ΜΕ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΥΣ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ «ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ» ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

«Έξοδος από τα μνημόνια» και άλλα καθρεφτάκια για ιθαγενείς

Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι «βγήκαμε από τα μνημόνια». Αλήθεια, έπαψαν να ισχύουν οι χιλιάδες μνημονιακές διατάξεις; Ξεφύγαμε από τη μείωση μισθών και συντάξεων; Από την απαγόρευση προσλήψεων που να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες; Από το ξήλωμα του κράτους πρόνοιας; Από τον «υποκατώτατο» μισθό και την ελαστική εργασία; Από την κατάργηση των δώρων; Τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει.

Άλλωστε, το «δημόσιο» (με την έννοια ότι θα το πληρώσουμε όλοι εμείς κι όχι όσοι το δημιούργησαν) χρέος από 129% επί του ΑΕΠ στην αρχή των μνημονίων, τώρα έχει τερματίσει στο 187%! Η επιτήρηση της Τρόικας συνεχίζεται κανονικά στο πλαίσιο του Δημοσιονομικού Συμφώνου της Ε.Ε. Οι προεκλογικού τύπου υποσχέσεις για «θετικά αντίμετρα» προς τους εργαζόμενους είναι πομφόλυγες όσο υπάρχει η υποχρέωση για πλεονάσματα της τάξης του 3,5% μέχρι το 2023 και 2,2% μέχρι το 2060, για τα οποία είναι δεσμευμένη και η όποια επόμενη κυβέρνηση συνεχίζει να εξυπηρετεί το κεφάλαιο, τις τράπεζες και την ΕΕ.  Οι δήθεν αυξήσεις που υπόσχεται η κυβέρνηση για τους χαμηλόμισθους είναι πολύ κατώτερες από τις ανάγκες μιας αξιοπρεπούς ζωής, και βέβαια θα εξανεμιστούν από την μείωση του αφορολόγητου μέσα στο 2019. Είναι εμπαιγμός άλλωστε να δίνονται υποσχέσεις που… «θα εφαρμοστούν» μετεκλογικά μόνο και μόνο για να εκβιάσουν την εκλογική στάση της κοινωνίας.

Το δημόσιο στα χρόνια της χολέρας

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο είμαστε αντιμέτωποι με τις περικοπές στις αποδοχές, που για την πλειονότητα των υπαλλήλων σημαίνουν μισθούς φτώχειας, την κατάργηση του 13^ου -14^ου μισθού, την κλοπή της διετίας 2016-17 από τη μισθολογική εξέλιξη, την αύξηση του ωραρίου εργασίας, τις ελλείψεις προσωπικού, την αύξηση του όγκου δουλειάς, τον συνεχή βομβαρδισμό από τροποποιήσεις νόμων και εγκυκλίων που δυσκολεύουν την εργασιακή μας καθημερινότητα.

Εντείνεται η ομηρία των συμβασιούχων συναδέλφων μας, η εργασιακή ανασφάλεια των ελαστικά εργαζόμενων (σε κοινωφελή οκτάμηνα προγράμματα του υποκατώτατου μισθού, μαθητεία, εργολαβικά συνεργεία, κ.α.). Προσεχώς θα έχουμε την περικοπή του ανθυγιεινού επιδόματος –για τις λίγες κατηγορίες που το παίρνουν!- την ίδια στιγμή που λείπουν τα μέτρα προστασίας και υγιεινής-ασφάλειας στους χώρους δουλειάς και οι θάνατοι εργαζομένων π.χ. στους ΟΤΑ έχουν ξεπεράσει τους 40 μέσα στην τελευταία διετία ! Το νέο ευέλικτο-επιτελικό δημόσιο είναι παρόν, με την υποχρεωτική κινητικότητα, την προώθηση της αξιολόγησης-πειθάρχησης των υπαλλήλων και τη δημιουργία του «χρήσιμου» για το κράτος στελεχικού δυναμικού πρόθυμου να εφαρμόσει πολιτικές σε βάρος των υπαλλήλων και της κοινωνίας.

Όλα αυτά δεν ήρθαν τυχαία

Εντάσσονται στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου για ένα κράτος φιλικό προς τα ιδιωτικά συμφέροντα, που θα αφήνει χώρο για την κερδοσκοπία των εταιρειών, ενώ ταυτόχρονα θα εξαφανίσει τα όποια υπολείμματα «κράτους πρόνοιας», θα μειώσει το εργατικό κόστος και θα περιορίσει τη σταθερή εργασία προς όφελος της ελαστικής. Έρχονται μέσα στη γενικότερη στόχευση για ριζικές ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα συνολικά των εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Για διάλυση των συλλογικών διεκδικήσεων, μεγέθυνση της εκ περιτροπής εργασίας, κατάργηση της όποιας προστασίας της μητρότητας για τις εργαζόμενες  γυναίκες, μισθούς των 300 ευρώ, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, εργασιακά γκέτο με τρομοκρατία των εργοδοτών, αποσάθρωση του ασφαλιστικού συστήματος.

Πάνε μαζί με τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου και την παράδοση  κάθε δημόσιας περιουσίας (ακόμη και των μνημείων, των νοσοκομείων, των πάρκων και κάθε σπιθαμής δημόσιας γης) στο «Υπερταμείο» για «ρευστοποίηση», την αρπαγή της κατοικίας με τους πλειστηριασμούς, την καταστολή και τις διώξεις στους αγωνιστές του λαϊκού κινήματος. Συμπληρώνονται από τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης και αστικής τάξης στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς του ΝΑΤΟ  και των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και την  ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με την παραχώρηση νέων βάσεων και τον ενεργό ρόλο στον άξονα με Αίγυπτο-Ισραήλ-Κύπρο και τους ανταγωνισμούς για την άντληση πετρελαίου που ανεβάζουν τον κίνδυνο της εμπλοκής σε πολεμικά επεισόδια, που κάθε άλλο παρά σχέση θα έχουν με τα συμφέροντα των λαών.

Ποιος θα τους αντιμετωπίσει;

Μόνο ένας γύρος ταξικών αγώνων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που θα έχουν στην προμετωπίδα τους τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων για αξιοπρεπή ζωή και γι’ αυτό θα είναι σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που υλοποιούν τις επιδιώξεις τους. Τέτοιους αγώνες δεν πρόκειται ούτε να στηρίξει, ούτε πολύ περισσότερο να εμπνεύσει η υποταγμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Τέτοιοι αγώνες δίνονται όταν οργανώνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από όλους εμάς, μέσα από τις διαδικασίες των σωματείων μας. Μόνο έτσι θα εξασφαλίσουμε συνέχεια, διάρκεια, αποτελεσματικότητα.

Αυτό ακριβώς έκαναν τα πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού τομέα που πήραν απόφαση να πραγματοποιήσουν διακλαδική απεργία οργανωμένη «από τα κάτω» την 1η Νοέμβρη, με αιχμή τη διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς και επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Τα σωματεία των εργαζομένων στο χώρο του βιβλίου, στα φροντιστήρια, στις ΜΚΟ, στο χώρο μεταφραστών-επιμελητών, στην εστίαση, στη  ΝΟΚΙΑ, στην ψυχική υγεία, ξεκινώντας μια προσπάθεια μηνών, με συντονισμό, ενημερώσεις, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις τους αποφάσισαν την απεργία της 1ης Νοέμβρη και την οργάνωσή της.

Αυτή η απεργία μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για όλους μας. Είναι αναγκαία μια αναζωογόνηση της λειτουργίας των συνδικάτων, μέσα από διαδικασίες συνελεύσεων, ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να είναι ενεργοί στη λήψη των αποφάσεων. Καλούμε τους εργαζόμενους και στο δημόσιο να δράσουμε το επόμενο διάστημα ανάλογα με την πρωτοβουλία για την 1η Νοέμβρη και να οργανώσουμε μια απεργιακή μάχη για τα οξυμένα προβλήματά μας μέσα από διαδικασίες βάσης των πρωτοβάθμιων σωματείων μας. Να προχωρήσουμε σε συνελεύσεις για να συζητήσουμε ένα επαρκές πλαίσιο αιτημάτων που θα βάζει μπροστά τις ανάγκες μας και να το παλέψουμε συλλογικά και συντονισμένα μέχρι τέλους. Να ενώσουμε τις φωνές μας και τις δράσεις μας, να ενοποιήσουμε τις αντιστάσεις που και τώρα εκδηλώνονται σε πολλούς χώρους εργασίας, για:

• Ριζικές αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Κάλυψη των απωλειών λόγω μνημονίων. Επαναφορά 13ου-14ου μισθού και υπολογισμό της διετίας 2016-17.
• Κατάργηση του υποκατώτατου μισθού και της ρύθμισης για ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση. Κανένας μισθός κάτω από 1000 ευρώ.
• Μόνιμη και σταθερή εργασία. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας. Μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Κάλυψη των αναγκών με προσλήψεις εργαζομένων
• Συλλογικές συμβάσεις παντού. Κανείς εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση
• Μείωση του χρόνου εργασίας.  7ωρο-35ωρο.
• Κατάργηση  όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.  Όχι στο κεφαλαιοποιητικό ή το σύστημα των τριών πυλώνων.
• Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση.  Κατάργηση του απεργοκτόνου νόμου του 50% για τα πρωτοβάθμια σωματεία
• Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων (ΕΝΦΙΑ, περικοπές συντάξεων, κυριακάτικη αργία, ιδιωτικοποιήσεις, υπερταμείο, πλειστηριασμοί, κτλ)

Με τη σκέψη στη διαμόρφωση ενός άλλου δρόμου για το εργατικό κίνημα, καλούμε στις απεργιακές μάχες της περιόδου και στην 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ και του Εργατικού Κέντρου Αθήνας στις 14 Νοέμβρη 2018. Για να βρεθούν εργαζόμενοι απεργοί στο δρόμο, να προβληθεί το παραπάνω διεκδικητικό πλαίσιο από τα πρωτοβάθμια σωματεία, για να δημιουργηθούν οι όροι για γενικές απεργίες που δεν θα βασίζονται στους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Για να επιβληθούν τα δικαιώματα και οι απαιτήσεις της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ -Κλαδική Επιτροπή Δημοσίου