Το πένθος του πολιτικού κόσμου για τον Μητσοτάκη είναι σύμβολο της κρίσης του

 

Εργατική Αλληλεγγύη 31/05/2017, No 1276

 

«Ο πατέρας μου είχε το θάρρος να πει αλήθειες, δύσκολες αλήθειες, γιατί η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να ακούσει»

 Ντόρα Μπακογιάννη, για τον θάνατο του πατέρα της

 

«Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ένας από τους διαμορφωτές της νεότερης Ελλάδας. Υπήρξε ένας από τους κύριους  πρωταγωνιστές της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας και κατά τη Μεταπολίτευση συνέβαλε αποφασιστικά στην εμπέδωση της δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας μας»

Από το συλλυπητήριο μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα

 

«Εκτιμούμε ιδιαιτέρως την αντιδικτατορική του στάση και την συμβολή του στο να κλείσει οριστικά ο κύκλος του εμφυλίου στην Ελλάδα».

Από το συλλυπητήριο μήνυμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

 Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, επικοινώνησε με τον πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη, και του εξέφρασε τα συλλυπητήριά του για την απώλεια του πατέρα του. 

Ριζοσπάστης, 30 Μάη

 

 

Το τετραήμερο πένθος για το θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κατέχει δίχως αμφιβολία μια ξεχωριστή θέση στα ρεκόρ πολιτικής υποκρισίας. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος τιμάει χωρίς ντροπή τον πιο κυνικό εκπρόσωπο της ελληνικής άρχουσας τάξης.

 

Η παράταξή του και το οικογενειακό φέουδο που δημιούργησε μέσα στους κόλπους της επιμένει να εξωραϊζει τη θατσερική πολιτική που προσπάθησε να επιβάλει ως πρωθυπουργός το 1990-93 σαν “πρωτοποριακή στάση” που τότε η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί, αλλά σήμερα “δικαιώνεται”. Προφανώς θεωρούν δικαίωση το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει φτάσει να αγκαλιάζει το πιο θατσερικό από όλα τα μνημόνια, το τέταρτο, σαν δική της πολιτική.

 

Όποιος είχε την παραμικρή αμφιβολία για το πόσο δεξιά έχει φτάσει η πολιτική και ιδεολογική προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ αρκεί μόνο να σκεφτεί τι σημαίνει ο έπαινος του Τσίπρα για τη συμβολή του Μητσοτάκη στην “εμπέδωση της δημοκρατίας”.

 

Πότε ακριβώς έγινε αυτή η συμβολή; Το 1965, όταν ο Μητσοτάκης πρωταγωνιστούσε στην Αποστασία; Ή μήπως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τον Μητσοτάκη όπως τον “εθνάρχη” Καραμανλή που τάχα ήταν διαφορετικός μετά τη Χούντα, έπαψε να είναι ο δολοφόνος του Λαμπράκη και έγινε θεμελιωτής της δημοκρατίας;  Αλλά ακόμη και με τέτοιες λαθροχειρίες, πώς μπορούν να σβηστούν αλήθειες όπως η δολοφονία του Τεμπονέρα το 1991 ή πιο πρόσφατα οι υποκλίσεις του νεοναζί Μιχαλολιάκου στο Μητσοτακέικο; Είναι ακραία χυδαίο να βαφτίζεται παράγοντας δημοκρατίας ο πολιτικός που είπε στους μπάτσους “το κράτος είστε εσείς”.

 

Ακροβασίες 

 

Το πραγματικό υπόβαθρο για αυτές τις, ταπεινωτικές για την Αριστερά και τον κόσμο του αγώνα ακροβασίες, εντοπίζει το συλλυπητήριο μήνυμα της ΔΗΜΑΡ που λέει ότι ο Μητσοτάκης έκλεισε τον κύκλο του εμφύλιου, εννοώντας προφανώς τη συγκυβέρνηση Τζανετάκη (Μητσοτάκη-Κύρκου-Φλωράκη) το 1989. 

 

Έκλεισε τον εμφύλιο, λοιπόν, ο Μητσοτάκης γιατί χάρη στη στήριξη Κύρκου και Φλωράκη κατάφερε να φέρει τη “φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία” στην κυβέρνηση και με τη δική του πρωθυπουργία να εξαπολύσει τη χειρότερη ταξική επίθεση των δεκαετιών ανάμεσα στη Χούντα και στα Μνημόνια: μαζικές απολύσεις με το κλείσιμο των “προβληματικών”, πρώτη επίθεση στο ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, τρομονόμους, ρατσισμό, ακόμη και επιστροφή της “ποδιάς” στα σχολεία.

 

Δυστυχώς και η ηγεσία του ΚΚΕ δεν παρέλειψε να συμμετέχει στο πένθος στέλνοντας συλλυπητήρια στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον θάνατο του πατέρα του. Τι ήταν αυτό; Ένδειξη σεβασμού για τον κοινοβουλευτικό θεσμό; Φόρος τιμής στα “ντολμαδάκια της Μαρίκας” του 1989;  Ό,τι κι αν ισχύει από τα δυο (ή ίσως και τα δυο),  πρόκειται για μια στάση που δεν βοηθάει τον κόσμο που παλεύει.

 

Ο κόσμος που αγωνίζεται και σήμερα και χθες δεν μπορεί να ξεχάσει ότι οι απεργοί της ΕΑΣ γκρέμισαν τον Μητσοτάκη φωνάζοντας “ΕΑΣ, ΕΑΣ, να φύγει ο κερατάς” και πιάνοντας το νήμα από το σύνθημα “Μητσοτάκη κάθαρμα” των Ιουλιανών του 1965. Οι νεολαίοι που πάντα φωνάζουν στις διαδηλώσεις τους “Ζει, ο Τεμπονέρας Ζει, με Πέτρουλα-Λαμπράκη μας οδηγεί” έχουν την πραγματική αίσθηση για τη θέση του Μητσοτάκη στην ιστορία. Το αντιρατσιστικό κίνημα που επέβαλε την κατάργηση του χυδαίου νεολογισμού “λαθρομετανάστης”, δεν ξεχνάει ότι αυτός που τον καθιέρωσε ήταν ο Μητσοτάκης. Ο κόσμος που παλεύει για να πάνε στη φυλακή οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα δεν μπορεί να υποκλιθεί στο Μητσοτακέικο όπως ο Μιχαλολιάκος.

 

Είναι τιμή για την αντικαπιταλιστική αριστερά το γεγονός ότι η  ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν η εξαίρεση, με την ανακοίνωση που έβγαλε κόντρα στην πένθιμη υποκρισία. Και είναι μια υπενθύμιση για τον προσανατολισμό που χρειάζονται οι αγώνες σήμερα, για να ξεφύγουμε από την πνιγηρή οικονομική και πολιτική κρίση.