ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Τ.Ε. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Η Τ.Ε. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας ύστερα από τρεις διαδικασίες πάνω στις θέσεις του ΠΣΟ για την 3η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πλούσιο διάλογο αποφάσισε πάνω στις τροπολογίες που κατατέθηκαν είτε από οργανώσεις και πρωτοβουλίες πανελλαδικά, είτε από συντρόφους της Τ.Ε. Οι τροπολογίες που υπερψηφίστηκαν κατατίθενται ως προτάσεις και στην 3η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Τροπολογία στο κεφάλαιο Γ, σημείο 40:
«Κανείς δεν είναι σε θέση σήμερα να προβλέψει αν, κάτω από συνθήκες οξυμένης ταξικής πάλης, επαναστατικής κατάστασης και κλονισμού της αστικής κυριαρχίας προκύψει μία κυβέρνηση που θα διακηρύσσει της ρήξη με τις δυνάμεις του συστήματος πριν από την επανάσταση. Σε κάθε περίπτωση οι επαναστατικές δυνάμεις κρίνουν την στάση τους και την τακτική τους με γνώμονα την πρόοδο της επαναστατικής διαδικασίας, την προσπάθεια κατάκτησης του συνόλου της εξουσίας. Σε κάθε περίπτωση δεν συμμετέχουν σε κυβέρνηση διαχείρισης της αστικής εξουσίας και του κράτους της.»
Τροπολογία στο κεφάλαιο Γ4:
1) Τροποποίηση στην παρακάτω κωδικοποίηση:  «μέτωπο-πόλος της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς και των ευρύτερων δυνάμεων της ανατροπής»
2) Συγχώνευση των σημείων 76 και 77 ως εξής:
«Σήμερα υπάρχουν δυνάμεις, ρεύματα και αγωνιστές που στον ένα ή τον άλλο βαθμό έχουν κατακτημένο το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ή βασικές του πλευρές. Με αυτές τις δυνάμεις και τους αγωνιστές επιδιώκουμε να αναπτύξουμε άμεσα σταθερές πολιτικές σχέσεις (ένταξη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σταθερές μορφές πολιτικής συνεργασίας), με σκοπό την οικοδόμηση του αντικαπιταλιστικού πόλου.
Σε αυτή την κατεύθυνση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα (πχ διάλογος για μια Διακήρυξη αντικαπιταλιστικής ανατροπής κι επαναστατικής τομής για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό στον 21ο αιώνα, σε μια διαδικασία που θα ξεκινήσει μετά την 3η Συνδιάσκεψη, με συμμετοχή και ευρύτερων δυνάμεων που συμφωνούν με αυτή την κατεύθυνση).
Μια τέτοια συσπείρωση δυνάμεων θα λειτουργήσει ενισχυτικά και για τον κοινό βηματισμό με ρεύματα του αντικαπιταλιστικού αντιιμπεριαλιστικού αντι‐ΕΕ αγώνα, με τα πολύμορφα μαχητικά ρεύματα που αποδεσμεύονται από τον ρεφορμισμό, στην πορεία προς τον «πόλο- μέτωπο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς», και στην ηγεμονία των επαναστατικών και κομμουνιστικών αντιλήψεων.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα απευθύνει προς τις δυνάμεις αυτές πρόταση πολιτικής συνεργασίας στη βάση των κύριων πολιτικών στόχων του μεταβατικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης, που θα διασφαλίζει ότι η πολιτική συνεργασία θα κινείται στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με την αστική τάξη, την ΕΕ, τον ιμπεριαλισμό, θα απορρίπτει τον κυβερνητισμό και θα στοχεύει στον μετασχηματισμό της κοινωνίας, διαχωριζόμενη από «ενδιάμεσες λύσεις». Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η οργανωτική αυτοτέλεια των δυνάμεων αυτών από ρεφορμιστικά πολιτικά σχέδια (ΛΑΕ, ΚΚΕ), η συμβολή στον ανατρεπτικό, αντιδιαχειριστικό και αντικυβερνητικό ρόλο του εργατικού κινήματος και στην ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής του πτέρυγας και ο διαχωρισμός από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό και λογικές συνδιαχείρισης του τοπικού κράτους (πχ περιφέρειες). Στο πλαίσιο μιας τέτοιας πολιτικής συνεργασίας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατηρεί την πολιτική της αυτοτέλεια.»
3) Αντικατάσταση του σημείου 79 με το παρακάτω:
«Η πρόταση της πολιτικής συνεργασίας αποτελεί αντικατάσταση της πρότασης της μετωπικής συμπόρευσης (Β Συνδιάσκεψη), στο νέο συσχετισμό δυνάμεων όπως διαμορφώνεται σήμερα, και λαμβάνοντας υπόψη τα θετικά και τα λάθη από την εμπειρία της μετωπικής συμπόρευσης.
Η πολιτική της μετωπικής συμπόρευσης της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντι‐ΕΕ και αντιδιαχειριστικής αριστεράς, όπως αποφασίστηκε στη Β΄ Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδίωκε να συσπειρώσει δυνάμεις πάνω στο αναγκαίο για την περίοδο πολιτικό πλαίσιο. Δεν ήταν μια πολιτική συμφωνία με πλήρη στρατηγικά χαρακτηριστικά, αλλά εμπεριείχε τις περισσότερες οριοθετήσεις που ήταν αναγκαίες στην περίοδο.
Η πολιτική και εκλογική συμμαχία με την ΜΑΡΣ (Ιανουάριος 2015) κρίνεται προβληματική γιατί ενώ έγινε πάνω στην αναγκαία πολιτική βάση, ανοίγοντας θεωρητικά το δρόμο για συνολική υποστήριξη του αντικαπιταλιστικού προγράμματος δεν συνέβαλε αποτελεσματικά στη διαφοροποίηση δυνάμεων από το ρεύμα υποστήριξης της κυβερνητικής λύσης ΣΥΡΙΖΑ κατά την κρίσιμη περίοδο των διαπραγματεύσεων για το 3ο μνημόνιο με όρους ανατρεπτικού κινήματος αποτροπής του νέου μνημονίου παρά την πολύτιμη εμπειρία της μάχης για το δημοψήφισμα. Δεν κατάφερε επίσης να αντιρροπήσει τις τάσεις υποταγής στις τάξεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην βάση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής.
Οι εξελίξεις δικαίωσαν και την κατεύθυνση και το πολιτικό πλαίσιο που είχε τεθεί ως αναγκαίο από την πλευρά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η συνύπαρξη όμως αντιπαραθετικών πολιτικών σχεδίων στην συμπόρευση ως προς τον χαρακτήρα και τα μέσα της επιβολής του αναγκαίου προγράμματος ήταν καθοριστικός για την έκβαση του εγχειρήματος. Η ίδια η διάσπαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ένταξη ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ στην ΛΑΕ απέδειξε ότι οι δυνάμεις που περιγράφονταν στην απόφαση της 2ης συνδιάσκεψης ως «αντι-ΕΕ, αντιιμπεριαλιστικές, αντικαπιταλιστικές, ανατρεπτικές, κτλ» σε καμιά περίπτωση δεν ικανοποιούσαν όλες αυτά τα κριτήρια. Η αντικαπιταλιστική φυσιογνωμία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τέθηκε ανοιχτά σε αμφισβήτηση οδηγώντας την ΑΝΤΑΡΣΥΑ  σε αδυναμία   να διευρύνει την εμβέλεια της μετωπικής της πολιτικής κοινωνικά και πολιτικά σε αντίθεση με την συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΕΚ που συνέβαλε θετικά στην αναγνώριση του ενωτικού ρόλου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από αγωνιστές και ρεύματα της μαχόμενης αριστεράς και κατοχύρωσε την αντικαπιταλιστική της φυσιογνωμία στις διεργασίες της νέας περιόδου μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου.
Ιδιαίτερα αρνητικό ήταν το γεγονός ότι αυτή η πολιτική πρόταση προωθήθηκε κυρίως «από τα πάνω», χωρίς να γίνει υπόθεση της συζήτησης όλου του κόσμου στον οποίο υποτίθεται ότι απευθυνόταν καθώς και των τοπικών και κλαδικών επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υποβαθμίζοντας το εγχείρημα σε εκλογικό μηχανισμό με πρωταρχικό στόχο την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Τα προβλήματα αυτά είναι αναγκαίο να αντιμετωπιστούν το επόμενο διάστημα.»
Τροπολογία στο κεφάλαιο Δ:
Συμπλήρωση: «Δημιουργία ομάδων εργασίας, στα πλαίσια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με σκοπό τόσο την ταξική ανάλυση της ελληνικής κοινωνίας, καταγραφή τάξεων και στρωμάτων, όσο και την αποτελεσματικότερη ανάλυση του χαρακτήρα καθώς και της εξέλιξης του ελληνικού καπιταλισμού την περίοδο της κρίσης».
1 Μαρτίου 2016