«Για να μετασχηματιστούν τα ριζοσπαστικά ρεύματα που υπάρχουν σε συνειδητή δύναμη ανατροπής, χρειάζεται η παρέμβαση της αριστεράς. Αν επενδύσει στην κατεύθυνση της ριζοσπαστικοποίησής τους, μετασχηματίζονται. Αν όχι, πισωγυρνάνε», τονίζει ο Νίκος Κρασάκης, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στέλεχος του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα. Για την παρέμβαση στις νέες συνθήκες σημειώνει πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «βάζει στόχο να ενισχυθεί αποφασιστικά, για να ενισχυθεί η δύναμη της μαχητικής εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης»

Συνέντευξη στον Γιάννη Ελαφρό

 Μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης, η ΝΔ αύξησε τη δύναμή της. Σημαίνει αυτό έγκριση της πολιτικής της;

Η ΝΔ οργάνωσε την πιο βάρβαρη επίθεση στα λαϊκά στρώματα. Πήγε στις εκλογές έχοντας στην πλάτη της τους νεκρούς της πανδημίας και των Τεμπών, το γιγαντιαίο κύμα ακρίβειας. Μέσα στην κοινωνία υποβόσκει μια πλατιά λαϊκή δυσαρέσκεια, η οποία βγήκε στην επιφάνεια με τα εκατομμύρια των διαδηλωτών μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Όμως τα κύματα της κοινωνικής οργής των «κάτω» δεν βρήκαν «πολιτική έκφραση». Δεν βρήκαν δρόμους να μετασχηματιστούν πολιτικά. Παράλληλα η ΝΔ, έχοντας τη στήριξη των δυνάμεων του κεφαλαίου και των ανώτερων μεσαίων στρωμάτων, εξασφάλισε μια ανοχή από ορισμένα λαϊκά στρώματα, με την αίσθηση ότι η ΝΔ μπορεί να εξασφαλίσει μια οριακή «επιβίωση» μέσω των επιδομάτων. Αυτό τα οδήγησε στο τέλος να επιλέξουν τη ΝΔ σαν «αναγκαίο κακό», μπροστά στην παντελή έλλειψη διαφορετικής εναλλακτικής λύσης από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει έγκριση της πολιτικής της.
Η δυσαρέσκεια είναι εδώ και θα εκφραστεί πολύ γρήγορα.

 Πού οφείλεται η μεγάλη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τέσσερα χρόνια όχι μόνο δεν έκανε αντιπολίτευση στη ΝΔ, αντίθετα έκανε πλάτες στην πολιτική της. Δεν ήταν απλά ότι «δεν συνέβαλε» σε αγώνες, σε πολλές περιπτώσεις ήταν απέναντι σε μεγάλες μάχες, όπως με το «θα λογαριαστούμε μετά» της πανδημίας, στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών κ.λπ. Σε όλα τα «μεγάλα», τα στρατηγικά ζητήματα, είχε εξαρχής συμφωνήσει (νέο σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ, ΝΑΤΟ-εξοπλισμοί-βάσεις, ρατσισμός-φράχτης κ.λπ.), αποδεχόμενος το ασφυκτικό τους πλαίσιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε πως περιορίζοντας την αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη, ούτε καν στη ΝΔ, υποδυόμενος άλλοτε τον Α. Παπανδρέου και άλλοτε τον κληρονόμο του Κ. Καραμανλή, θα «κέρδιζε». Τελικά, ενίσχυσε το «δεν υπάρχει εναλλακτική», βοήθησε να εμπεδωθεί στον λαό την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σαν μονόδρομο και ενίσχυσε και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος αποκόπηκε από τα λαϊκά εργατικά στρώματα που είχαν «κοιτάξει» προς αυτόν στην αρχική του φάση και συντρίφθηκε. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και του ΜέΡΑ25, που ανήκουν στο ίδιο πολιτικο-ιδεολογικό ρεύμα παρά τις διαφορές τους, έχει παρόμοια βάση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γελοιοποίησε την έννοια της Αριστεράς, ο Βαρουφάκης διέσυρε το νόημα της ρήξης, παρουσιάζοντας μια ανερμάτιστη πρόταση συμβίωσης με την ευρωζώνη. Μέσα σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού, κρίσης και επίθεσης του αστικού πολιτικού συστήματος, η αντιπολίτευση που κινείται στο πλαίσιό τους, που περιορίζεται σε κάποια άμεσα ζητήματα εντός της κυρίαρχης πολιτικής, όχι μόνο δεν μπορεί να νικήσει αλλά ούτε καν να «σταθεί». Στις συνθήκες αυτές έχει υψωθεί ο πήχης για την εργατική πολιτική και την αριστερά. Όποιος διαλέγει συνειδητά να μην θέτει το ερώτημα της συνολικής σύγκρουσης, πιστεύοντας ότι έτσι οικοδομεί «γραμμή μαζών», συντρίβεται στα βράχια της πραγματικότητας.

 Τι έγινε η οργή του κόσμου για τα Τέμπη ή οι άλλες κινητοποιήσεις;

Η οργή του κόσμου για τα Τέμπη βρήκε εν μέρει διέξοδο στην άνοδο των δυνάμεων της αριστεράς. Όχι όμως πλειοψηφικά. Δεν βρήκε πολιτική έκφραση. Δεν είναι παράλογο. Τι θα συμβεί, όταν το 55% του λαού μετά τα Τέμπη λέει ότι προτιμάει «δημόσιο σιδηρόδρομο» και δεν υπάρχει καμία από τις μεγάλες δυνάμεις να το εκφράσει θέτοντας στην ημερήσια διάταξη τον αγώνα για εθνικοποίηση; Όταν στις συναυλίες για το νερό πάνε δεκάδες χιλιάδες αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ό,τι πει η ΕΕ» (που απελευθερώνει την αγορά νερού), το ΚΚΕ λέει «τι κρατικό – τι ιδιωτικό στον καπιταλισμό όλα ίδια είναι» και το ΜέΡΑ25 θεωρεί αντιδραστικό ψευτοδίλημμα το «ιδιωτικό-
κρατικό» και προτείνει κάτι ακατάληπτα περί ΔΙΑΣΚΕΠ, πώς θα φτιαχτεί μαζικό αριστερό ανατρεπτικό ρεύμα, που να διεκδικεί τα λαϊκά δικαιώματα; Δείχνοντας ταυτόχρονα και τις αναγκαίες πολιτικές προϋποθέσεις, δηλαδή τη σύγκρουση με τις βασικές επιλογές του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ; Για να μετασχηματιστούν τα ριζοσπαστικά ρεύματα που υπάρχουν σε συνειδητή δύναμη ανατροπής, χρειάζεται η παρέμβαση της Αριστεράς. Αν επενδύσει στην κατεύθυνση της ριζοσπαστικοποίησής τους, μετασχηματίζονται. Αν όχι, πισωγυρνάνε. Αυτό είναι τώρα το διακύβευμα.

Το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι θετικό. Η ενίσχυσή της θα δώσει ώθηση στην ανατρεπτική αντιπολίτευση και στην ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

 Πώς εκτιμάτε το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

Το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι θετικό. Είναι σημαντικό, πρώτον, γιατί μέσα σε αυτές τις συνθήκες ανέβηκε σε ψήφους και ποσοστό. Οι ψήφοι αυτές είναι συνειδητές, στην πλειοψηφία τους από μαχόμενο κόσμο, δεν είναι ψήφοι διαμαρτυρίας. Δεύτερο, γιατί έγινε μια μεγάλη σε έκταση εξόρμηση, εκατοντάδες εκδηλώσεις και περιοδείες, άνοιγμα στον κόσμο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκανε βήμα πολιτικής παρέμβασης, στηριγμένη στις αποφάσεις της συνδιάσκεψής της, επανασυσπειρώνοντας το δυναμικό της και απευθυνόμενη ευρύτερα στον μαχόμενο κόσμο. Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα ποσοστά στο Λεκανοπέδιο και σε άλλες περιοχές που παρεμβαίνουμε με σταθερότητα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που πλησιάζουν ή ξεπερνούν το 1%.

 Παρ’ όλα αυτά παραμένει χαμηλό, δεν προβληματίζει;

Φυσικά. Τα προβλήματα και τα όρια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είναι γνωστά, δεν ξεπερνιούνται από τη μία στιγμή στην άλλη. Ξέρουμε τις αδυναμίες μας. Δεν τις φορτώνουμε σε άλλες δυνάμεις. Ξέρουμε ότι πολλοί αγωνιστές/στριες μάς ψήφισαν με σκεπτικισμό. Αμέσως μετά τις εκλογές θα πρέπει να συζητήσουμε συντροφικά και ανοιχτά με όλον αυτό τον κόσμο για την επόμενη μέρα, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες ανασυγκρότησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συμβολής της στον πόλο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, όπως αποφασίσαμε στη Συνδιάσκεψη. Πρέπει να ανοίξει γενικότερα η συζήτηση για την εναλλακτική στον καπιταλισμό, για μια νέα κομμουνιστική ελπίδα, για την αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά που απαιτεί η εποχή μας.

 Στις νέες συνθήκες, με ποιο πολιτικό στίγμα θα βγει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκει μια ρωγμή στο σύστημα. Γι’ αυτό βάζει στόχο να ενισχυθεί αποφασιστικά, να ισχυροποιηθεί η δύναμη μαχητικής εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης. Η δύναμη του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και προοπτικής, σε αντίθεση με τις δυνάμεις της «ρεαλιστικής προσαρμογής» και της «παραπομπής στο μέλλον». Η δύναμη της ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής κι επαναστατικής Αριστεράς, που μπαίνει στην ημερήσια διάταξη. Ο καθένας θα κριθεί. Οι δυνάμεις του «αριστερού κυβερνητισμού» και της «διαχείρισης εντός των τειχών» μπήκαν σε κρίση και δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέπει και μπορεί να ανασυγκροτηθεί. Μια ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί βάση εφόρμησης.

Δημοσιεύθηκε στο Πριν, 27-28/5