Συνέντευξη στην Εργατική Αλληλεγγύη που κυκλοφορεί την Τετάρτη 22.05.19 

 

Τρεις εκπρόσωποι της Πολιτικής Αγωγής στην δίκη της Χ.Α υποψήφιοι με την Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές, ας ξεκινήσουμε με ένα σχόλιο πάνω σε αυτό.

 

 H δίκη της Χρυσής Αυγής είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με τις εκλογές. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, καθώς έχει διεθνή αντίκτυπο. Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές ο Κασιδιάρης μπόρεσε και πήρε ένα πολύ υψηλό ποσοστό σε μια περίοδο που η δίκη δεν είχε ακόμη ξεκινήσει, το ΛΑΟΣ δεν συμμετείχε στις εκλογές και η Νέα Δημοκρατία κατέρρεε μετά την έκρηξη που πυροδότησε η κατάληψη της ΕΡΤ. 

 

Σήμερα με τη δίκη να έχει κλείσει τέσσερα χρόνια και όλο το συντριπτικό αποδεικτικό υλικό που έχει έρθει στο φως για την ενοχή της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η Χ.Α είναι απομονωμένη αφενός εξαιτίας της δίκης, αφετέρου εξαιτίας των συνεχών αντιφασιστικών κινητοποιήσεων. Ήδη, δημοσκοπικά, στο δήμο Αθήνας καταγράφει 40% μείωση, ενώ στο εσωτερικό της καταγράφονται συγκρούσεις. Τι φταίει και η Χ.Α δεν ακολουθεί ανοδικά την υπόλοιπη ευρωπαϊκή ακροδεξιά; 

 

Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος λέγοντας ότι εδώ έχουμε τη δίκη – και αυτό είναι αλήθεια. Η δίκη τους έχει καθηλώσει, όχι μόνο μέσα στο δικαστήριο, αλλά και μέσα από την πολιτική καμπάνια του αντιφασιστικού κινήματος. Το δεύτερο που λέει ο Μιχαλολιάκος είναι ότι στην Ελλάδα είναι συνέχεια αντιμέτωποι στους δρόμους και στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης με το αντιφασιστικό κίνημα. Αυτό βρίσκουν τώρα απέναντί τους και οι υπόλοιποι φασίστες στην Ευρώπη - πατώντας και πάνω στην δική μας εμπειρία - ένα κίνημα που λέει όχι στον φασισμό με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τους 250.000 αντιφασίστες που διαδήλωσαν πριν μερικούς μήνες στο Βερολίνο. 

 

Πότε ξεκίνησε η προσπάθεια να καταδικαστεί η Χ.Α;

 

Αυτή η προσπάθεια ξεκινάει από πολύ παλιά, από τα μέσα της δεκαετίας του '90, γιατί πάντα είχαμε την άποψη ότι η Χ.Α είναι ναζιστικά τάγματα εφόδου που λειτουργούν κάτω από ένα μανδύα “νόμιμου πολιτικού κόμματος”. Κρίναμε από τότε ότι η απάντηση πρέπει να είναι και στα δύο επίπεδα. Σταματώντας τους στο δρόμο, αλλά και στο νομικό επίπεδο. Σήμερα δεν αμφιβάλει κανείς για την αξία αυτού του δεύτερου σκέλους αν και παλαιότερα είχε υποτιμηθεί από κομμάτια του αντιφασιστικού κινήματος. Από το 1996 που ξεκινήσαμε τις πρώτες δίκες εναντίον των φασιστών, στόχος μας ήταν να εμπλέξουμε στη μάχη ενάντια στους φασίστες όλο τον κόσμο, πρώτα από όλα τα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα, αλλά και τη νεολαία στις γειτονιές. Έτσι κινηθήκαμε όλη την επόμενη περίοδο αποκομίζοντας χρήσιμες εμπειρίες για να φτάσουμε στη μεγάλη δίκη της Χ.Α.  

 

Ένας μεγάλος σταθμός βέβαια ήταν η δίκη των δολοφόνων του Σαχζάτ Λουκμάν. Ήταν ένα ρατσιστικό έγκλημα με προφανή εμπλοκή της Χ.Α το οποίο στην αρχή η αστυνομία και το δικαστήριο θεωρούσαν απλή “παρεξήγηση”. Η δίκη του Σαχζάτ Λουκμάν στην πραγματικότητα ξεκίνησε στους δρόμους δύο μέρες μετά τη δολοφονία του, όταν με πρωτοβουλία της ΚΕΕΡΦΑ πραγματοποιήθηκε το συλλαλητήριο “Αθήνα πόλη αντιφασιστική” - με την Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας να περνάει το κάλεσμα από το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησε και η καμπάνια δικαιοσύνης για τον Σαχζάτ Λουκμάν με αποτέλεσμα φέτος οι δράστες να καταδικαστούν και στο δεύτερο βαθμό με το ρατσιστικό κίνητρο, ενώ είναι κατηγορούμενοι και στη μεγάλη δίκη της Χ.Α.

 

Πως θα σχολίαζες την πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να δώσει χώρο στην Χ.Α για τη φασιστοσύναξητου Κασιδιάρη στην Ακαδημία Πλάτωνος;

 

Υπήρξε μετά από πρόταση της Ανταρσίας στις Γειτονιές της Αθήνας, η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να μην δοθούν χώροι στους ναζί της Χ.Α στο δήμο Αθήνας. Η απόφαση που πήρε το υπουργείο Εσωτερικών, μέσω της αποκεντρωμένης διοίκησης, να ακυρώσει την απόφαση του δήμου της Αθήνας, δεν είναι απλώς τραγική, αλλά υποστηρικτική της Χρυσής Αυγής. Δεν ζήτησε η Χ.Α την ακύρωση, επενέβη αυτεπάγγελτα η αρχή του υπ. Εσωτερικών δίνοντας στην Χ.Α την ευκαιρία να απαιτεί χώρους και από άλλους δήμους που πήραν αντίστοιχες αποφάσεις.  

 

Η πολιτική χρέωση γι' αυτό είναι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - με τη Γεροβασίλη να κλείνει  τους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ για να μην φτάσει ο κόσμος στην αντιφασιστική συγκέντρωση, ενώ προστάτευσε τη μικρή σύναξη των ταγμάτων εφόδου με εκατοντάδες ΜΑΤ. Επιπλέον, η αλλαγή του Ποινικού Κώδικα που απειλεί να ρίξει στα μαλακά την ηγεσία της Χ.Α έρχεται από μια επιτροπή που όρισε η κυβέρνηση, όπως και η τροποποίηση που ρίχνει στα μαλακά τους βιαστές.

 

Γιατί με την Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας;

 

Γιατί έχει αποδείξει ότι είναι η βασική δύναμη που μπορεί να συγκροτεί η ίδια ευρύτερες αντιστάσεις, ενώ ταυτόχρονα είναι δίπλα σε κάθε κίνηση αντίστασης του κόσμου. Στην περίοδο των επιθέσεων που συνεχίζουμε να ζούμε, το ζήτημα είναι πως θα οργανωθεί η αντίσταση των από κάτω. 

 

Σε σχέση με το εργατικό κίνημα που είναι το κέντρο όλων των αντιστάσεων –θυμηθείτε τη συμπαράσταση στην 26ημερη κατάληψη των εργαζομένων του δήμου, στην απεργία των εκπαιδευτικών, των νοσοκομειακών. Τη στήριξη στο γυναικείο κίνημα. Οι πρώτες εντυπωσιακές εκδηλώσεις παρουσίασης του βιβλίου της Μ. Στύλλου για την απελευθέρωση των γυναικών έγιναν στους εργαζόμενους του δήμου της Αθήνας αποτελώντας την αφετηρία για την απεργιακή 8 Μάρτη.

 

Και βέβαια σε σχέση με το αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό κίνημα.

 

Η ΚΕΕΡΦΑ και η Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας είναι ο κινητήρας του αντιφασιστικού κινήματος στην Αθήνα. Και του αντιρατσιστικού. Η μεγαλύτερη ίσως διαδήλωση μεταναστών στην Αθήνα έγινε στις 20 Αυγούστου του 2012 ενάντια στην έναρξη της εκστρατείας “ανακατάληψης των πόλεων” του Σαμαρά με περίπου 20.000 μετανάστες να διαδηλώνουν στο Σύνταγμα. Εκεί έσπασε ο φόβος. Αλλά και στις γειτονιές. 

 

Στη δική μου γειτονιά, στους Αμπελόκηπους, πήραμε την πρωτοβουλία στην καμπάνια για να κλείσουν τα γραφεία της Χ.Α μετά την δολοφονική επίθεση στον Αλέξη Λάζαρη. Η άμεση απάντηση ήταν μια τοπική διαδήλωση 2000 ατόμων στα γραφεία της Χ.Α που απλώθηκε και σε άλλες γειτονιές με ψηφίσματα από δημοτικά και διαμερισματικά συμβούλια. Έτσι τα γραφεία τους, από 75 το 2013, σήμερα έχουν φτάσει τα 25. Δίπλα στον αντιφασιστικό αγώνα, η Ανταρσία βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των αγώνων των εργαζομένων και των κατοίκων της περιοχής για το Γηροκομείο Αθήνας, αλλά και για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων από το ΚΑΠΑΨ μέχρι το μητροπολιτικό πάρκο Γουδή.  

 

Για όλα αυτά, από το αντιφασιστικό μέχρι τα κινήματα γειτονιάς, τίποτε δεν είναι δεδομένο αν δεν κινητοποιείται κόσμος. Ένας κόσμος, που έχει τις ελπίδες του ακόμη στην αριστερά και σε αυτό ανταποκρίνεται η αριστερή ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι και η πράξη, καθώς ως ρεφορμιστικό κόμμα στην κυβέρνηση, προσαρμόζεται στις πιέσεις που ασκεί η δεξιά και η άρχουσα τάξη.

 

Γιατί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές;  

 

Η πολιτική ιδιαιτερότητα της Ελλάδας, που αναφέραμε και προηγουμένως, οφείλεται στις φοβερές απεργίες και στους πολιτικούς αγώνες που ξέσπασαν από το 2010 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. 

 

Αυτή η αγωνιστική έκρηξη και αριστερή ριζοσπαστικοποίηση ανέβασαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 32%, αλλά δεν εξαφάνισαν ούτε αφομοίωσαν την αντικαπιταλιστική αριστερά που κράτησε την οργανωτική και πολιτική της αυτοτέλεια. Σε ένα αντίστροφο παράδειγμα, στην Ιταλία, η αντικαπιταλιστική αριστερά προσχώρησε στον ρεφορμισμό που συμμετείχε στην κυβέρνηση Πρόντι, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αριστερή εναλλακτική και σήμερα να έχουμε στην κυβέρνηση την ακροδεξιά και τον Σαλβίνι. Αυτό είναι ένα μεγάλο κρατούμενο. 

 

Η νέα επαναστατική αριστερά στην Ελλάδα γεννήθηκε μέσα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Συμμετείχα, φοιτητής της Νομικής τότε, από την αρχή, στην κατάληψη του Πολυτεχνείου. Η ρήξη ανάμεσα στις δύο διαφορετικές στρατηγικές της επανάστασης και του ρεφορμισμού δόθηκε τη δεύτερη μέρα της κατάληψης πάνω στο “μένουμε ή φεύγουμε και σταματάμε την κατάληψη”. Και τα δύο κόμματα του ρεφορμισμού, το ΚΚΕ και το ΚΚΕεσ, λέγανε να φύγουμε. Το ότι τελικά μείναμε ήταν η αρχή του τέλους της δικτατορίας. Εμείς συνεχίσαμε στον ίδιο δρόμο και αυτοί συνέχισαν τον δικό τους, που λίγα χρόνια αργότερα οδήγησε στο 1989 και τη συγκυβέρνηση με τον μπαμπά Μητσοτάκη.

 

Εδώ και δέκα χρόνια, από τη συγκρότηση των αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το 2009, οι αγωνιστές-τριες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση του εργατικού και αντιφασιστικού κινήματος βοηθώντας ταυτόχρονα στην ριζοσπαστικοποίησή του: με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και το αίτημα της διαγραφής του χρέους αλλά και με την στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάνω στα ζητήματα του φασισμού, του ρατσισμού, του εθνικισμού. Είναι η δύναμη που προπαγάνδισε μαζικά, πολύ περισσότερο από κάθε άλλη δύναμη, το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015 χτίζοντας την σχέση με τον κόσμο του αγώνα -ενώ η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε την κωλοτούμπα και το ΚΚΕ καθόταν αμέτοχο. Το μεγάλο μας στοίχημα σήμερα είναι, στηρίζοντας όλες τις μάχες, να κερδίσουμε στην αντικαπιταλιστική εναλλακτική τον κόσμο που επιμένει αριστερά κόντρα στις προδοσίες του ΣΥΡΙΖΑ. 

 

Ο Τάκης Ζώτος είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ