10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με το ξέσπασμα της κρίσης [του Δημήτρη Θανασούλα]

Αρχική

Τρί, 26/02/2019 - 01:05

10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με το ξέσπασμα της κρίσης [του Δημήτρη Θανασούλα]

Δημήτρης Θανασούλας

Με το ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης το 2007, οι προσδοκίες για παραπέρα όξυνση της ταξικής πάλης αυξήθηκαν. Οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, για μια πιο αποτελεσματική παρέμβαση στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, θεώρησαν αναγκαία την δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου. Για τους ανωτέρω λόγους οδηγηθήκαμε στην ίδρυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Μπορεί να πούμε ότι γίναμε γνωστοί σε πανελλαδική κλίμακα αλλά η πολιτική μας φυσιογνωμία υπήρξε θολή και ομιχλώδης. Οι λόγοι ήταν οι στρατηγικές μας διαφορές και οι οργανωτικές μας αντιλήψεις. Η προσπάθεια για τη δημιουργία μιας ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών της απέτυχε και μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ήταν ένα εγκεφαλικό κατασκεύασμα. Οδήγησε σε ένα υποκριτικό δημοκρατισμό και στην πραγματικότητα σε ένα φατριασμό χωρίς αρχές. Το μόνο όργανο που έχει μια στοιχειώδη λειτουργία είναι η πολιτική επιτροπή όπου συμμετέχουν υποχρεωτικά οι αντιπρόσωποι όλων των οργανώσεων αλλά η δομή και η λειτουργία της επιτροπής αντιστοιχεί σε εκείνη ενός ενιαίου πολιτικού κόμματος.

Η προσπάθεια για την επίτευξη πολιτικής ενότητας στη βάση της συγκυρίας δεν στηρίζεται σε μια στέρεη προγραμματική συμφωνία λόγω των στρατηγικών διαφορών. Ζητήματα όπως ο διεθνισμός, η αντιμετώπιση του φασισμού, των μεταρρυθμιστικών κομμάτων που αστικοποιούν το εργατικό κίνημα, οι τακτικές που δεν υπηρετούν τους στρατηγικούς στόχους, οι λανθασμένες αντιλήψεις για τις εκλογικές συμπράξεις, η υπερτίμησή τους, δεν επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που η συνισταμένη των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων δεν είναι ευνοϊκή για τα υπάρχοντα εν δυνάμει επαναστατικά σχήματα. Με την κρίση της σοσιαλδημοκρατίας και των σταλινικών κομμάτων, την κατάρρευση του ανύπαρκτου σοσιαλισμού της ανατολικής Ευρώπης, το όραμα μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας δεν είναι ελκυστικό, ούτε επεξεργασμενο από τους κομμουνιστές που προσπαθούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντα που βάζει η εποχή μας. Η περίοδος όμως θα συνεχίσει να χαρακτηρίζεται από απότομες αλλαγές των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Η παγκόσμια οικονομία εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από τεράστια χρέη, τριπλάσια του παγκόσμιου ΑΕΠ, και ασθενικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το μέσο ποσοστό κέρδους σε σχέση με το συνολικά επενδεδυμένο κεφάλαιο εξακολουθεί να είναι χαμηλό. Τρανή απόδειξη τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια. Σε μια τέτοια κατάσταση είναι βέβαιο ότι οι ανερχόμενες δυνάμεις της ακροδεξιάς με την πολιτική που θα εφαρμόσουν για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου θα προκαλέσουν κοινωνικό Αρμαγεδώνα από τη μεριά των εργαζόμενων, που από αντικείμενο της παραγωγικής διαδικασίας θα μετατραπεί σε υποκείμενο της ιστορικής διαδικασίας.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχοντας επίγνωση των πολιτικών της δυνατοτήτων μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στις διαδικασίες για την εμφάνιση ενός επαναστατικού μειοψηφικού εργατικού ρεύματος.

Εργατική Αλληλεγγύη, 6/2/2019

Categories:

Διαλογος