Τάσος Ιωαννίδης

Να οργανώσουμε την πραγμάτωση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος

Σε μία συγκυρία βαθύτατης κρίσης του καπιταλισμού, όξυνσης των αντιθέσεων και αδυναμίας του συστήματος να δώσει θετική διέξοδο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί και πρέπει να περιγράψει τη δική της πολιτική πρόταση. Αυτή δεν μπορεί παρά να βρίσκεται σε κατεύθυνση ρήξης με τις αναδιαρθρώσεις, που προωθούνται από κεφάλαιο και ΕΕ, με στόχο το λαϊκό κίνημα να ανοίξει δρόμους επαναστατικής ανατροπής του συστήματος.

Η επεξεργασία ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος τα προηγούμενα χρόνια αποτελεί ένα θετικό κεκτημένο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ωστόσο αυτό προϋποθέτει την περιγραφή και των δρόμων, των μεθόδων για να επιβληθεί από τον λαό που το έχει ανάγκη. Και εδώ χρειάζεται να υπάρξουν αλλαγές στη δράση αλλά και τη φυσιογνωμία του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Καταρχάς μία πολιτική πρόταση για να υλοποιηθεί απαιτεί την άμεση, μαζική και δραστήρια συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα. Είναι όχι μόνο σε αντιδιαμετρική κατεύθυνση προς τις κυβερνητικές λύσεις των επίδοξων σωτήρων, που προωθούνται είτε από το ΣΥΡΙΖΑ είτε από χώρους της ρεφορμιστικής αριστεράς (πχ ΚΚΕ) αλλά και πολύ πιο δύσκολο να περιγραφεί και να μπει στην πραγματική ζωή. Και δεν αρκεί να διατυπωθεί ή να εξηγηθεί αλλά πρέπει να δοκιμαστεί, να μετατρέπεται σε απτή πραγματικότητα για να πείθει ότι είναι και η μόνη ρεαλιστική λύση που μπορεί να βελτιώσει τη ζωή της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Τι πρέπει λοιπόν να αλλάξει στη φυσιογνωμία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Είναι αλήθεια ότι οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ποτέ δεν απουσιάζουν από τα κινήματα και τα σωματεία, και φυσικά με το στίγμα της αντίθεσης σε όλες τις βασικές επιλογές του συστήματος. Όμως η διαδρομή που χρειάζεται να ακολουθήσουμε για να κάνουμε πράξη τις ανάγκες και τα οράματά μας, δεν ήταν πάντα σαφής: η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατά καιρούς εξέπεμπε αμφιλεγόμενα μηνύματα και αντιφατικές προτάσεις για τη διέξοδο. Παράδειγμα, η παρουσία συνιστωσών της με τα σύμβολα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε συγκεντρώσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που παραπέμπει στη λογική ότι ακολουθώντας τη ΓΣΕΕ, μπορεί η εργατική τάξη να πετύχει νίκες.

Άλλο παράδειγμα, η κατά καιρούς τάση απεύθυνσης σε κάποιες οργανώσεις, με στόχο την από τα πάνω συγκρότηση συμμαχιών που υποτίθεται θα εμπνεύσουν τον κόσμο και θα πείσουν ότι «κάτι κινείται». Στην πραγματικότητα, οι κινήσεις κορυφών συχνά δεν συμβάλλουν με θετικό τρόπο στο κίνημα και δεν απασχολούν απαραίτητα τους πρωτοπόρους αγωνιστές (πχ το ποια κινητικότητα υπάρχει σε οργανώσεις που ήταν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αποχώρησαν ή παραμένουν και συζητούν και με ποιους, αλήθεια πόσους απασχολούν;) Ίσα-ίσα μπορεί να προκαλέσουν την εδραίωση μιας στάσης αναμονής, για κάποιους «ηγέτες» που «θα τα βρουν», απομακρύνοντας κάθε σκέψη προσωπικής δραστήριας εμπλοκής, ανάληψης της ευθύνης και όχι ανάθεσης.

Είναι καιρός να πούμε καθαρές κουβέντες. Μία άλλη πολιτική πρόταση με κέντρο τα εργατικά δικαιώματα προϋποθέτει και μία άλλη διαδρομή για να γίνει πράξη. Οι προτάσεις μίας μεγάλης Αριστεράς τύπου Μελανσόν, που θα απλωθεί με μαζικό τρόπο αρκεί να λειάνει κάποιες θέσεις και βέβαια πρέπει να συμμαχήσει με δυνάμεις που κινούνται εντός συστήματος, με σαφή κυβερνητική φυσιογνωμία για να πείσει, υποτίθεται ότι είναι ρεαλιστική. Στην πραγματικότητα είναι ένα έργο που όχι μόνο έχει ξαναπαιχτεί αλλά είναι και σε άλλη τροχιά με το σχέδιο που θέλουμε να υπηρετήσουμε. Και μάλιστα έχει αποτύχει! Είναι τραγικό να επαναλαμβάνονται οι συγκολλήσεις που θα ξανασπείρουν αυταπάτες, θα ξαναφέρουν την απογοήτευση και την αποστράτευση.

Αντίθετα είναι καιρός να δοκιμαστεί κάτι πραγματικά καινούργιο! Να προσπαθήσουμε σε κάθε χώρο εργασίας, σπουδών, γειτονιάς όχι απλά να εξηγήσουμε αλλά να οργανώσουμε την πραγμάτωση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Όχι φυσικά με την έννοια ενός συνόλου στόχων που μπορούν να υλοποιηθούν συνολικά εντός καπιταλισμού ή από κάποια κυβέρνηση, αλλά με την έννοια της υιοθέτησής τους από τα κινήματα που παλεύοντάς τους ανοίγουν δρόμους επαναστατικών ανατροπών. Και αυτό χρειάζεται συγκεκριμένη συζήτηση και επεξεργασία: ευκαιρία να το κάνουμε στη συνδιάσκεψη!

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (14.1.23)