Το καθεστώς του κατώτατου μισθού ήρθε με τα μνημόνια από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ και το ΔΝΤ για να μεταφέρει το κόστος της χρεοκοπίας στους εργαζόμενους. 15 χρόνια αυτοί ζουν ακόμα στο μνημόνιο και την χρεοκοπία με τους καθηλωμένους μισθούς ενώ οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες μετράνε υπερκέρδη. Τα οποία ενισχύει το λεφτοδεντρο των κρατικών ενισχύσεων και των ΕΣΠΑ. 

 

Με το νομοσχέδιο για τον κατώτατο μισθό η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας  ΔΕΝ επαναφέρει τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού kαι επί της ουσίας ΔΕΝ θα υπάρχει Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Η κυβέρνηση «υπόσχεται» στην καλύτερη περίπτωση την συνέχιση της σημερινής αθλιότητας καθώς οι μισθοί θα καθορίζονται από ένα «μαθηματικό τύπο» (!) κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Η παραγωγικότητα» της ελληνικής οικονομίας ή/και οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ, θα κρατούν παγωμένο τον κατώτατο μισθό.     Αυτό λοιπόν που προωθεί  είναι ο ετσιθελικός ορισμός του κατώτατου μισθού  με κριτήριο τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, των επιμελητηρίων και των εργοδοτικών οργανώσεων. 

Το νομοσχέδιο καθορίζει επτά (!!) περιπτώσεις για τις οποίες θα μπλοκάρεται κάθε αύξηση στον κατώτατο μισθό (!). Οι «περιστάσεις» αυτές είναι: α) η οικονομία βρίσκεται σε σημαντική ύφεση ή β) υπάρχει σημαντική απόκλιση του εθνικού πληθωρισμού από τον στόχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (!!) ή γ) υπάρχει σημαντική ανισορροπία στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών ή δ) υπάρχει σημαντική αύξηση του ποσοστού της ανεργίας, ή ε) δεν δικαιολογείται από τις μακροπρόθεσμες εξελίξεις στην παραγωγικότητας, ή υπάρχει απόκλιση του κατώτατου μισθού από το εξήντα τοις εκατό (60%) του ακαθάριστου διάμεσου μισθού ή στ) υπερβαίνει τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας ή ζ) δεν δικαιολογείται από έκτακτες περιστάσεις.

 

Είναι υποκρισία η ανακήρυξη της ΕΕ σε προστάτη των συμβάσεων από την κεντροαριστερά ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ και τη ΓΣΕΕ, όταν η σχετική οδηγία ΕΕ ξεκάθαρα επιτρέπει στις κυβερνήσεις να ορίσουν τον κατώτατο μισθό, καθορίζει σαν κριτήριο την παραγωγικότητα" της οικονομίας,  ενώ προωθεί τις επιχειρησιακές συμβάσεις που αφήνουν απ' έξω τους μισθούς και την αύξησή τους.

 

Η 24ωρη απεργία στις 20 Νοέμβρη έδειξε ότι οι εργαζόμενοι δεν παραιτούνται από την απαίτηση για αυξήσεις στους μισθούς. Με ευθύνη της της ηγεσίας ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν υπάρχει επόμενο βήμα , με διεκδίκηση αυξήσεων στο ύψος των αναγκών, αγωνιστική απάντηση στο τερατούργημα Κεραμεως και τον νέο αντιλαϊκό προϋπολογισμό. Το ΠΑΜΕ απαντά με μια καμπάνια για ένα νομοσχέδιο του ΚΚΕ για τις ΣΣΕ, αντιμετωπίζοντας  το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα σαν support κοινοβουλευτικών πρωτοβουλιών. .

Ο αγωνιστικός απεργιακός ξεσηκωμός είναι η μόνη απάντηση. Ο κόσμος της δουλειάς συσπειρωμένος στα σωματεία θα δώσει τη μάχη για αυξήσεις στο ύψος των αναγκών του, κατάργηση του αυταρχισμού του "κατώτατου μισθού" και συλλογικές συμβάσεις εργασίας που θα διασφαλίζουν μισθούς και δικαιώματα.