Γιώργος Κρεασίδης

Τσίπρας και Μητσοτάκης μιλώντας στον ΣΕΒ εξέφρασαν την επιμονή τους στις «μεταρρυθμίσεις» και στην ανάπτυξη του κεφαλαίου

Σαφές ήταν το μήνυμα που έστειλε η Ευρωπαϊκή Ένωση σε όλους τους λαούς με το βέτο του Ιταλού προέδρου για τον υπουργό Οικονομικών που πρότειναν οι νέοι κυβερνητικοί εταίροι στη Ρώμη. Ενιαίο και αδιαπραγμάτευτο για όλη την ΕΕ είναι το πρόγραμμα κοινωνικής λεηλασίας είτε εμφανίζεται σαν μνημονιακό προαπαιτούμενο είτε σαν δήθεν αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις». Η πολιτική κρίση στην Ιταλία φαίνεται να ξεπερνιέται για την ώρα, μετά τις αλλεπάλληλες δηλώσεις πίστης στο ευρώ και την ΕΕ από τη Λέγκα του Βορρά και τα Πέντε Αστέρια, που καθώς φαίνεται πυγμή θα δείξουν μόνο στους πιο αδύναμους, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Στη χώρα μας η ΕΕ έχει δεμένο το γάιδαρό της σε ότι αφορά το πολιτικό σύστημα. Ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας στη συνέλευση του ΣΕΒ ξεκαθάρισε ότι η «καθαρή έξοδος» από τα Μνημόνια προϋποθέτει… την αυστηρή εφαρμογή τους, αλλά και ότι θα μείνει απείραχτο το μνημονιακό κεκτημένο της κοινωνικής χρεοκοπίας. Έριξε μάλιστα τον πήχη των προσδοκιών τονίζοντας πως «η έξοδός μας από αυτά δεν θα τα αλλάξει όλα στη ζωή μας απότομα και ”θεαματικά”». Γι αυτό πήρε και τα συγχαρητήρια του προέδρου του ΣΕΒ! Ο Τσίπρας τα ψήφισε και τα εφαρμόζει, ο Μητσοτάκης σέβεται τις δεσμεύσεις για βαριά μέτρα. Παρόλο που διαπίστωσε ότι έχουμε μπροστά μας «επί της ουσίας ένα τέταρτο μνημόνιο και μάλιστα χωρίς χρηματοδότηση», οι μόνες δεσμεύσεις που ανέφερε στην ομιλία του ήταν φοροελαφρύνσεις για το κεφάλαιο και νέο, χειρότερο, ανταποδοτικό ασφαλιστικό με τη συμμετοχή ιδιωτικών επιχειρήσεων. Έχει ψηφίσει εξάλλου τη βάση για όλα αυτά, το τρίτο μνημόνιο του 2015.

Κάθε σχετική απορία έλυσε ο Ντεκλάν Κοστέλο, εκπρόσωπος της ΕΕ στην τρόικα, μιλώντας την Πέμπτη στο συνέδριο του Οικονομικού Επιμελητηρίου (ΟΕΕ), έναν από τους εταίρους της «κοινωνικής συμμαχίας» των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Έδωσε τη διάρκεια των αξιολογήσεων και ελέγχων του νέου μνημονίου, μιλώντας για περίοδο 5-10 χρόνων για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις. Έσβησε κάθε ελπίδα για αναίρεση επώδυνων μέτρων γιατί μια «αναστροφή πολιτικής» θα ταράξει τις αγορές, ενώ προπαγάνδισε την ανάγκη για νέα μέτρα, αφενός γιατί θεωρεί επισφαλή την περίφημη έξοδο αφετέρου στο πλαίσιο μιας πιθανής ρύθμισης του χρέους. Δηλαδή αυτή η ρύθμιση που διαφημίζεται σαν ευνοϊκή επιλογή θα φέρει επιπλέον μέτρα εμπνεύσεως ΔΝΤ, πέρα από τα προαπαιτούμενα. Στον ίδιο τόνο ο Ρολφ Στράους του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), περιέγραψε σαν επισφαλή την «έξοδο» του Αυγούστου, ενώ σε ανάλογους τόνους κινήθηκαν όλοι οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης και της τρόικας που ήταν καλεσμένοι του ΟΕΕ. Μέσα σε αυτό το στημένο σκηνικό εντύπωση προκάλεσε η ανακοίνωση της συμμετοχής στο συνέδριο του ΟΕΕ του Ν. Καραθανασόπουλου, μέλους της ΚΕ και βουλευτή του ΚΚΕ, το οποίο τις προηγούμενες μέρες υποβάθμισε την κριτική στην «κοινωνική συμμαχία», ενώ ανέβασε τους τόνους της πολεμικής στο ΝΑΡ.

Η ΕΕ έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα της όσα έχουν ήδη συμφωνήσει με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για μετά τον Αύγουστο του 2018: Αιματηρά πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, μείωση των συντάξεων από 1.1.2019 και αντίστοιχα του αφορολόγητου από 1.1.2020, εκτός και αν απαιτήσει το ΔΝΤ νωρίτερα. Παράλληλα θα καταργηθεί το ΕΚΑΣ μέχρι το τέλος του 2019. Στο δημόσιο μπαίνει πλαφόν στην απασχόληση και το μισθολόγιο ως το 2022, αλλά και τον αριθμό των συμβασιούχων στο επίπεδο του 2018. Πρόκειται για «οροφές» που υπάρχουν εδώ και χρόνια, απλά ανανεώνονται κάθε τόσο για επικοινωνιακούς λόγους, με διαλυτικές συνέπειες στις κοινωνικές υπηρεσίες του δημοσίου. Αντίθετα, προβλέπονται προσλήψεις στην ΑΑΔΕ, το εργαλείο για την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, αλλά και η τοποθέτηση στελεχών ως τον επόμενο Δεκέμβρη, γεγονός που πιέζει στην εφαρμογή της αξιολόγηση στο δημόσιο και τη διαμόρφωση κάστας καλοπληρωμένων στελεχών με άλλα συμφέροντα από την κοινωνία και οφέλη από την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Παραπέρα απαιτούνται έσοδα  3 δισ. από ιδιωτικοποιήσεις στην επόμενη διετία (τα 2 εντός του 2018), με άμεσο στόχο το ξεπούλημα της ΔΕΣΦΑ, του Ελληνικού, της ΔΕΠΑ, της ΔΕΗ, του αεροδρομίου της Αθήνας. Απειλή για τη λαϊκή οικογένεια είναι η κατάργηση κάθε επιδότησης στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας της ΔΕΗ ως το 2020 και η μετακύλιση του κόστους στους καταναλωτές.

Μπροστά στην πραγματικότητα ότι το αιώνιο μνημόνιο θα είναι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της ΝΔ και του επίσημου πολιτικού σκηνικού, μπαίνει με νέο τρόπο μπροστά στο τέλος της χρηματοδότησης (αλλά όχι των μέτρων της μνημονιακής συμφωνίας του 2015), το ερώτημα της διεξόδου από την σκοπιά των εργαζομένων. Αν αρνηθεί η κοινωνία το μνημόνιο αορίστου χρόνου, πώς μπορεί να αντισταθεί; Η πικρή εμπειρία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι φωτεινές στιγμές των λαϊκών και εργατικών αγώνων έδειξαν ότι καθυστέρηση, ρωγμή στην εφαρμογή, ακόμα και ανατροπή μνημονιακών μέτρων έφερε μόνο η λαϊκή πάλη. Με όπλο την εμπειρία, αλλά και τα διδάγματα της προηγούμενης περιόδου, το μαζικό κίνημα μπορεί να οργανώσει την αντίσταση και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Μια ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά είναι προϋπόθεση για ενισχυθούν τα νικηφόρα στοιχεία των αγώνων, τα αιτήματα για να μπουν μπροστά δικαιώματα και ελευθερίες, η συνολική αντίθεση στο μνημόνιο και τη διαχείρισή του, η μαχητικότητα και η δημοκρατική οργάνωση των αγώνων και οι πολιτικοί στόχοι για διαγραφή του χρέους και απελευθέρωση από ευρώ και ΕΕ.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 3.6.2018

http://prin.gr/?p=21101