Νέες οχυρώσεις για την ΕΕ–φρούριο

του Γιώργου Πίττα

 

«Ιστορική» χαρακτήρισε η Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, Γιόχανσον την συμφωνία που επιτεύχθηκε ανάμεσα στους υπουργούς Μετανάστευσης της ΕΕ στο Λουξεμβούργο την περασμένη εβδομάδα και θα αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων του Συμβουλίου με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Όταν δουλεύουμε από κοινού γινόμαστε πιο δυνατοί» πρόσθεσε.

 

Η συμφωνία της οποίας το κείμενο δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί, οξύνει ακόμη περισσότερο τις ρατσιστικές πολιτικές της Ευρώπης Φρούριο σκληραίνοντας κι άλλο τις διαδικασίες ασύλου και την είσοδο στα σύνορα. Αποτελεί ένα ακόμη βήμα στο ρατσιστικό κατήφορο της ΕΕ, με «μπροστάρισσες» την ακροδεξιά κυβέρνηση της Μελόνι -και την ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με το Ρόιτερς- που μέσω του υπηρεσιακού υπουργού Μετανάστευσης, διεκπεραίωσε την ακραία ρατσιστική γραμμή που ακολουθεί όλη την τετραετία η κυβέρνηση Μητσοτάκη. 

 

Η «ιστορικότητα» της Συμφωνίας αφορά στο ότι μετά από οκτώ χρόνια, οι 27 της ΕΕ -και πάλι όχι όλοι- αποδέχτηκαν να επιδείξουν στην ανθρωπότητα την «αλληλεγγύη» τους. Όχι βέβαια προς τους πρόσφυγες αλλά μεταξύ τους, καθώς προβλέπεται ότι κάθε χρόνο τα μέλη της ΕΕ θα υποχρεώνονται να διαμοιράζουν μεταξύ τους τον «τεράστιο αριθμό» των 30.000 προσφύγων που ορίζεται στην ουσία σαν ο συνολικός αριθμός προσφύγων που μπορεί να αποδεχθεί κάθε χρόνο η ΕΕ (αν και οι πιο «ήπιοι» διαπραγματεύονται σαν πλαφόν τις 120.000). 

 

Αλλά και σε αυτό ακόμη κοροϊδεύουν. Όποια χώρα δεν θέλει να πάρει καθόλου πρόσφυγες θα μπορεί να δίνει 20.000 ευρώ σε ένα κοινό ταμείο και να χρηματοδοτεί την παραμονή τους σε άλλη χώρα. Επί ώρες πλακώνονταν οι υπουργοί αν το ποσό αυτό θα είναι 22.000 ή 20.000! Πρόκειται για απίστευτη ξεφτίλα καθώς το συνολικό κόστος που αφορά τους 30.000 πρόσφυγες για όλη την ΕΕ είναι 600.000.000 ευρώ. Και το πιο φοβερό απ’ όλα, αυτή η ευρωπαϊκή «αλληλεγγύη» θα μπορεί να περιλαμβάνει και χώρες εκτός της ΕΕ, όπως η Τυνησία, την οποία τις επόμενες μέρες ετοιμάζονται να επισκεφθούν από κοινού η επίτροπος Ουρσουλα Φον Ντερ Λάιεν μαζί με την Μελόνι και τον ολλανδό πρωθυπουργό.

 

Ταυτόχρονα σκληραίνει η διαδικασία ασύλου. Τα άτομα που υπόκεινται στη διαδικασία ασύλου στα σύνορα δεν θα επιτρέπεται να εισέλθουν στην επικράτεια του κράτους μέλους. Θα κρατούνται σε στρατόπεδα στα σύνορα. Οι χώρες πρώτης υποδοχής θα πρέπει να έχουν αυστηρά ελεγχόμενες εγκαταστάσεις υποδοχής, όπου θα παραμένουν οι πρόσφυγες μέχρι να εξεταστεί το αίτημα ασύλου, ένα πρώτο «ξεκαθάρισμα», στην ουσία με κριτήριο την χώρα καταγωγής, που θα πρέπει να ολοκληρώνεται το αργότερο μέσα σε τρεις μήνες. Οι πρόσφυγες από τις χώρες της Αφρικής θα μπαίνουν πρώτοι στο στόχαστρο. Στο μεταξύ, σύμφωνα με το Ρόιτερς, πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι εικόνες από τα πλημμυρισμένα στρατόπεδα στα νησιά της Ελλάδας θα ξαναγυρίσουν. Μόνο που αυτή τη φορά, αυτά θα είναι κλειστά, κανονικές φυλακές.  

 

Ανάμεσα στις αλλαγές που προβλέπονται είναι ότι η συνολική διάρκεια της διαδικασίας ασύλου και επιστροφής δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τους 6 μήνες. Ορίζεται η υποχρέωση οι αιτούντες άσυλο να υποβάλλουν αίτηση στα κράτη-μέλη της πρώτης εισόδου που σημαίνει ότι δεν θα έχει νόημα να διασχίσουν την Ελλάδα ή την Ιταλία για να ζητήσουν άσυλο σε κάποια άλλη χώρα της ΕΕ. «Η Ελλάδα αγωνίστηκε για να συμπεριληφθεί στο νέο Κανονισμό ένα νέο κριτήριο, το οποίο προβλέπει ότι η ευθύνη για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου θα τερματίζεται σε 18 μήνες, από τα 10 χρόνια που ήταν έως σήμερα, όταν η αίτηση αυτή απορρίπτεται σε συνοριακές διαδικασίες ασύλου» δήλωσε ο υπηρεσιακός υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, κ. Δανιήλ Εσδράς.

 

Με μια σειρά από άλλα μέτρα διευκολύνονται ακόμη περισσότερο οι απελάσεις. Πλέον η απόφαση για το πως ορίζεται «ασφαλής» η χώρα στην οποία θα «επιστρέφονται» οι πρόσφυγες που απορρίφθηκε το αίτημα ασύλου τους, δεν θα αφορά το σύνολο της ΕΕ αλλά την κάθε χώρα ξεχωριστά. Η ελληνική ή η ιταλική κυβέρνηση θα μπορεί, χωρίς δεσμεύσεις από την ΕΕ να απελάσει ένα πρόσφυγα σε μια χώρα εισόδου ή σε τρίτη χώρα αν βρεθεί μια «σύνδεση» με αυτή, με ασαφή κριτήρια, αν υπάρχει εκεί κάποιος συγγενής ή αν έχουν μείνει για ένα διάστημα σε αυτήν. Έτσι ένας πρόσφυγας από την υποσαχάρια Αφρική θα μπορεί να απελαύνεται στην Τυνησία ή την Τουρκία, αφού αναγκαστικά έμεινε εκεί περιμένοντας να περάσει τα σύνορα.

 

«Με αυτό το σύμφωνο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα καθιερώσουν διαδικασίες στα ευρωπαϊκά σύνορα που θα προκαλούν συνειδητά πόνο, συμπεριλαμβανομένης της κράτησης ανθρώπων σε κλειστές εγκαταστάσεις στα σύνορα για μήνες. Οι αρχές θα μπορούν να στέλνουν τους ανθρώπους που αναζητούν ασφάλεια σε οποιαδήποτε χώρα θεωρούν ασφαλή. Με αυτή τη συμφωνία, η αλληλεγγύη παραμένει μια κενή έννοια. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να χρησιμοποιήσει τις επικείμενες συζητήσεις για να αποτρέψει την εδραίωση αυτής της συμφωνίας» δήλωσε η Eve Geddie, Διευθύντρια του Γραφείου της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

Φυσικά αυτά ισχύουν για την περίπτωση που οι πρόσφυγες θα καταφέρνουν να κάνουν αίτηση στα σύνορα και δεν θα επαναπροωθούνται παράνομα. Η συμφωνία δεν έχει ούτε μια αναφορά στα πουσμπακ που συστηματικά κάνουν το ελληνικό και ιταλικό κράτος και θα συνεχίσουν ανενόχλητα εμποδίζοντας τους πρόσφυγες ακόμη και να υποβάλουν αιτήσεις ασύλου. Ούτε μια αναφορά στον φράχτη που η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να επεκτείνει μπροστά από τις νησίδες του Έβρου.

 

Η ρατσιστική πολιτική της ΕΕ που την περασμένη χρονιά μεταφράστηκε σε 2.500 θανάτους στα σύνορα της ΕΕ, ενώ 160.000 άνθρωποι καταφέραν να περάσουν τα σύνορα και μισό εκατομμύριο υπολογίζεται ότι «απωθήθηκαν», θα κλιμακωθεί. 

 

Η απάντηση που οφείλει να δώσει η Αριστερά στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη είναι κλιμάκωση της δράσης για να σταματήσει το ρατσιστικό αυτό έγκλημα, να ανοίξουν τα σύνορα και να δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες.