Η Αριστερά πρέπει να είναι αντίθετη στα “σύνθετα” παιχνίδια των Νονών

 

του Σωτήρη Kοντογιάννη

 

Το όνομα ούτε είναι, ούτε ήταν ποτέ το πραγματικό ζήτημα στις διαμάχες ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Στο συμβολικό επίπεδο, όμως, η σημασία του ήταν πάντα μεγάλη. Με την άρνησή της να αποδεχτεί το όνομα "Δημοκρατία της Μακεδονίας", η άρχουσα τάξη της Ελλάδας έστελνε και στέλνει ένα εκβιαστικό μήνυμα στη γειτονική μας χώρα: καμιά πολιτική των Σκοπίων δεν θα γίνει αποδεκτή εάν δεν έχει εξασφαλίσει πρώτα την έγκριση της Αθήνας. 

 

Τον Φλεβάρη του 1994 η Ελλάδα επέβαλε μονομερώς εμπάργκο στη Δημοκρατία της Μακεδονίας (με βαριές συνέπειες για την οικονομία και τον πληθυσμό της) με αίτημα να αλλάξει όχι μόνο το όνομα αλλά και τη σημαία και τα σύμβολα και την αφήγησή της για την ιστορία και το σύνταγμα της και την αναγνώριση της σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Αυτή η πολιτική του γεωπολιτικού εκβιασμού έχει όνομα μέσα στην αριστερά. Ονομάζεται "ιμπεριαλισμός". Και είναι μια πολιτική την οποία δεν μπορεί με κανένα τρόπο να στηρίζει η αριστερά, όποια δικαιολογία και αν προβάλει.

 

Το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα που δεν συμμετείχε στο "μεγάλο" εθνικιστικό συλλαλητήριο "για την ελληνικότητα της Μακεδονίας" τον Φλεβάρη του 1992 στη Θεσσαλονίκη. Η Αλέκα Παπαρήγα, η γενική γραμματέας του ΚΚΕ εκείνης της εποχής είχε δεχτεί μεγάλη επίθεση από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για αυτή την "αντεθνική" της στάση. Το ΚΚΕ όμως, παρόλο που υποστηρίζει ότι το πραγματικό ζήτημα δεν είναι το όνομα, τάσσεται υπέρ της "σύνθετης ονομασίας". "Ήταν πάγια θέση του ΚΚΕ", λέει ο Δημήτρης Κουτσούμπας σε συνέντευξή του στον Real FM (19.01.2018), "ο όρος Μακεδονία εάν χρησιμοποιηθεί... θα πρέπει να έχει καθαρά γεωγραφικό προσδιορισμό...". Ταυτόχρονα, λέει ο Κουτσούμπας, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε και μια σειρά από εγγυήσεις: "Είναι οι εγγυήσεις για τα σύνορά μας, τα διεθνή συνολικά σύνορα των Βαλκανίων, είναι οι αναγκαίες αλλαγές στο Σύνταγμα των Σκοπίων, ότι πρέπει να αναγνωρίσουν ... ότι δεν τίθεται θέμα μακεδονικής μειονότητας". Δύσκολα θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς το ΚΚΕ σήμερα για "αντεθνική στάση".

 

Και η ΛΑΕ επιμένει στη "σύνθετη ονομασία" με την "παροχή εγγυήσεων". "Ασφαλώς μια ονομασία τύπου δημοκρατία Βαρδάρη ή δημοκρατία Δαρδανίας ή δημοκρατία Σκοπίων, θα ήταν η καταλληλότερη" γράφει ο Γιάννης Τόλιος στην Ίσκρα (21.01.2018). "Ωστόσο θα μπορούσε να ήταν και μια σύνθετη ονομασία, όπως Σλαβομακεδονία, ή Νόβα Μακεντόνια". 

 

Σχεδιασμοί

 

Τόσο το ΚΚΕ όσο και η ΛΑΕ προβάλουν δυο επιχειρήματα για να στηρίξουν την επιμονή τους στη "σύνθετη ονομασία" και την "παροχή εγγυήσεων". 

 

Το πρώτο είναι το ΝΑΤΟ. Πίσω από τις προσπάθειες της κυβέρνησης να κλείσει το Μακεδονικό, λένε και τα δυο κόμματα, κρύβονται τα αμερικανο-νατοϊκά συμφέροντα. 

 

Οι ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί κρύβονται πράγματι πίσω από την αναθέρμανση του Μακεδονικού. Αλλά είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι η διάσωση της γειτονικής χώρας από τα πλοκάμια του ιμπεριαλισμού μπορεί να περάσει μέσα από "βέτο" για το όνομα. Ο λαός της Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν έχει ανάγκη ούτε από νονούς, ούτε από προστάτες, ούτε από σωτήρες. Η μόνη δύναμη που μπορεί να αποκρούσει τον ΝΑΤΟϊκό εναγκαλισμό είναι η εργατική τάξη "των Σκοπίων". Το καθήκον της αριστεράς στην Ελλάδα είναι να δείχνει την αλληλεγγύη της στους αγώνες της και όχι να ευθυγραμμίζεται με τις επιδιώξεις του ελληνικού αστισμού.

 

Το δεύτερο επιχείρημα που προβάλουν ΚΚΕ και ΛΑΕ για να δικαιολογήσουν την επιμονή τους στη "σύνθετη ονομασία" και την "παροχή εγγυήσεων" είναι ο υποτιθέμενος "αλυτρωτισμός των Σκοπίων". "Το κεντρικό πρόβλημα με τη FYROM, στο οποίο πρέπει να δοθεί προτεραιότητα, είναι ο αλυτρωτισμός της γείτονος, ο οποίος θεσμοποιείται στο νομικό καθεστώς της, στο σύνταγμα της, στις εκπαιδευτικές διαδικασίες και στην επίσημη επικοινωνιακή πολιτική", λέει σε συνέντευξή του ο Π. Λαφαζάνης. Αυτό το επιχείρημα δεν στέκει.

 

Συσχετισμοί

 

Οι συσχετισμοί είναι συντριπτικά σε βάρος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, οικονομικά, στρατιωτικά, διπλωματικά. Το ΑΕΠ της Ελλάδας, ακόμα και μετά την κρίση, βρίσκεται κοντά στα 180 δις Ευρώ. Των "Σκοπίων" είναι μόλις 9 δις. Η Ελλάδα ξοδεύει πάνω από το 2% του ΑΕΠ κάθε χρόνο για στρατιωτικές δαπάνες -ένα ποσοστό που αντιστοιχεί σε περίπου 4 δις. Η "FYROM" το 1% -δηλαδή 90 εκατομμύρια όλα και όλα. Ο ελληνικός στρατός έχει 147 χιλιάδες αξιωματικούς και οπλίτες. Ο στρατός της Δημοκρατίας της Μακεδονίας 16 χιλιάδες. Η Ελλάδα έχει μια από τις πιο σύγχρονες πολεμικές αεροπορίες στον κόσμο - την οποία ετοιμάζεται τώρα να ενισχύσει με ένα σμήνος (12-20 αεροπλάνα) από F35 - Stealth. Η Μακεδονία δεν έχει ούτε ένα πολεμικό αεροσκάφος.

 

Το 1994-95 η τότε ελληνική κυβέρνηση με την επιβολή εμπάργκο είχε αναγκάσει τα Σκόπια να αλλάξουν σημαία, να αποδεχτούν (προσωρινά) το όνομα "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" και μαζί με αυτό μια ολόκληρη σειρά από τις ελληνικές απαιτήσεις -απαιτήσεις που άνοιξαν το δρόμο για την "άλωση" της οικονομίας της μέσα στα επόμενα χρόνια της από το ελληνικό κεφάλαιο. Το βέτο στο ΝΑΤΟ έπαιξε τον ίδιο ρόλο. Τώρα ο Τσίπρας έρχεται να εισπράξει τα ανταλλάγματα από την πολιτική του Παπανδρέου και του Καραμανλή.

 

 

Ο μόνος αρμόδιος για να αποφασίσει πώς θα ονομάζεται η κάθε χώρα είναι ο ίδιος ο λαός της. Και το ίδιο ισχύει για το σύνταγμα, τη σημαία, τα σύμβολα και την "ιστορία". Το καθήκον της αριστεράς στην Ελλάδα είναι να αντιπαλεύει τις ιμπεριαλιστικές εξορμήσεις του δικού μας καπιταλισμού και όχι να καταγγέλλει τον "αλυτρωτισμό των Σκοπίων". Η επιμονή στη "σύνθετη ονομασία" δεν είναι κομμάτι της λύσης αλλά κομμάτι του προβλήματος.