θετική κατεύθυνση. Αποτελεί καταρχήν ένα μικρό βήμα που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να συμβάλλει στην υπόθεση της συγκρότησης του αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού, δημοκρατικού μετώπου του λαού. Το βήμα αυτό είναι ωστόσο ασταθές, χαρακτηρίζεται από ταλαντεύσεις, γι’ αυτό και έρχεται με μεγάλη χρονική καθυστέρηση, στο παρά πέντε των βουλευτικών εκλογών.

7.Αποφασιστικής σημασίας είναι να σταθεροποιηθεί και διευρυνθεί το μικρό αυτό βήμα μετά τις εκλογές σε τρεις βασικές κατευθύνσεις: α. την προσπάθεια να αποκτήσει γερά πόδια στο εργατικό συνδικαλιστικό και γενικότερα στο μαζικό διεκδικητικό κίνημα β. την απαλλαγή του από τα κατάλοιπα της υπερεπαναστατικής ρητορείας και του σεχταρισμού, γ. ένα γενναίο άνοιγμα στο λαό αλλά και σε άλλες ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις που θα θελήσουν να συμπλεύσουν.

8.Στόχος του συλλόγου μας είναι να βοηθήσει στη δημιουργία του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου, στη συσπείρωση όλων των εργαζομένων ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης.

9. Σήμερα προβάλλει ολοένα και πιο καθαρά η ανάγκη ύπαρξης ενός κομμουνιστικού φορέα. Ο φορέας αυτός θα βασίζεται στη μαρξιστική λενινιστική ανάλυση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας και θα αναπτύσσει την πολιτική του έχοντας ως θεμέλιο το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο το οποίο, είναι ο μόνος τρόπος για μια φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση και για την προσέγγιση στον επαναστατικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.

15/1/2014