Δημήτρης Σταμούλης

Χιλιάδες ήταν οι εργαζόμενοι στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα που τίμησαν απεργιακά και μαχητικά την Εργατική Πρωτομαγιά την Πέμπτη 6 Μάη, στέλνοντας μήνυμα ανυπακοής και αγώνα στην κυβέρνηση, αλλά και αποδεικνύοντας ότι μπορεί να γίνει απεργία μαζική και χωρίς τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ.
Στην Αθήνα συμμετείχαν πολλές χιλιάδες στις συγκεντρώσεις που έγιναν, παρά το γεγονός ότι σχεδόν όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς είχαν σηκώσει χειρόφρενο. Μετρό, ΗΣΑΠ, τρόλεϊ και τραμ δεν κινήθηκαν καθόλου. Ο Πειραιάς και άλλα λιμάνια «νέκρωσαν» με την πανελλαδική απεργία των ναυτεργατών. Αυτές οι απεργίες καθολικής συμμετοχής είναι που «τρομάζουν» την κυβέρνηση και επιδιώκει πάση θυσία να τις «καταργήσει» με το απεργοκτόνο και αντεργατικό νομοσχέδιο που θέλει να φέρει στη βουλή.

Στα Προπύλαια χιλιάδες διαδηλωτές ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα πρωτοβάθμιων σωματείων, εργατικών σχημάτων, συλλογικοτήτων και πολιτικών οργανώσεων, μεταξύ των οποίων το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, η νΚΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ . Είναι χαρακτηριστικό πως όταν τα μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων, των αριστερών οργανώσεων, των συλλογικοτήτων και του αντιεξουσιαστικού χώρου από τα Προπύλαια συνάντησαν τη συγκέντρωση στην Κλαυθμώνος, διαμορφώθηκε μια πολύ μεγάλη πορεία που ξεκινούσε από τον Άγνωστο Στρατιώτη, κύκλωνε την πλατεία Συντάγματος και εκτεινόταν στη Σταδίου μέχρι την Πεσμαζόγλου

Η αταλάντευτη στάση και επιδίωξη των δυνάμεων του ταξικού συνδικαλισμού για απεργιακή απάντηση στο νομοσχέδιο-έκτρωμα αποδείχτηκε όχι μόνο εφικτή και χωρίς τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, αλλά και ο μόνος πραγματικός δρόμος που μπορεί να συνενώσει και να εμπνεύσει μαχητικούς, νικηφόρους αγώνες για το αμέσως επόμενο κρίσιμο διάστημα. Η μεγάλη συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση απέδειξε ότι η αντίδραση του κόσμου της εργασίας θα είναι «στο δρόμο» και όχι «στον καναπέ». Η κυβέρνηση δεν θα έχει καμιά «εαρινή συμφωνία» στο σχέδιό της, αλλά «άνοιξη» ταξικών αγώνων απέναντί της. Και θα έχει να αντιμετωπίσει όχι την ψόφια «αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ που την βολεύει, αλλά το μαχόμενο ταξικό εργατικό κίνημα. Επιπλέον, οι διαδικασίες στα σωματεία (βλ. σελ. 19) και οι διεργασίες σε συνδικαλιστικές δυνάμεις, μέσα στο αγωνιστικό έδαφος των τελευταίων ημερών, μετατόπισαν και άλλα ρεύματα που δρουν στο κίνημα υπέρ της απεργιακής και πραγματικής (κι όχι «συμβολικής») απάντησης στα κυβερνητικά σχέδια. Η επιμονή στον ταξικό πόλο του αποφασιστικού αγώνα και του ανεξάρτητου κέντρου πάλης στα χέρια των σωματείων, που προέβαλε το «μπλοκ των Προπυλαίων» έχει ενωτικά αποτελέσματα. Από την άλλη, δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτό το έδαφος «έσπασαν» από τη γραμμή απόλυτης υποταγής των Παναγόπουλων και Σία, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, η ΑΔΕΔΥ, ακόμα και η ΠΝΟ. Υπάρχουν υπαρκτά ρεύματα μαχητικής αμφισβήτησης της κυρίαρχης κυβερνητικής γραμμής, εργάτες, άνεργοι/ες, νέοι/ες που θέλουν να παλέψουν για να ανατραπεί η πολιτική φτωχοποίησης και εξανδραποδισμού της εργατικής τάξης. Από την άλλη, η «γραμμή» εταιρικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού τύπου ΓΣΕΕ δέχτηκε ισχυρό πλήγμα, απομονώθηκε, έμεινε με μόνο «σύμμαχο» την κυβέρνηση και τους εργοδοτικούς φορείς με τους οποίους συναγελάζεται.

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι λαμβάνει υπόψη της πολύ σοβαρά τα «μηνύματα» που στέλνουν οι εργαζόμενοι αλλά και η κοινωνία ευρύτερα, που βιώνει τα δραματικά αποτελέσματα της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας. Το υπουργείο Εργασίας έχει συγκροτήσει ολόκληρο μηχανισμό προπαγάνδας υπέρ του νομοθετικού εκτρώματος για τα «εργασιακά», παπαγαλίζοντας σε ημερήσια βάση τα… ευεργετικά αποτελέσματα που δήθεν θα έχει στους εργαζόμενους, και κατηγορώντας όσους αντιδρούν, για διασπορά… fake news!

Αλλά τα πιο μεγάλα ψέματα εκστομίζονται από τον υπουργό Εργασίας Κ. Χατζηδάκη και τα κυβερνητικά επιτελεία, που πασχίζουν να μας πείσουν ότι «το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι μια μεγάλη παρέμβαση για την προστασία της εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων»! Ψέμα πρώτο ότι «το 8ωρο ήταν, είναι και θα παραμείνει κατοχυρωμένο». «Η όλη συζήτηση περί κατάργησής του είναι μια ανόητη συζήτηση» λέει ανενδοίαστα η κυβέρνηση. Ωστόσο η επιβολή της 10ωρης/50ωρης εργασίας είναι κατάργηση του 8ωρου. Είναι πρόκληση να παρουσιάζουν ως «ανάγκη των εργαζομένων» τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου, που θέλει στο «φουλ» τις μηχανές όταν έχει αυξημένες ανάγκες και στο «ρελαντί» όταν αυτές μειώνονται, προσαρμόζοντας στους ίδιους ρυθμούς τη ζωή των εργατών. Η εργασία-λάστιχο είναι «ανόητη συζήτηση» για τους εργάτες, αλλά πολύ κερδοφόρα επιλογή για το κεφάλαιο.

Ψέμα δεύτερο, ότι «οι εργαζόμενοι μπορούν να εργαστούν λίγο περισσότερο για κάποιες μέρες και λιγότερο κάποιες άλλες», ότι έρχεται το… «4ήμερο», ότι «αυξάνεται η άδεια». Σε μια εποχή που η παραγωγικότητα της εργασίας έχει εκτιναχθεί στα ύψη, που οι εργαζόμενοι μπορούν να δουλεύουν 6ωρο και 30ωρο χωρίς μείωση μισθών, απολαμβάνοντας τον πλούτο που παράγουν, ΕΕ, κυβέρνηση και κεφάλαιο ουσιαστικά επιβάλουν μηχανισμούς για περισσότερη δουλειά, από λιγότερους εργάτες. Αυξάνουν τις υπερωρίες, επιβάλουν εργασία τις Κυριακές για κλάδους όπως logistics, αποθήκες, λογιστήρια μεγάλων εταιρειών, data centers, τηλεφωνικά κέντρα, ενώ ήδη έχει καταργηθεί η αργία της Κυριακής σε εμπόριο, σούπερ μάρκετ κ.α.

Ψέμα τρίτο, ότι «δεν περιορίζεται το δικαίωμα στην απεργία». Η κυβέρνηση κόπτεται για τους «κανόνες διαφάνειας», αλλά προωθεί το φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργατών μέσω του ηλεκτρονικού μητρώου. Υποκριτικά… νοιάζεται για την «αντιπροσωπευτικότητα» των ψηφοφοριών στα σωματεία, όταν η ίδια στη βουλή «κόβει και ράβει» με άσχετες τροπολογίες στο «παρά πέντε» ή επιβάλει νόμο που θα βγάζουν δημάρχους οι μειοψηφίες! Με τη λεγόμενη «ελάχιστη εγγυημένη υπηρεσία», ουσιαστικά θέλει να επιβάλει «απεργίες» με το ένα τρίτο των εργαζομένων να εργάζονται, ή ποινικοποιώντας το δικαίωμα περιφρούρησης του αγώνα.

Από δω και πέρα, εισερχόμαστε σε μια «καυτή» κοινωνικά περίοδο, όπου είναι μονόδρομος η κλιμάκωση του αγώνα με μαχητικές μορφές, με νέες απεργίες, με συγκρότηση μαζικού ενωτικού κέντρου αγώνα στα χέρια των σωματείων και των εργαζομένων, με κοινή πάλη στο δρόμο όλων των δυνάμεων του αγώνα, ώστε να μην έρθει καν στη βουλή το έκτρωμα Χατζηδάκη.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 8-9.5.2021