Η απομαγνητοφώνησή της ομιλίας του Κώστα Παπαδάκη στην 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Γειά σας. Ένα μεγάλο αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλους γιατί και μόνο το γεγονός ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πραγματοποιεί την 5^η της Συνδιάσκεψη είναι πανηγυρικό και  ελπιδοφόρο και ιδιαίτερα συγκινητικό ότι ένα ιδρυτικό της μέλος, όπως είναι ο ομιλών και γι’ αυτό το λόγο νιώθω την ανάγκη να σφίξω το χέρι του καθενός σας, να καλωσορίσω αυτούς που έρχονται από μακριά κι όσους με έχουνε φιλοξενήσει στις πόλεις τους, στις εκατοντάδες εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις που έχω πάει, και ακόμα πιο πολύ να σφίξω το χέρι των νέων που ήρθαν να ενώσουν τις τύχες τους μαζί μας, να παλέψουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να βγει δυνατή από την 5^η Συνδιάσκεψη.

Φίλες και φίλοι, πριν ξεκινήσω αυτό πού έχω να πω για την πολιτική κατάσταση και την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επειδή έχει πάντα προτεραιότητα ο αγώνας μας στην κοινωνία, να θυμίσω δύο πράγματα.

1) Είμαστε τόσοι πολλοί εδώ. Εάν κάθε μέρα η Πολιτική Επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έρχεται στη δίκη της Χρυσής Αυγής, θα νικήσουμε και αυτή τη φορά, θα έχουμε κόσμο και αυτή τη φορά. Και θέλω να ευχαριστήσω με την ευκαιρία όλους και όλες που βρίσκονται εδώ και που λείπουν από εδώ για την στήριξη τους σε αυτόν τον αγώνα που δόθηκε και μέσα και έξω από τα δικαστήρια.

2) Και με την ευκαιρία, όσοι είναι από άλλες πόλεις και ενδιαφέρονται για να διοργανωθούνε εκδηλώσεις στις πόλεις τους για την δίκη της Χρυσής Αυγής και αντιφασιστικές, ας έρθουν να με βρούνε μετά την τοποθέτηση μου στο τραπεζάκι μου με τα βιβλία να το συνεννοηθούμε.

Έρχομαι στα θέματα της Συνδιάσκεψης, αγαπητοί σύντροφοι, αφού πρώτα ευχαριστήσω και την Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή που με εξέλεξε ομόφωνα σύνεδρο και με απάλλαξε από την ανάγκη να στοιχηθώ και κάποιο από τα δύο ψηφοδέλτια. Αυτός ο ιδιότυπος δικομματισμός, θα το πω και παρακάτω, πρέπει να τελειώνει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και, δεύτερον, ευχαριστώ, εκτιμώ πάρα πολύ το ότι το Προεδρείο για πρώτη φορά σε Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει πρώτα τον λόγο σε ανένταχτους. Είναι πολύ μεγάλο προχώρημα. Και συγχωρήστε με, εάν, με την ανοχή του Προεδρείου και την έγκριση του σώματος πάρω λίγο χρόνο παραπάνω, γιατί είμαι ανένταχτος και συνεπώς η άποψή μου δεν θα υποστηριχθεί και δεν θα ενισχυθεί από κάποιον άλλον. Ας μην ξεχνάμε ότι η γενική ισότητα, έλεγε ο Μαρξ, είναι η νομιμοποίηση της ουσιαστικής ανισότητας, και δεν πρέπει να την αναπαράγουμε στις κινηματικές μας διαδικασίες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, έρχομαι στην ουσία για να πω τα εξής :

 Είναι γνωστή λίγο-πολύ η τοποθέτηση μου. Εγώ ήμουν στο «studio» και μου άρεσε πολύ, τα είπα και εκεί, πολύ περιληπτικά θα τα πω και εδώ, με όλη την επικέντρωση μου στα τελικά ζητούμενα, και οι δέκα σκέψεις τις οποίες είχα καταθέσει εκεί και καταθέτω και εδώ είναι οι εξής :

1) Το πρώτο είναι ότι, επειδή οι κυβερνήσεις πηγάζουν από τις εξουσίες και όχι οι εξουσίες από τις κυβερνήσεις, το κριτήριο για τον αν είναι μια κυβέρνηση αδύναμη κυρίως είναι αν εξακολουθεί να έχει την αποκοπή από το μπλοκ των δυνάμεων εξουσίας και, αφετέρου η πίεση που της ασκείται και ο βαθμός πίεσης από τις καταπιεζόμενες τάξεις.

2) Η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει χάσει καθόλου την εμπιστοσύνη της άρχουσας τάξης μέσα και έξω από την χώρα, παρά τις προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ να την κατακτήσουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

3) Όσον αφορά τις καταπιεζόμενες τάξεις, δεν ήμουν ποτέ απαισιόδοξος, δεν θα μπορούσα όταν μετείχα σε μια ομάδα συνηγόρων πολιτικής αγωγής που έβαλε στη δίκη της Χρυσής Αυγής φυλακή ακόμα και την ηγεσία της και υπάρχουνε δεκάδες αγώνες που δεν χρειάζεται να αναφερθώ νικηφόροι την περίοδο αυτή, και νικηφόροι διπλά, γιατί δεν είναι αγώνες με την αναβλητική αίρεση κάποιας κυβέρνησης που θα σκίσει τα μνημόνια μ’ ένα νόμο. Και γι’ αυτό το λόγο έχουνε πολλαπλάσια αξία.

4) Ωστόσο, όσο κι αν είναι βέβαιο ότι η κρίση δημιουργεί κίνημα, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το κίνημα δημιουργεί κρίση, προκαλεί κρίση, αντιστρέφει την κρίση και την μετατρέπει σε κρίση πολιτική. Μακάρι να μπορούσε, αλλά δεν είναι αυτή τη στιγμή βέβαιο. Τα λέω όλα αυτά γιατί η πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το να μινιμάρουμε τα αιτήματα μας στο να πέσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ή να πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακόμα χειρότερα, λες και είναι θέμα προσώπου, και αποπροσανατολίζει και μινιμάρει ολόκληρο αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα το οποίο το υποβιβάζει σ’ έναν τακτικό στόχο που τελικά ωφελεί και εξυπηρετεί τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλους.

5) Συνεπώς, οι εκλογές που έρχονται δεν έχουν να προσφέρουν στο κίνημα καμία κυβερνητική λύση. Μπορούν όμως και πρέπει να προσφέρουν μια συγκροτημένη πολιτική αντιπολίτευση, γιατί μας περιμένει άγρια λιτότητα και άγρια καταστολή και μνημόνια, και εμπλοκές στον πόλεμο και τα πάντα.

6) Οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, στην οποία ανήκω εδώ και 44 χρόνια, μπορούν και πρέπει να ενωθούν. Γιατί αυτό αντιστοιχεί και στην κινηματική τους παρουσία και ιστορία, και στην διακριτότητα του χώρου της αντικαπιταλιστικής και ριζοσπαστικής αριστεράς από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Η τοποθέτηση της ΛΑΕ με απογοήτευσε. Δεν είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μια δύναμη κρούσης που θα απευθυνθεί στην υπόλοιπη αριστερά ενωμένος όλος μαζί. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ο χώρος που εκφράζει την ριζοσπαστική αντικαπιταλιστική αριστερά και είναι διακριτή από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ και δεν θα διαχυθεί. Εξάλλου, παρόμοιοι προσανατολισμοί, παλιότερα προς τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα προς το ΚΚΕ, πέρα από τον προφανή μικρομεγαλισμό και τον παραγοντισμό τους, δημιουργούν πολιτική σύγχυση, απειλούν την αυτοτέλεια του χώρου της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς και οδηγούν το κίνημα στην διάσπαση και τους φορείς που έχουν την άποψη αυτή, όπως αποδείχθηκε, στην πολιτική εξαφάνιση και στην ανυποληψία.

7) Και ναι, στον μικρόκοσμο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς οι πολιτικές αντιθέσεις ήδη είναι πολλές, υπαρκτές και σοβαρές. Μα δεν είναι μόνο εκτός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι αντιθέσεις. Μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η άποψη για παράδειγμα του ΕΚΚΕ για τα ελληνοτουρκικά είναι η ίδια με την άποψη της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος ; Είναι ίδια με την άποψη του ΝΑΡ ; Η ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση του ΕΚΚΕ είναι ίδια με του ΣΕΚ και με της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος; Κι όμως, συνυπάρχουν. Συνυπάρχουνε και με εμένα εδώ, ο οποίος ποτέ δεν υπέταξα την ιδεολογικοπολιτική μου αυτοτέλεια στην συμμετοχή μου σε κάποιο ψηφοδέλτιο και σε κάποια πλατφόρμα με ετερόκλιτες, κατά τα λοιπά, ιδεολογικοπολιτικά δυνάμεις. Άρα, λοιπόν, ποιο είναι το πρόβλημα για τις έξω ; Μα θα συνεργασθεί ΛΑΕ στο ΜΕΡΑ25. Πολύ πιθανό. Δεν το έχει ανακοινώσει ακόμα.

Αφού λοιπόν προσανατολίζεται η ΛΑΕ προς το ΜΕΡΑ 25 γιατί δεν το έχει ανακοινώσει ; Για προφανώς η βάση της θέλει να συνεργαστεί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχει αριστερό προσανατολισμό, είναι στα σχήματα των κοινωνικών χώρων και η ηγεσία της μας περιμένει να της δώσουμε το άλλοθι. Ξέρετε τι λένε για τη Συνδιάσκεψή μας ; «Α, θα την πάρει το ΝΑΡ, και θα ‘ναι σεχταριστική απόφαση, οπότε και εμείς περιμένουμε τον κ. Κόινερ να ετοιμάσει το επόμενο λάθος του και να πάμε εκεί πέρα». Θα τους δώσουμε την ευκαιρία ; Καμία ευκαιρία να μην τους δώσουμε, σύντροφοι. Να τους καλέσουμε, σύντροφοι, και όχι για να κάνουμε αυτά που θέλουνε αυτοί, για να κάνουνε αυτοί αυτά που ζητάμε εμείς με το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό μας πρόγραμμα.

8) Και να καλέσουμε σε συνεργασία όλες τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς κατά τη γνώμη μου, ξεκινώντας πρώτα από το ΕΕΚ, που είναι η μόνη οργάνωση που μας έχει τιμήσει δύο φορές, με εκλογική στήριξη την πρώτη και εκλογική συνεργασία την δεύτερη, σε πολύ κρίσιμες και δύσκολες περιόδους, και πρέπει να επιβραβευτεί αυτή η στάση του. Αλλά και η Ο.Κ.Δ.Ε., και το ΚΚΕ (Μ-Λ), και το Μ-Λ ΚΚΕ ακόμα, και όλο το φάσμα των οργανώσεων που είμαστε μαζί στους συλλογικούς χώρους και στα συνδικαλιστικά σχήματα.

9) Γιατί η άποψη «άλλο η κεντρική πολιτική, άλλο τα κοινωνικά σχήματα» είναι λάθος. Αν δεν υπήρχαν τα κοινωνικά σχήματα, αυτός ο χώρος δεν θα ήτανε ποτέ ούτε μια ανθυποσημείωση στον πολιτικό χάρτη. Το πρόσωπο σου το αποκτάς στην κοινωνία με τους αγωνιστές σου και με τις παρατάξεις σου.

10) Μερικές σκέψεις για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτού να τελειώσω, για να πω τα εξής σύντροφοι :

Τέσσερις λέξεις έλεγα από το 2009, που συγκροτήθηκε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Ενότητα, υπέρβαση, συγκρότηση, προοπτική. Τίποτα από τα τέσσερα δεν καταφέραμε, και την όποια ενότητα είχαμε την χάσαμε. Σε δύο άρθρα θα αναφερθώ για να μην τρώω τον χρόνο. Ένα άρθρο του συντρόφου του Δημήτρη του Αργυρού από το Γιάννενα, που μιλάει για την υπέρβαση, και η υπέρβαση είναι να διαλυθούν όλες οι οργανώσεις σε έναν ενιαίο χώρο, αν και ξέρω ότι αυτό είναι εντελώς ανεπίκαιρο, για τη ώρα οι ανένταχτοι έχουν διαλυθεί και έχουνε αναγκαστεί να γίνουνε τραίνο στις οργανώσεις και συγχυσμένοι, και τις σκέψεις του Μουσταφά Τσολάκ Αλί από την Κομοτηνή για την ενότητα. Αυτή η ιστορία με τα χωριστά πανώ σε συγκεντρώσεις και τα χωριστά, σύντροφοι, να σταματήσει. Το ΝΑΡ και το ΣΕΚ να τελειώνουνε με αυτό το πράγμα και οι ανένταχτοι και οι μικρότερες οργανώσεις να μην γινόμαστε άλλο ουραγοί στα στοιχισμένα στρατόπεδα και στα ψηφοδέλτια. Πάει πίσω την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτό το πράγμα και δεν την πάει μπροστά.

Στη συνδιάσκεψη θα ψηφίσω την πρόταση για την συνεργασία. Θα την ψηφίσω γιατί θεωρώ ότι προωθεί, προκαλεί, αυξάνει τις ρήξεις ακόμα και στις δυνάμεις που πιστεύουμε, και όχι αβάσιμα, ότι προσανατολίζονται στο  ΜΕΡΑ25 και στη ΛΑΕ και τους αφαιρεί το άλλοθι. Αλλά έχω πει και κάτι άλλο, ότι όποια απόφαση και να παρθεί, εγώ θα είμαι ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γιατί δεν είμαι περαστικός από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Αυτό θέλω να το ακούσω και από το ΣΕΚ και από το ΝΑΡ και απ’ όλους. Και θέλω και κάτι άλλο. Η απόφαση που θα βγει να είναι κοινή. Μπορεί και πρέπει να είναι, να σταματήσουμε να επαληθεύουμε τις Κασσάνδρες και τους διάφορους προφήτες. Μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε, σύντροφοι.

Ευχαριστώ.