Φανή Οικονομίδου, εκπαιδευτικός, μέλος ΣΙΕΛ-ΟΙΕΛΕ, υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Γιατί υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν είναι κάτι «παλιό» η ενασχόληση με τα κόμματα;

Η συμμετοχή και η υποψηφιότητα σε ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη μετωπική ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά, δεν έχει καμία σχέση με την αντίληψη για την «ενασχόληση με τα κόμματα» όπως την έχουμε συνηθίσει από τους επαγγελματίες πολιτικούς. Οι υποψήφιοι/ες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι «απλοί άνθρωποι», εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, πρωτοπόροι/ες στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες που αποτελούν το αντίπαλο δέος στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, την καταπίεση και τον φασισμό. Δεν πιστεύουμε, γι’ αυτό και δε συμμετέχουμε σε κάποιο κόμμα που θα αναλάβει την κυβέρνηση στο όνομά μας. Επιδιώκουμε όμως εντός ή εκτός κοινοβουλίου, τοπικών-περιφερειακών συμβουλίων να αποκαλύπτουμε συνεχώς τον ρόλο της εξουσίας των καπιταλιστών και των πολιτικών τους αντιπροσώπων. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια πολιτική έκφραση των αγώνων, του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, ανεξάρτητη από το κράτος και τους θεσμούς του. Η αντικαπιταλιστική αριστερά, με κορμό τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι μια τέτοια δύναμη, μειοψηφική αλλά πραγματική, με πολυδιάστατη δράση στο κίνημα. Έτσι ένα ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα γι’ αυτήν θα βοηθήσει στην ενίσχυσή της ως κοινωνικού πόλου, ικανό να οργανώνει τους αγώνες και να προωθεί με συνέπεια τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Η ΕΕ εμφανίζεται πρωτοπόρα στην υπεράσπιση των γυναικών και στην αντιμετώπιση των ζητημάτων φύλου. Είναι έτσι;

Η ΕΕ νομοθετεί υπέρ της ισότητας των δύο φύλων από το 1976. Από το 2000, όμως, το ζήτημα υποβαθμίζεται καθώς το φύλο αντιμετωπίζεται ως βάση διάκρισης, όπως η φυλετική /εθνική καταγωγή, η αναπηρία, η σεξουαλική προτίμηση. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ έχουν οδηγήσει πλήθος γυναικών στην ανεργία, την κακοπληρωμένη εργασία, τη μερική απασχόληση, αφήνοντάς τις έκθετες στη φτώχεια. Δεν έχουν γίνει συντονισμένες προσπάθειες για εξάλειψη του μισθολογικού χάσματος, της βίας, της κακοποίησης /παρενόχλησης στα κράτη μέλη. Επιπλέον, χωρίς την εξασφάλιση της αυτοδιάθεσης του σώματος και εκτεθειμένες στα σεξιστικά πρότυπα των ΜΜΕ, οι γυναίκες αισθάνονται ανασφάλεια να ορθώσουν το ανάστημά τους. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι οι «καλές προθέσεις», οι προσευχές, όσο και οι οδηγίες, δεν προσφέρουν τίποτα στην υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης. Μόνο με τις γυναίκες μπροστά θα τεθούν και τα φεμινιστικά αιτήματα στην ατζέντα των κινημάτων.

Οι νεολαιίστικοι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία στη ζωή της, φέρνουν στο προσκήνιο την ανάγκη μιας συνολικής πολιτικής αντικαπιταλιστικής αριστερής απάντησης. Νέοι αγωνιστές από διάφορους χώρους στέλνουν το δικό τους μήνυμα.