Κοντεύουμε στη συμπλήρωση δύο χρόνων από το ξέσπασμα της πανδημίας. Που οφείλεται ο μεγάλος αριθμός θανάτων που έχουμε πλέον καθημερινά;

Κ. Καταραχιάς: Η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας έχει εξελιχθεί σε μια ολοκληρωτική πανωλεθρία. Και μόνο από αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «σκληρούς δείκτες», φαίνονται τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής. Βδομάδα με τη βδομάδα σκαρφαλώνουμε όλο και ψηλότερα όσον αφορά τη διεθνή κατάταξη στον αριθμό θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Εδώ κι έξι μήνες είμαστε πρώτοι. Εκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν την πρόσβασή τους στην Υγεία να περιορίζεται. Αυτό ισχύει και για τον κοβιντ και για τη λοιπή νοσηρότητα. Προκειται για μια δολοφονική διαχείριση που έχει τη σφραγίδα του Μητσοτάκη. Δεν είναι επειδή τους ξέφυγε σε αυτό το τελευταίο κύμα. Από την αρχή επιμένουν στην ίδια ατζέντα. Θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν το ΕΣΥ, να απολύσουν χιλιάδες συμβασιούχους υγειονομικούς, να χτυπήσουν τον συνδικαλισμό, να διαλύσουν τη δημόσια και δωρεάν Υγεία. 

Φτάνουν στο σημείο δικοί τους, όπως ο Τσιόδρας κι ο Λύτρας -που πηδάνε από το βάρκα γιατί δεν θέλουν να χρεωθούν όλη την καταστροφή- να το θέτουν ξεκάθαρα: ο κόσμος πεθαίνει γιατί υπάρχει πρόβλημα με τις ΜΕΘ. Τα κρεβάτια για κοβιντ είναι γύρω στα 600, κι αυτά με πολύ φουσκωμένο τρόπο. Πολλά δεν είναι ενεργά γιατί δεν υπάρχει προσωπικό. Κανονικά στην Ελλάδα θα έπρεπε να έχουμε 3.500 κρεβάτια ΜΕΘ και ΜΑΦ. Από μόνη της αυτή η έλλειψη μπορεί να δώσει μια εξήγηση στο γιατί οδηγούνται στο θάνατο τόσοι άνθρωποι. 

Σε αυτό προστίθεται η έλλειψη προσωπικού. Που η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κάλυψε, αλλά τη μεγάλωσε κι άλλο. Τουλάχιστον 10 χιλιάδες λιγότεροι συνάδελφοι/ισσες εργάζονται στα νοσοκομεία από την αρχή της. Αναστολές, συνταξιοδοτήσεις, άθλιες συνθήκες που οδηγούν σε παραιτήσεις και μηδενικές προσλήψεις έχουν φέρει αυτά τα αποτελέσματα. 

Η υποχρηματοδότηση είναι ο άλλος μεγάλος παράγοντας που φέρνει τους θανάτους. Οι δαπάνες για την Υγεία μειώθηκαν τουλάχιστον κατά 800 εκατομμύρια τα δύο αυτά χρόνια της πανδημίας. Αυτά τελικά καταλήγουν να μετατρέπουν τα νοσοκομεία σε προθαλάμους νεκροταφείων. 

Α. Ερωτοκρίτου: Βλέπουμε τα αποτελέσματα της καταστροφής της δημόσιας Υγείας που διενεργείται από τα μνημονιακά χρόνια μέχρι σήμερα. Αν πας σε μια παθολογική κλινική που κατά βάση αντιμετωπίζει τον κόβιντ θα δεις ότι το μόνιμο προσωπικό είναι άνω των 55 ετών και οι νεότεροι είναι όλοι συμβασιούχοι. Η ηλικιακή εικόνα του ΕΣΥ δείχνει το πόσα χρόνια έχουν να γίνουν μαζικές μόνιμες προσλήψεις στην Υγεία. Χρόνια τώρα το ΕΣΥ υποστελεχώνεται κι αυτό είναι το πρώτο κρατούμενο. 

Δεύτερο κρατούμενο είναι η διαλυμένη πρωτοβάθμια Υγεία. Δυο χρόνια τώρα λέμε ότι ένας βασικός λόγος θανάτου από κορονοϊό είναι οι συνοσηρότητες. Π.χ σακχαρώδης διαβήτης, παχυσαρκία, στεφανιαία νόσος κλπ. Όταν δεν υπάρχουν δημόσια ιατρεία για να πάει κάποιος να ρυθμίσει το σάκχαρό του, την πίεσή του, το βάρος του και δεν έχει τα 50 ευρώ για τον ιδιώτη γιατρό, έχουμε σαν αποτέλεσμα όλη η βασική συνοσηρότητα να είναι τελείως αποδιοργανωμένη σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Συνεπώς έρχονται στα δημόσια νοσοκομεία με κόβιντ, άνθρωποι που ήδη έχουν επιβαρυμένη υγεία, χάρη στη διάλυση της πρωτοβάθμιας Υγείας. 

Το ζήτημα των ΜΕΘ είναι μόλις μια πτυχή του προβλήματος και δεν πρέπει να εξαντλείται εκεί η συζήτηση. Η κυβέρνηση έχει κάνει την επιλογή να συγχωνεύσει όλες τις βαθμίδες της Υγείας στην τριτοβάθμια περίθαλψη που είναι τα νοσοκομεία. Έχει ρίξει σε αυτά τον εμβολιασμό και τα τακτικά ιατρεία που είναι κομμάτια της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Έχει βάλει σε αυτά και το κομμάτι της δευτεροβάθμιας, δηλαδή τα Κέντρα Υγείας, μετατρέποντας ως τέτοια μια σειρά νοσοκομεία που σε μια προηγούμενη φάση ήθελε να τα κλείσει και δεν τα κατάφερε. Και μετά πάμε στην τριτοβάθμια περίθαλψη που ερχόμαστε να συζητήσουμε τι ΜΕΘ και ΜΑΦ έχεις, τι στελέχωση, αλλά και τι εμπειρία έχουν. Και η απάντηση είναι ότι είμαστε στο απόλυτο μηδέν. Γιατί τόσα χρόνια οι κυβερνητικές πολιτικές δεν έχουν φροντίσει ούτε να προσλάβουν, ούτε να κρατήσουν, ούτε να εκπαιδεύσουν προσωπικό. Τα νοσοκομεία τα τελευταία δυο χρόνια έχουν τουλάχιστον το διπλάσιο φόρτο εργασίας σε σχέση με πριν την πανδημία, με λιγότερους εργαζόμενους και χειρότερες συνθήκες. Αυτό κοστίζει ανθρώπινες ζωές. Ξεκάθαρα. 

Παίζει ρόλο ότι έχουμε λίγες ΜΕΘ; Σαφέστατα. Το απάντησε η μελέτη Τσιόδρα που λέει ότι το πόσες μέρες κάνει ένας άνθρωπος διασωληνομένος εκτός ΜΕΘ αυτόματα επηρρεάζει επιβαρυντικά για το πως θα τα καταφέρει μέσα στη ΜΕΘ όταν και αν φτάσει. 

Κι όμως, η κυβέρνηση δημοσίευσε ένα προπαγανδιστικό βίντεο που παρουσιάζει την αντίθετη εικόνα και εμφανίζεται να έχει ενισχύσει το ΕΣΥ. Τι απαντάτε;

Α. Ερωτοκρίτου: Η κυβέρνηση λέει ψέματα σε όλα τα επίπεδα. Καταρχήν μιλάνε για ΜΕΘ που έφτιαξαν και ουσιαστικά βαφτίζουν κρεβάτια σε ΜΕΘ για να παρουσιάζουν νούμερα. Αν πας για παράδειγμα στο Σωτηρία που είναι υποτίθεται η ναυαρχίδα του ΕΣΥ στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, οι γιατροί κάνουν 9 εφημερίες το μήνα, όταν το ανώτατο επιτρεπτό όριο είναι 7, για να φέρω ένα παράδειγμα υποστελέχωσης. 

Ας έρθουν σε μια εφημερία να δουν αν ισχύουν αυτά που λένε. Στη δική μας εφημερία τη δεύτερη ημέρα του χιονιά για παράδειγμα, στα επείγοντα βγήκε ανακοίνωση ότι δεν υπάρχουν κενά κρεβάτια 8 ώρες πριν κλείσει η εφημερία. Όποιος έχριζε εισαγωγής θα έμπαινε σε κρεβάτι 15 – 20 ώρες αργότερα. Αποτέλεσμα; Άνθρωπος 45 χρονών με παγκρεατίτιδα υπέγραψε κι έφυγε. ‘Άλλος με πνευμονία που χρειαζόταν 15 λίτρα οξυγόνο επίσης υπέγραψε κι έφυγε. Άλλος με φυματίωση, με 40 πυρετό, να περιμένει κάπου σε μια γωνία. Άλλος που πέθανε στην εφημερία πριν μπει σε κρεβάτι. Άλλος, ένας άστεγος άνθρωπος, που επίσης πέθανε, πριν μπει να τον εξετάσουμε, πριν καν μάθουμε το όνομά του. 

Κι αυτή είναι η εικόνα από την Αττική. Αν πάμε έξω από την Αττική η εικόνα είναι πολύ χειρότερη. Όταν φτάνουμε στο Γεννηματάς να περιθάλπτουμε κόσμο από τη Σαλαμίνα, τη Θήβα, τη Λειβαδιά ακόμα και την Καλαμάτα, καταλαβαίνεις τι γίνεται στα νοσοκομεία εκεί.

Σώζεται η κατάσταση; Τι χρειάζεται να γίνει έστω και τώρα;

Α. Ερωτοκρίτου: Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν. Πρώτον μαζικές προσλήψεις στα νοσοκομεία. Αυτό θα αλλάξει δραματικά το τι γίνεται σε αυτά. Δεν ισχύει ότι δεν υπάρχει κόσμος να δουλέψει που λέει το Υπουργείο. Υπάρχει πολύς κόσμος αλλά χρειάζονται κίνητρα για να δουλέψει αυτός ο κόσμος. Βλέπουμε τι γίνεται με την ακρίβεια. Χρειάζονται αυξήσεις στους μισθούς. Χρειάζεται στελέχωση σε όλες τις βαθμίδες της Υγείας. Η πρωτοβάθμια έχει διαλυθεί από τότε που διέλυσαν το ΙΚΑ. Χρειαζόμαστε ξανά έναν τέτοιο θεσμό καλά στελεχωμένο κι εξοπλισμένο και το ίδιο ισχύει και με τα Κέντρα Υγείας και τα νοσοκομεία. 

Δεύτερον χρειαζόμαστε άμεσα γενναία αύξηση της χρηματοδότησης στο ΕΣΥ. Λεφτά υπάρχουν, ας τα κόψουν από αλλού. Δεν μπορούν να κυκλοφορούν παντού όλο και περισσότεροι μπάτσοι με ολοκαίνουργια οχήματα, να πετάνε πανάκριβα Ραφάλ πάνω από τα κεφάλια μας και στα νοσοκομεία να μην έχουμε ούτε τα βασικά. 

Τρίτον χρειάζεται μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Από τους εργολαβικούς της καθαριότητας, μέχρι τους επικουρικούς νοσηλευτές, γιατρούς κλπ. Να επιστρέψουν στο ΕΣΥ όλες και όλοι που βρίσκονται σε αναστολή. Αν δεν γίνουν αυτά τα βασικά βήματα ούτε μπορούμε να μιλάμε για τέλος της πανδημίας, ούτε για μείωση των θανάτων, ούτε συνολικά για βελτίωση της Υγείας. 

Είναι μια μάχη τάξης εναντίον τάξης αυτή που δίνουμε στα νοσοκομεία και γι’ αυτό δεν πρέπει να τη δώσουμε μόνο οι υγειονομικοί. Η απεργία της ΑΔΕΔΥ την 1η Φλεβάρη ήταν σημαντικό βήμα για να γίνει πανεργατική υπόθεση το ζήτημα της Υγείας κι έχουμε να το συνεχίσουμε.

Κ. Καταραχιάς: Η δυνατότητα να σωθεί η κατάσταση είναι υπαρκτή. Ένα απλό πράγμα που διεκδικούμε για να μην νοσηλεύεται κόσμος εκτός ΜΕΘ, για να υπάρχει πρωτοβάθμια, γιατροί, τεστ και ό,τι τελικά χρειάζεται ο κόσμος είναι το εξής: Κρατικοποίηση όλου του ιδιωτικού τομέα της Υγείας χωρίς αποζημίωση στους κλινικάρχες, άλλωστε έχουν βγάλει ήδη τεράστια κέρδη από την πανδημία. Υπάρχουν έμπειρες δομές κι εργαζόμενοι μέσα στα ιδιωτικά νοσοκομεία και τις κλινικές, που πραγματικά μπορούν να καλύψουν τεράστια κενά. Κι εργατικός έλεγχος γιατί όπως έχει αποδειχτεί οι Πλεύρηδες, οι Μητσοτάκηδες και οι κλινικάρχες δεν έχουν ιδέα για το τι χρειάζεται σε αντίθεση με τους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν από πρώτο χέρι την κατάσταση. 

Η κυβέρνηση πάει στην αντίθετη κατεύθυνση και γι’ αυτό η μάχη για το ΕΣΥ είναι αντικυβερνητική μάχη. Η κατεύθυνσή της είναι προς την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ. Ήδη υπάρχουν δημοσιεύματα για επίθεση – σοκ της κυβέρνησης. Ότι θα βάλει όλη την Υγεία δημόσια και ιδιωτική σε ένα ενιαίο σύστημα στην κατεύθυνση όμως της ιδιωτικοποίησης, με νοσοκομεία που θα λειτουργούν ως ιδιωτικές επιχειρήσεις με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με μάνατζερ κι ασθενείς που θα αντιμετωπίζονται «με το κομμάτι». Χρειάζεται να ανατρέψουμε αυτή την κυβέρνηση και γι’ αυτό είναι πολύ καλό ότι μετά τη μαζική απεργία της 1ης Φλεβάρη πάμε σε κλιμάκωση. Στις 16/2 προχωράμε σε νέα απεργιακή κινητοποίηση στα νοσοκομεία με κέντρο τη διεκδίκηση για μονιμοποίηση των συμβασιούχων και ακολουθεί η μεγάλη απεργία στις 23/2. Είναι αποτέλεσμα της οργής που υπάρχει μέσα στα νοσοκομεία. Άμα κοιτάξει κανείς σε πόσα νοσοκομεία γίνανε κινητοποιήσεις το τελευταίο διάστημα αυτό θα συμπεράνει.