Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απαντά στα ερωτήματα που της έστειλε ένας νέος άνθρωπος προτού ψηφίσει

 

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας και πώς πιστεύετε ότι μπορεί να λυθεί;

Μπορεί να θέλετε να ακούσετε κάτι συγκεκριμένο όπως “η ακρίβεια”, “η υγεία”, “η παιδεία”, “το περιβάλλον” -και το καταλαβαίνουμε. Όμως δε μπορούμε να τα διαχωρίσουμε γιατί για εμάς όλα τα προβλήματα έχουν την ίδια ρίζα. Τα δημιουργεί ένα σύστημα που έχει όνομα, λέγεται καπιταλισμός, και τα δημιουργεί παντού, σε κάθε χώρα και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Να το πούμε λοιπόν με ένα μόνο παράδειγμα: Από το 2020 οπότε ξέσπασε η πανδημία, για κάθε 1 δολάριο που “κέρδιζε” από τον νέο πλούτο το 90% του πληθυσμού της γης, κάθε δισεκατομμυριούχος κέρδιζε 1,7 εκατομμύρια δολάρια. Την ίδια στιγμή 1 στους 10 ανθρώπους στη γη πεινάνε.

Πιστεύουμε ότι το πρόβλημα της χώρας, όπως και κάθε χώρας του κόσμου αυτού, είναι αυτό το σύστημα, που βασίζεται σε μια βασική αρχή: ότι τον πλούτο που παράγουμε με τη δουλειά μας οι εργαζόμενοι, τον απολαμβάνουν συγκεντρωμένοι οι λίγοι. Το πιστεύουν όλο και περισσότεροι νέοι, αφού στις δυτικές χώρες όλο και πιο πολλοί απαντούν σε έρευνες ότι θέλουν να ζήσουν στον σοσιαλισμό. Είναι εντυπωσιακό και μας δίνει έμπνευση.

Πιστεύετε ότι είναι καλό το εκπαιδευτικό μας σύστημα κι αν όχι τι αλλαγές πρέπει να
γίνουν;

Το εκπαιδευτικό σύστημα παραμένει ίδιο εδώ και δεκαετίες. Γυμνάσιο και Λύκειο είναι στην πραγματικότητα μια προετοιμασία για το βασανιστήριο που λέγεται πανελλαδικές εξετάσεις. Οι περισσότεροι το περάσαμε αυτό. Οι περισσότεροι χάσαμε την εφηβεία μας τρέχοντας από το σχολείο στα φροντιστήρια, βλέποντας τους γονείς μας να στερούνται για να καταφέρουν να πληρώσουν τεράστια ποσά. Και ακόμα συμβαίνει το ίδιο. Αυτό πρέπει να σταματήσει.

Εμείς λέμε το σχολείο να δίνει στον μαθητή γνώση, καλές τέχνες, αθλητισμό. Δύο χρόνια προσχολική αγωγή, 12 χρόνια εκπαίδευση μετά. Δημόσιο πανεπιστήμιο και ένα δίκτυο επαγγελματικών σχολών για τα επαγγέλματα για τα οποία δεν απαιτείται πανεπιστημιακή μόρφωση.

Να καταργηθεί η Τράπεζα Θεμάτων. Να καταργηθεί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και όλες οι εξετάσεις που διώχνουν τα παιδιά από το σχολείο. Δε θέλουμε “κόφτες” να εμποδίζουν τους μαθητές να ολοκληρώσουν το λύκειο. Στις σχολικές τάξεις, τα τμήματα να είναι 15-20 μαθητών. Οι μαθητές να έχουν δωρεάν περίθαλψη και φάρμακα. Τα προσφυγόπουλα να ενταχτούν στα σχολεία και να δοθεί δωρεάν στήριξη στις οικογένειες παιδιών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Να κατασκευαστούν νέες φοιτητικές εστίες, με δωρεάν χρήση.

Θέλουμε να υπάρχει η δυνατότητα για ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης, και ακόμα, κατάργηση βαθμών και εξετάσεων.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους μετανάστες;

Καλοδεχόμαστε κάθε άνθρωπο που ψάχνει μια καλύτερη ζωή για τον ίδιο και τα παιδιά του. Πιστεύουμε ότι όλοι πρέπει να μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα σε αυτόν τον πλανήτη, να ζούμε και να δουλεύουμε εκεί που θέλουμε και να φτιάχνουμε δεσμούς με τους ανθρώπους γύρω μας. Θέλουμε να μπορούμε να φεύγουμε αν το θελήσουμε από την Ελλάδα για να ζήσουμε σε άλλα μέρη -και το ίδιο να μπορούν να κάνουν και άνθρωποι από άλλες χώρες. Θέλουμε να γκρεμίσουμε τον φράχτη στον Έβρο που αναγκάζει ανθρώπους να μπαίνουν σε βάρκες στο Αιγαίο. Θέλουμε να μην τους κυνηγάει το λιμενικό και η ευρωπαϊκή Frontex. Θέλουμε να σταματήσουν να τους βουλιάζουν τις βάρκες για να τους αναγκάζουν να γυρίσουν πίσω εκεί από όπου ξεκίνησαν. Θέλουμε να μην υπάρξει ούτε ένας ακόμα άνθρωπος που θα πνιγεί στη θάλασσά μας προσπαθώντας να φτάσει κοντά μας. Αγωνιζόμαστε για όλα αυτά. Πιστεύουμε ότι το πού γεννήθηκε ο καθένας από εμάς είναι απλά θέμα τύχης. Δε μπορεί να καθορίζει αυτό τη ζωή μας. Το πιο ωραίο είναι που οι νέοι στην Ευρώπη φαίνεται ότι πιστεύουν το ίδιο. Παράδειγμα: έγινε πριν από δύο χρόνια μια έρευνα σε όλη την Ευρώπη, πολύ μεγάλη. Πάνω από 20.000 νέοι από 15 ως 35 χρόνων απάντησαν. Είναι πολύ ενδιαφέρον και μας φέρνει και χαρά, ότι παρά τις “κραυγές” της ακροδεξιάς και τον φόβο που έχουν προσπαθήσει να σπείρουν, ο ερχομός μεταναστών στις χώρες τους ήταν σχεδόν το τελευταίο θέμα που οι νέοι χαρακτήρισαν “πρόβλημα”. Μάλιστα σχεδόν οι μισοί βρίσκουν και θετική την παρουσία των μεταναστών στις κοινωνίες μας. Φαίνεται ότι οι νέοι πιστεύουν το ίδιο με εμάς -και δεν το ξέρουν!

Για τους ομοφυλόφιλους;

Πρώτα θα σας δώσουμε μια μικρή πληροφορία. Ξέρετε πότε απέκτησαν για πρώτη φορά δικαιώματα οι ομοφυλόφιλοι; Στην Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία. Η πιο μεγάλη εργατική επανάσταση δηλαδή, έφτιαξε μετά ένα σύνταγμα, το Σύνταγμα της Σοβιετικής Ένωσης, και κατοχύρωσε τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων για πρώτη φορά στην ιστορία. Αντίθετα, τους ομοφυλόφιλους τους έστελνε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για να τους εξοντώσει ο Χίτλερ και οι ναζί.

Εμείς πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ερωτεύονται, να συμβιώνουν, να παντρεύονται αν το θέλουν, να κυκλοφορούν χέρι-χέρι, με όποιον άνθρωπο επιλέγουν, ανεξάρτητα από το φύλο τους. Αγωνιζόμαστε για να έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τους ετεροφυλόφιλους. Έχουμε ομάδα ΛΟΑΤΚΙΑ+ και πιστεύουμε σε έναν κόσμο όπου χωράνε όλοι οι άνθρωποι, με κάθε είδους “ταυτότητα φύλου”, και κάθε είδους σεξουαλική προτίμηση.

Τι πρέπει να γίνει με την κλιματική αλλαγή;

Αυτό που ζητάνε οι νέοι που τα τελευταία χρόνια -με μια παύση λόγω της πανδημίας- διαδήλωναν σε όλο τον κόσμο: Δικαιοσύνη για τον πλανήτη. Αυτό ακούγεται κάπως γενικό, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο. Στο τέλος του 2021 έγιναν 200 διαδηλώσεις σε μία ημέρα σε όλο τον κόσμο, και οι νέοι φώναξαν παντού να προστατευτούν τα δάση, να μειωθεί η εκπομπή ρύπων στην ατμόσφαιρα αλλά και να σταματήσουν οι πόλεμοι που καταστρέφουν ζωές και τον πλανήτη.

Πάμε πάλι πίσω στην έρευνα που αναφέραμε νωρίτερα. Τα δύο πρώτα με διαφορά προβλήματα που είπαν οι νέοι σε όλη την Ευρώπη ότι τους απασχολούν είναι η κλιματική αλλαγή και η όλο και μεγαλύτερη υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Και μάλιστα, ενώ απάντησαν μέσα στην περίοδο της πανδημίας, ήταν πιο μεγάλη η ανησυχία τους για το περιβάλλον παρά για τον κορονοϊό. Επίσης, φαίνεται ότι καταλαβαίνουν πολύ καλύτερα από τους μεγαλύτερους ότι η κλιματική κρίση δεν είναι απλά “μια θεωρία”, ούτε μια κουβέντα “για το μέλλον”. Σχεδόν 7 στους 10 είπαν ότι πιστεύουν πως η κλιματική κρίση θα έχει άμεσες συνέπειες πάνω τους. Ούτε “τσιμπάνε” σε απόψεις ότι “αυτή είναι η φυσική εξέλιξη” για τον πλανήτη -το αντίθετο, πάνω από τους 8 στους 10 θεωρούν ότι ευθύνεται η ανθρώπινη δραστηριότητα. Ακόμα πιο ενδιαφέρον, οι νέοι καταλαβαίνουν ότι δεν ευθύνεται γενικά και αόριστα η ανθρωπογενής δραστηριότητα αλλά πιστεύουν (73%) ότι η οικονομία είναι έτσι στημένη ώστε να δουλεύει σε όφελος των πλούσιων και ισχυρών.

Κι εμείς το ίδιο λέμε: ο καπιταλισμός μετατρέπει τη φύση σε εμπόρευμα. Τι προτείνουμε; Να αξιοποιήσουμε τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας όχι όμως για να κερδίζουν οι επιχειρηματίες. Δε δεχόμαστε να καταστρέφεται φύση στα βουνά για να μπουν ανεμογεννήτριες που όταν “λήξει” ο κύκλος ζωής τους θα μείνουν ως “σκουπίδια” εκεί όπου τις έβαλαν. Άρα, να υπάρχει εργατικός έλεγχος, οι εργαζόμενοι δηλαδή να αποφασίζουν πρακτικά και συγκεκριμένα -μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι και “πράσινες” θέσεις εργασίας θα δημιουργούνται και το περιβάλλον θα προστατεύεται. Είμαστε ενάντια στις εξορύξεις. Να προστατευτούν οι Εθνικοί Δρυμοί -και να επεκταθούν. Χρηματοδότηση για να προστατευτούν τα δάση όπως πρέπει. Θέλουμε τακτικούς ελέγχους στους ρύπους και τα απόβλητα που παράγονται από εργοστάσια, όχι για να εισπραχτούν πρόστιμα αλλά για να εξαφανιστούν οι ρύποι. Αγωνιζόμαστε για ελεύθερους δημόσιος χώρους, προσβάσιμους σε όλους. Στο Ελληνικό δε θέλουμε ουρανοξύστες για πλούσιους αλλά Μητροπολιτικό Πάρκο για όλη την Αθήνα. Το ίδιο σε Ελαιώνα, Γουδή, Τρίτση -πάρκα υψηλού πρασίνου. Φυσικά, ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες.

Αν θέλετε να σας το πούμε με μία μόνο φράση, είναι αυτή που φωνάζουν οι νέοι στις κινητοποιήσεις τους: “Αλλάξτε το σύστημα, όχι το κλίμα”.

Τι προβλήματα υπάρχουν στο σύστημα υγείας;

Το σύστημα υγείας το βρήκε τόσο διαλυμένο από όλες τις κυβερνήσεις η πανδημία ώστε χιλιάδες άνθρωποι, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί μας, πέθαναν ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν.

Η πανδημία έδειξε όμως και κάτι ακόμα: ότι η αρρώστια έχει ταξικές αιτίες. Οι συνέπειες δεν ήταν ίδιες για πλούσιους και φτωχούς. Οι υγειονομικοί έκαναν πολύ μεγάλες κινητοποιήσεις για να υπερασπιστούν το δημόσιο σύστημα υγείας.

Και εμείς για αυτό αγωνιζόμαστε, για αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας. Δεν εννοούμε μόνο τα νοσοκομεία, εννοούμε δωρεάν δημόσια πρόληψη ασθενειών, ψυχιατρική φροντίδα και βοήθεια στο σπίτι. Λέμε “όχι” στις ιδιωτικοποιήσεις και στις “ΣΔΙΤ”. Θέλουμε μαζικές προσλήψεις και να διπλασιαστούν τα χρήματα που δίνονται στην υγεία. Δε δεχόμαστε να μη βρίσκουμε κρεβάτι αν αρρωστήσουμε ούτε ότι θα πεθάνει ξανά άνθρωπος διασωληνωμένος σε απλό κρεβάτι επειδή δε φτάνουν οι ΜΕΘ. Ούτε δεχόμαστε να ψάχνουμε φάρμακα και να μη βρίσκουμε επειδή οι φαρμακοβιομηχανίες τα εξάγουν για μεγαλύτερο κέρδος. Θέλουμε να καταργηθούν οι πατέντες στα φάρμακα και τα εμβόλια για να μπορούν να τα έχουν όλοι οι άνθρωποι οπουδήποτε στον κόσμο. Η υγεία δε μπορεί να είναι εμπόρευμα. Δε λέμε κάτι περίεργο. Το αντίθετο, λέμε το πιο απλό πράγμα: το αν θα ζήσουμε ή αν θα πεθάνουμε να μην εξαρτάται από το πόσα χρήματα έχουμε.

Υπάρχει ισότητα μεταξύ των δύο φύλων;

Αυτή μπορεί και να είναι η μεγαλύτερη ανισότητα που υπάρχει.

Μια γυναίκα συνήθως αμείβεται λιγότερο από έναν άντρα για την ίδια εργασία. Μαι γυναίκα θα συναντήσει μεγαλύτερα εμπόδια για να εξελιχθεί επαγγελματικά. Πάνω της πέφτει και το βάρος της ανατροφής των παιδιών, της οικιακής εργασίας, της φροντίδας ηλικιωμένων και άρρωστων μελών της οικογένειας

Ο σεξισμός όμως αναπαράγεται και με έναν σωρό άλλους τρόπους στην καθημερινότητα μιας γυναίκας. Ένα κορίτσι δέχεται πολύ μεγαλύτερη κριτική για την εμφάνισή του. Το ίδιο και μια γυναίκα. Ένα κορίτσι θα διστάσει περισσότερο να πει την άποψή του σε δημόσιο χώρο. Το ίδιο και μια γυναίκα. Τα φαινόμενα βίας κατά των γυναικών -οι βιασμοί, οι γυναικοκτονίες- είναι συχνότερα, και οι γυναίκες συναντούν έναν σωρό εμπόδια όταν θέλουν να το καταγγείλουν. Ακόμα και η συζήτηση για τον γυναικείο κύκλο είναι ακόμα ταμπού, λες και πρόκειται για κάτι “ξένο”.

Δε θεωρούμε ότι ο σεξισμός πηγάζει από τους άντρες, αν και πολλές φορές τον αναπαράγουν. Γεννιέται από το ίδιο το σύστημα, για να διαιρεί τους ανθρώπους σε “κατηγορίες”, για να στρέψει τους μεν εναντίον των δε, ώστε να μην ενώνονται ενάντια στο ίδιο και τους λίγους που το αποτελούν.

Το γυναικείο κίνημα έχει πετύχει πολλά με τους αγώνες του. Υπάρχουν όμως τόσα πολλά ακόμα που πρέπει να κερδηθούν για να είναι πραγματικά ελεύθερη η γυναίκα. Δωρεάν παιδικοί σταθμοί, δημόσιοι χώροι απασχόλησης των παιδιών κάθε ώρα της μέρας, εστιατόρια στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και τα σχολεία, δημόσιοι χώροι αξιοπρεπούς φροντίδας ηλικιωμένων και άρρωστων ανθρώπων -όλα αυτά δηλαδή που σήμερα είναι υποχρέωση της γυναίκας να κάνει και μάλιστα χωρίς αμοιβή. Κάτι μεγάλο που συνέβη πρόσφατα εδώ, είναι ότι η απεργία ενάντια στην καταπίεση των γυναικών στις 8 Μάρτη “ενώθηκε” με τις διαδηλώσεις για το έγκλημα των Τεμπών, δείχνοντας πώς όλα αυτά γεννιούνται από το ίδιο σύστημα.

Τι προβλήματα μπορεί να υπάρχουν στον τουρισμό;

“Ο τουρισμός πάει μια χαρά” ακούμε να μας λένε συνέχεια. Σίγουρα πάει μια χαρά, για τους ξενοδόχους. Εκεί ναι, έρχονται εκατομμύρια τουρίστες, μαζεύονται κέρδη. Αλλά αυτό συμβαίνει στις πλάτες των εργαζόμενων, που είναι κυρίως νέοι και δουλεύουν “σεζόν” τον μισό χρόνο, σε δωμάτια όπου τους βάζουν να ζουν στριμωγμένοι μαζί με άλλους, με κομμένα ρεπό, με ψίχουλα για μισθό χωρίς υπερωρίες. Ξέρουμε τι συμβαίνει στη “βαριά βιομηχανία” της χώρας -έτσι δεν τον αποκαλούν τον τουρισμό; Το καλό είναι ότι τον τελευταίο καιρό οι εργαζόμενοι στον κλάδο οργανώνονται και έχουν κάνει πολύ δυναμικές κινητοποιήσεις, στις οποίες εμείς συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Αλλά είναι και ένα δεύτερο πρόβλημα. Τουρισμός για εμάς δε σημαίνει να φτιάχνονται ξενοδοχειακά συγκροτήματα πάνω σε παραλίες αποκλείοντας τους ανθρώπους από αυτές. Ούτε σημαίνει σκάφη να καταφτάνουν εκεί που κολυμπούν οι άνθρωποι, ούτε σημαίνει πανάκριβα καταλύματα απλησίαστα για εμάς. Εμείς θέλουμε ήπιο τουρισμό χωρίς καταστροφή του περιβάλλοντος, προσιτό στους πολλούς. Γι΄αυτό λέμε “ναι” στην τουριστική ανταλλαγή με όλες τις χώρες του κόσμου. Θέλουμε προγράμματα κοινωνικού τουρισμού για όλο τον κόσμο και όλους τους νέους. Α, και θέλουμε να κολυμπάμε ελεύθερα παντού χωρίς εισιτήρια σε παραλίες, χωρίς ξαπλώστρες που ακριβοπληρώνουμε και φτάνουν μέχρι το κύμα.

Υπάρχουν προβλήματα στο οδικό και μεταφορικό δίκτυο της χώρας;

Τα σωματεία των εργαζόμενων σε κάθε μέσο καταγγέλλουν ότι παντού η κατάσταση είναι επικίνδυνη για τη ζωή κάθε ταξιδιώτη. Στον σιδηρόδρομο, μετά το έγκλημα των Τεμπών κυκλοφόρησαν στα ΜΜΕ οι ανακοινώσεις και οι προειδοποιήσεις των εργαζόμενων για τις ελλείψεις που υπάρχουν -προειδοποιούσαν για το τι έρχεται και η κυβέρνηση δεν τους άκουγε. Το μετρό, που το χρησιμοποιούν εκατομμύρια άνθρωποι, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι λειτουργεί με λίγους σταθμάρχες και ελλιπή μέτρα ασφάλειας. Στα πλοία, ναυτεργατικά σωματεία διαμαρτύρονται για μειωμένα πληρώματα και ζητούν να σταματήσει αυτό πριν φτάσουμε να θρηνούμε θύματα. Στις αερομεταφορές, μετά την ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, αερολιμενικοί έχουν στείλει δεκάδες επιστολές με προειδοποιήσεις για ζητήματα ασφάλειας.

Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί οι κυβερνήσεις συνεχώς μειώνουν τα χρήματα που δίνουν στις μεταφορές και ιδιωτικοποιούν. Σκεφτείτε το: εδώ και δεκαετίες “έσπασαν” σε κομμάτια τον δημόσιο σιδηρόδρομο, ιδιωτικοποίησαν τα δρομολόγια, έκαναν περικοπές στη χρηματοδότηση -όλα αυτά “για το καλό μας”. Και φτάσαμε το 2023 να μη λειτουργούν σηματοδότες στην κεντρική γραμμή του τρένου και όλα να γίνονται χειροκίνητα. Είδαμε την τραγική κατάληξη αυτής της κατάστασης διάλυσης. Νέα παιδιά ανέβηκαν σε ένα βαγόνι για να πάνε σπίτια τους και οι δικοί τους δεν τα ξαναείδαν ποτέ.

Εμείς λέμε, δημόσιες συγκοινωνίες, ασφαλείς, για όλο τον κόσμο. Τις παίρνουμε πίσω από τους ιδιώτες, χωρίς να τους αποζημιώσουμε, γιατί “τα λεφτά τους τα έχουν βγάλει” και με το παραπάνω, και ο έλεγχος περνά στους εργαζόμενους γιατί αυτοί ξέρουν καλύτερα πώς να λειτουργούν τα πράγματα με ασφάλεια.

Λέμε να καταργηθούν τα διόδια παντού και να κυκλοφορούμε ελεύθεροι στους δρόμους που τους έχουμε χρυσοπληρώσει με τους φόρους μας.

 

Είναι απαραίτητη η αστυνομική βία; Η αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια;

Η αστυνομική βία δεν έχει καμία δικαιολογία να υπάρχει. Οι αστυνομικοί δεν έχουν το δικαίωμα να πετούν χημικά σε ανθρώπους που διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους, όπως κάνουν σε κάθε διαδήλωση. Δεν έχουν το δικαίωμα να πυροβολούν ανθρώπους όταν τους καταδιώκουν επειδή δε σταμάτησαν σε ένα σήμα, όπως σκότωσαν τον Ρομά Νίκο Σαμπάνη. Δεν έχουν το δικαίωμα να περνούν χειροπέδες σε έναν άνθρωπο που πεθαίνει σακατεμένος στο ξύλο, όπως έκαναν με τον Ζακ Κωστόπουλο. Δεν έχουν το δικαίωμα να προσάγουν όποιον τους “ξινίζει” στο μάτι, δεν έχουν το δικαίωμα να κυκλοφορούν οπλισμένοι ανάμεσά μας.

Στα πανεπιστήμια δε χωράει αστυνομία. Δεν υπάρχει και πουθενά στον κόσμο, μόνο στις ΗΠΑ -μια χώρα όπου ξέρουμε τι προκαλεί η οπλοκατοχή, και άρα αν είναι παράδειγμα στο θέμα των όπλων είναι μόνο για να το αποφεύγουμε.

Εμείς λέμε να καταργηθούν τα ΜΑΤ, να αφοπλιστεί η αστυνομία. Η αστυνομία δεν “εκδημοκρατίζεται”, γιατί είναι μηχανισμός καταστολής στην υπηρεσία των “από πάνω”.

 

Ποια είναι η κύρια προτεραιότητα του κόμματός σας;

Αυτό που κάνουμε τώρα μιλώντας -έστω με αυτόν τον τρόπο- με εσάς: να συναντήσουμε τον κόσμο που σωστά καταλαβαίνει πως κάτι είναι σάπιο στο σύστημα αυτό που λέγεται καπιταλισμός, αυτό στο οποίο γεννηθήκαμε και ζούμε, και ταυτόχρονα να αγωνιζόμαστε. Να βρούμε τρόπους να μιλήσουμε με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από αυτούς που βγήκαν και διαδήλωσαν μετά το έγκλημα στα Τέμπη και με όλους τους ανθρώπους που μπορεί να θέλουν να κάνουν κάτι για να αλλάξουν τα πράγματα αλλά δεν ξέρουν τι. Θέλουμε να συναντήσει όλος αυτός ο κόσμος εμάς και τις ιδέες μας, και να έρθει να αγωνιστούμε δίπλα-δίπλα.

Ξέρουμε ότι είναι πολλά τα πράγματα που σταματάνε έναν άνθρωπο από να το κάνει αυτό, ακόμα κι αν είναι οργισμένος και λυπημένος για όσα συμβαίνουν: για τους 37.000 νεκρούς από την πανδημία, για τους 57 νεκρούς στα Τέμπη, για τις ουρές στα νοσοκομεία, για τους δικούς του ανθρώπους που περιμένουν μήνες για μια ιατρική εξέταση, για τον γείτονά του που κινδυνεύει να του πάρουν το σπίτι, για τα παιδιά που αρρωσταίνουν για να δώσουν πανελλαδικές, για το περιβάλλον που καταρρέει. Αυτό που τον σταματάει είναι αυτό που του έμαθε το σύστημα από παιδί: ότι “έτσι είναι τα πράγματα”. Εμείς στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέμε “όχι, δεν είναι έτσι τα πράγματα”. Το σύστημα όπου ζούμε δε μπορεί να “μεταρρυθμιστεί”, ούτε να γίνει “λίγο καλύτερο”, γιατί φτιάχτηκε για έναν μόνο λόγο -για το κέρδος των λίγων σε βάρος των πολλών. Εμείς λέμε το πιο απλό πράγμα σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε νέο. Μη μείνεις να σε πνίγει η οργή, μην παραιτείσαι. Έλα μαζί μας να κάνουμε την οργή δύναμη ανατροπής. Έλα να τα αλλάξουμε όλα.