Ψήφο για τους μετανάστες και όχι για “ελληνικό lobby”

του Γιώργου Πίττα

 

Σε κατάθεση νομοσχεδίου που καταργεί όλους τους περιορισμούς που είχαν ψηφιστεί ομόφωνα το 2019 στην Βουλή σχετικά με την ψήφο των αποδήμων προχωράει η κυβέρνηση σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών Βορίδη και της κυβερνητικής εκπροσώπου Πελώνη, η οποία κάλεσε την αντιπολίτευση να το υποστηρίξει καθώς για την υπερψήφισή του απαιτούνται τα 2/3 της Βουλής.

 

Ο κυβερνητικός Τύπος πανηγυρίζει για την «κίνηση ματ» του Βορίδη (καθώς η κατάθεση του νομοσχέδιου ήρθε σαν απάντηση στη δήλωση της αναπληρώτριας τομεάρχη απόδημου ελληνισμού του ΣΥΡΙΖΑ, Τζάκρη, που δήλωσε ότι πρέπει να αρθούν οι περιορισμοί στην ψήφο των αποδήμων) οπότε αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερψηφίσει θα βρεθεί «εκτεθειμένος», αντιμέτωπος με την «εθνική πλειοδοσία» της κυβέρνησης. Αλλά η κίνηση της ΝΔ δεν είναι απλά ένα επικοινωνιακό τρικ για την μετατόπιση της ατζέντας από τα φλέγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

 

Η ΝΔ προχωράει σε αυτήν την κίνηση καταλαβαίνοντας ότι βρίσκεται ήδη στα στενά και θέλει να είναι ενισχυμένη στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις – με κύριο γνώμονα την εκτίμηση ότι θα είναι εκείνη η κυρίως ωφελημένη από την ψήφο των αποδήμων. Ποντάροντας στα οργανωμένα συντηρητικά στοιχεία που φαίνονται να κυριαρχούν σε μεγάλες κοινότητες του εξωτερικού, για παράδειγμα στις ΗΠΑ ή στην Αυστραλία, που έχουν κατά καιρούς πρωτοστατήσει σε εθνικιστικές καμπάνιες.

 

Χυδαία υποκρισία

 

Πρόκειται για χυδαία υποκρισία. Το κόμμα το οποίο με τις πολιτικές του πρωτοστατεί στην συνεχή επίθεση λιτότητας στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες να γίνουν μετανάστες την τελευταία δεκαετία, θεωρεί ότι μπορεί τώρα να τους εργαλειοποιήσει εκλογικά, προσποιούμενο ότι ενδιαφέρεται γι’ αυτούς. Είναι ένα ερώτημα βέβαια πόσο θα της βγει αυτό το σχέδιο, αλλά η εργαλειοποίηση δεν σταματά εκεί. Σύμφωνα με την Καθημερινή υπάρχει στα σκαριά πρότζεκτ, καταγραφής των ελλήνων μεταναστών μέχρι και τρεις γενιές πίσω με στόχους «την ενίσχυση των δεσμών των ελλήνων του εξωτερικού, τη συμβολή τους στο nation branding και γενικότερα στη βελτίωση της εικόνας της χώρας μας, αλλά και την αξιοποίηση των απανταχού Ελλήνων για προώθηση ελληνικών θέσεων και ανάπτυξη lobbying». Μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα ποιοι θα είναι οι ωφελημένοι από το nation branding και το lobbying...

 

Την ίδια στιγμή, ενώ πάνω από 300.000 απόδημοι θα μπορούν να ψηφίσουν ελεύθεροι φτάνει τα τελευταία 35 χρόνια να έχουν ζήσει δύο χρόνια στην Ελλάδα, πάνω από 500.000 μετανάστες που ζουν μόνιμα και εργάζονται στην Ελλάδα, οι περισσότεροι από αυτούς εδώ και δύο και τρεις δεκαετίες, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου! Την ίδια στιγμή που στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης οι μετανάστες μπορούν ακόμη και μέσα στην πενταετία να έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις τοπικές εκλογές, στην Ελλάδα δεν έχουν ψηφίσει ποτέ – με εξαίρεση τις τοπικές εκλογές του 2010 οπότε ένα ελάχιστο μέρος από αυτούς μπόρεσε να ψηφίσει με τον νόμο Ραγκούση, που καταργήθηκε το 2014 και αφού είχε προηγηθεί απόφαση του ΣτΕ. Όσο για τις βουλευτικές, όπως διαμαρτύρονταν οι κοινότητες των μεταναστών πριν τις εκλογές του 2019, «μόνο λίγες χιλιάδες άνθρωποι που έχουν λάβει την ελληνική ιθαγένεια μπορούν να συμμετέχουν, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν -πόσο μάλλον να κατέβουν ως υποψήφιες-υποψήφιοι, σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία που διεξάγεται στη χώρα μας».

 

H Αριστερά και τα συνδικάτα οφείλουν να προτάξουν το ζήτημα της ψήφου των μεταναστών, που αποτελούν οργανικό κομμάτι της κοινωνίας, όχι μόνο γιατί αυτό είναι το σωστό και ώριμο (δεκαπέντε χρόνια πριν ακόμη και το ΠΑΣΟΚ πρότεινε ψήφο στις δημοτικές εκλογές ενώ ΚΚΕ και Συνασπισμός και στις βουλευτικές) αλλά γιατί αποτελεί μια τεράστια δύναμη που δεν περιορίζεται σε ψηφοφόρους. Αποτελούν ένα μεγάλο, σημαντικό και κρίσιμο μέρος της εργατικής τάξης, των αγώνων, των διεκδικήσεων και της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο.