- Παρ, 23/01/2015 - 20:07
404 εκπαδευτικοί στηρίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ στις εκλογές της 25ης Γενάρη
Το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ στηρίζουν 404 εκπαιδευτικοί υπογράφοντας κείμενο-διακήρυξη: Ψωμί, παιδεία, ελευθερία ΑΝΑΤΡΟΠΗ κι αξιοβίωτη ζωή, όχι «διαπραγμάτευση» για την υποταγή ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ –ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΟΣ –ΕΕ –ΜΝΗΜΟΝΙΑ Τα αδιέξοδα της τέταρτης μνημονιακής κυβέρνησης, αυτής των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και οι εκλογές στις 25 Γενάρη μας βάζουν μπροστά σε ένα κρίσιμο δίλημμα: θα συνεχιστεί η πολιτική των μνημονίων που έχει ρημάξει τη ζωή μας, το σχολείο, τη δημοκρατία, το δημόσιο και φυσικό πλούτο; Ή θα αρνηθούμε να μας επιβάλλουν λύσεις μέσα στο πλαίσιο που ορίζουν το τοκογλυφικό χρέος, τα μνημόνια, το καταστροφικό ευρώ και η ολέθρια σχέση της Ελλάδας με την ΕΕ; Θα δεχτούμε τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν προεκλογικά (ασφαλιστικό, μισθολόγιο πείνας, απολύσεις, αξιολόγηση) σαν τρίτο μνημόνιο ή θα αρνηθούμε τον εκβιασμό ανοίγοντας δρόμο για μια ζωή με αξιοπρέπεια, δικαιώματα, ελευθερία, παιδεία-υγεία-ασφάλιση-προστασία της φύσης και του δημόσιου πλούτου; Αν απαντάμε το δεύτερο, αυτό σημαίνει: Να φύγει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το πολιτικό τους προσωπικό και τα κόμματά της να καταδικαστούν με τον πιο αποφασιστικό τρόπο. Κανένα συγχωροχάρτι σε όσους κυβέρνησαν μνημονιακά: ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ, Γ. Παπανδρέου-«Κίνημα», αλλά και σε όσους έδωσαν στήριγμα στις μνημονιακές πολιτικές και καταφύγιο στους μνημονιακούς πολιτικούς, όπως το «Ποτάμι». Δεν ξεχνάμε το βρόμικο ρόλο της φασιστικής Χρυσής Αυγής, που έφτασε σε δολοφονίες (Λουκμάν, Φύσσας) και χτυπούσε σταθερά όποιον αγωνίστηκε, τους φτωχούς μετανάστες και τους αριστερούς, δηλαδή ήταν η παράνομη-παρακρατική προέκταση της κρατικής καταστολής. Ποτέ δεν κινητοποιήθηκε ενάντια σε Τρόικα, Μνημόνια και φτώχεια και είναι πάντα υπέρ ΕΕ-ευρώ-ΝΑΤΟ. Να φύγει και η πολιτική τους κι όχι να αλλάξει διαχειριστή. Δεν είναι απάντηση στον εκβιασμό η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για αποδοχή του πλαισίου ΕΕ-ευρώ-ΝΑΤΟ, ο συμβιβασμός με τους δανειστές, η διαπραγμάτευση του μεγέθους της φτώχειας κι όχι η αναίρεσή της. Αυτό το συμβιβασμό σηματοδοτεί η συμμετοχή αμετανόητων μνημονιακών μελών της κυβέρνησης Παπανδρέου (Τζάκρη, Βουδούρης) στα ψηφοδέλτιά του και η αναγόρευση του σημιτικού Κ. Τσουκαλά σε επικεφαλής στο Επικρατείας. Έτσι δε θα φύγουν ούτε τα πρόσωπα, ούτε η πολιτική τους. Να φύγει η πολιτική αυτή σημαίνει ότι δε συναινούμε στη λογική «να μπει πάτος στο βαρέλι τώρα και βλέπουμε μετά». Γιατί η Ελλάδα είναι μια χώρα οικονομικά διαλυμένη και κοινωνικά διαιρεμένη. Γιατί για τους εκπαιδευτικούς οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και η τήρηση των κανόνων του δημοσιονομικού συμφώνου από το ΣΥΡΙΖΑ σημαίνουν διατήρηση του καθεστώτος των μηδενικών διορισμών, σημαίνουν καμία αύξηση σε μισθούς-συντάξεις, σημαίνουν κατάρρευση του ασφαλιστικού, της περίθαλψης, του ΕΦΑΠΑΞ, όσο δεν κόβονται οι πληρωμές στο δημόσιο χρέος που δημιουργήθηκε για να σωθούν οι τράπεζες, ώστε να στηριχθεί το ασφαλιστικό σύστημα. Γιατί σε μια χώρα με 30% ανεργία στα ασφαλιστικά ταμεία δεν μπαίνουν λεφτά, οι μισθοί συμπιέζονται σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, το βαρέλι τελικά δεν έχει πάτο για τους εργαζόμενους και τους εκπαιδευτικούς. Να φύγει αυτή η πολιτική σημαίνει ανατροπή των νόμων για την αξιολόγηση και κάθε αξιολόγησης μαζί με τις λογικές διαχωρισμού των εργαζομένων που προβλέπουν οι εξαγγελίες Τσίπρα για «αντικειμενική αξιολόγηση». Αδιέξοδη είναι και η στάση του ΚΚΕ που πέρα από την αποκάλυψη των συμβιβασμών του ΣΥΡΙΖΑ δεν οργανώνει το λαό σε άμεσο, αποφασιστικό αγώνα με τους πολιτικούς στόχους διαγραφής του χρέους και εξόδου από την ΕΕ κλπ, γιατί δεν τους θεωρεί «της ώρας», αλλά ζητά μόνο να βγάλει συμπεράσματα για την εκλογική ενίσχυσή του. Η επιλογή της στήριξης του ψηφοδελτίου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ–ΜΑΡΣ στηρίζεται στην πρόταση για απελευθέρωση από χρέος, μνημόνια, ευρώ και ΕΕ. Γιατί πώς θα μπορεί μια κυβέρνηση, να αντιμετωπίσει τον πιστωτικό εκβιασμό της ΕΚΤ, παρά μόνο με την αποχώρηση από την ευρωζώνη και το ευρώ και με την απειθαρχία - παραβίαση των συνθηκών της ΕΕ ; Πώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την απειλή μαζικής εξόδου κεφαλαίων, αν όχι με άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών και με φραγμό στην κίνηση των κεφαλαίων; Και πώς θα μπορούσε να καταγγείλει μονομερώς τα μνημόνια και τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις χωρίς μια γενικότερη ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ; Και επειδή μια κυβερνητική αλλαγή δε φτάνει, όταν ο λαός και το κίνημά του είναι στη γωνία και οι θεσμοί –από τις τράπεζες και το χρηματιστήριο μέχρι το δικαστικό σύστημα και την αστυνομία- στηρίζουν τους μονόδρομους κεφαλαίου-ΕΕ, τότε απαιτείται μια βαθιά δημοκρατική τομή, μια ανατροπή που θα φέρει τον οργανωμένο λαό στο προσκήνιο. Απαιτείται σοσιαλιστική προοπτική, για να εφαρμοστεί αυτό το πρόγραμμα στην ολότητά του και χωρίς πισωγυρίσματα. Ψηφίζουμε το ψηφοδέλτιο ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ, αρνούμαστε αρνούμενοι έναν νέο διπολισμό που θα στήνεται μακριά από τα λαϊκά προβλήματα, συσκοτίζοντας τις αιτίες και τις λύσεις τους, επιδιώκοντας να διαχειριστεί τη δυσαρέσκεια, στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής. Αυτό το σκηνικό που προβάρεται σήμερα, με μια κούφια αντιπαράθεση λογυδρίων αυτοδυναμίας κ.λπ. που υποβιβάζει σε θεατή-ψηφοφόρο τον αριστερό κόσμο. Ο πολιτικός στόχος της ανατροπής της επίθεσης, συνδέεται άρρηκτα με την άρνηση υποταγής στην οικοδόμηση του νέου διπολισμού εντός του συστήματος και την ισχυρή ανεξάρτητη παρουσία της μαχόμενης αριστεράς, όπλο για τους αγώνες της επόμενης μέρας. Υποστηρίζουμε την πρόταση ανατροπής που ανέδειξαν οι αγώνες στην εκπαίδευση Ζούμε την εκπαίδευση των μνημονίων: είναι το φτωχό σχολείο, της υποβαθμισμένης γνώσης, για μαθητές-εργάτες των 200 ευρώ, φοβισμένους κακοπληρωμένους εκπαιδευτικούς. Ένα σχολείο χωρίς δημιουργική πνοή, όραμα, αφιλόξενο για τη ζωντάνια των μαθητών και την ελευθερία των εκπαιδευτικών. Το Πανεπιστήμιο των «Φορτσακικών αποφασίζουμε και διατάσσουμε», της υποχρηματοδότησης, των πολλαπλών καταρτίσεων και της παράδοσης της έρευνας και των λειτουργιών του στις ορέξεις των επιχειρήσεων, των διαγραφών και των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων. Αυτό έστησαν με το μακρύ κατάλογο των αντιδραστικών μέτρων: αξιολόγηση, μισθολόγιο, νόμο για νέο λύκειο-τράπεζα θεμάτων-μαθητεία, χτύπημα της τεχνικής εκπαίδευσης, υποχρηματοδότηση-συγχωνεύσεις, επιχειρηματικότητα, καθημερινό αυταρχισμό και αλλεπάλληλες διώξεις, άθλιες εργασιακές σχέσεις, αδιοριστία, διαθεσιμότητα-απολύσεις Το εκπαιδευτικό κίνημα ύψωσε αντίπαλο δέος απέναντι σε αυτή την πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Τρόικας και συνενόχων, δεν παραδέχτηκε σαν μόνιμα τα χτυπήματα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Πότε; Όταν έδειξε εμπιστοσύνη στη δύναμη των εργαζόμενων δίνοντας όλη την εξουσία στις γενικές συνελεύσεις. Όταν απάντησε στο πολιτικό εκβιασμό με το «δε χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε» και ανέδειξε αιτήματα ενάντια στο χρέος, τα μνημόνια, την πολιτική της ΕΕ. Όταν κατέγραψε τα αιτήματα για μια εκπαίδευση των αναγκών, των δικαιωμάτων, των ονείρων και των ελευθεριών με το ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, που είναι η βάση για το ξήλωμα του μνημονιακού σχολείου και της απαίτησης για εκπαιδευτικό με μόνιμη, αξιοπρεπή και σταθερή εργασία. Όταν επέλεξε αποφασιστικές μορφές πάλης, όπως η απεργία διαρκείας που συσπείρωσε χιλιάδες στις ΓΣ των ΕΛΜΕ και των διοικητικών των ΑΕΙ. Όταν οι εκπαιδευτικοί πρωτοστάτησαν στο συντονισμό των κλάδων και των πρωτοβάθμιων σωματείων, του μετώπου παιδείας, που ξεπέρασαν την μοιρολατρία και την ουσιαστική στήριξη της κυβέρνησης από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Αυτή η κατεύθυνση είχε το αποτύπωμα της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ Αριστεράς. Η γραμμή της εκλογικής αναμονής του ΣΥΡΙΖΑ πρώτα έφερε την υποχώρηση του εκπαιδευτικού κινήματος, με χαρακτηριστική στιγμή το ντροπιαστικό τέλος της απεργίας που δεν έγινε το Μάη του 2013, της απαξίωσης των αγώνων γιατί δήθεν ο κόσμος δεν τραβάει, της αναίρεσης των αιτημάτων και της στροφής από το «όχι στην αξιολόγηση» στην «καλή αξιολόγηση» με αντικειμενικά δήθεν κριτήρια, από το όχι στις απολύσεις στο όχι στις αντισυνταγματικές (!) απολύσεις. Έφερε την αντικατάσταση της αγωνιστικής λογικής από την προσμονή μιας δέσμευσης του κόμματος, μιας δήλωσης του προέδρου, ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση πέρναγε μέτρα σε καθημερινή βάση χωρίς αντίπαλο. Το ΚΚΕ επέμενε στη γραμμή της διαμαρτυρίας που ζητά να εκπροσωπεί κοινοβουλευτικά, απαξιώνοντας τη δυνατότητα των κοινωνικών αγώνων να σφραγίζουν τις εξελίξεις, ακόμα και όταν συγκλόνιζαν την εκπαίδευση και την κοινωνία. Συναίνεσε έτσι με το ΣΥΡΙΖΑ στους συμβολικούς αγώνες, τις 24ωρες χωρίς πλαίσιο κλιμάκωσης, που λειτούργησαν σαν τροχοπέδη για το εκπαιδευτικό κίνημα και κολυμβήθρα του Σιλωάμ για ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ (ΠΕΚ/ΔΗΣΥ κ.λπ.). Το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ στηρίζεται και συγκροτείται από αγωνιστές και συλλογικότητες που όλα αυτά τα χρόνια καλούσαν και οργάνωναν αγώνες κόντρα με τη λογική της ανάθεσης και από τις 26 Γενάρη δε θα κλείνουν το μάτι σε έναν νέας κοπής κυβερνητικό συνδικαλισμό. Θα πάρει σαφή θέση οργανώνοντας τους εκπαιδευτικούς και ασκώντας πίεση στο πολιτικό σύστημα και στη νέα κυβέρνηση μπροστά στα διλήμματα που θα τεθούν από τις 26/01 για νέα μνημονιακή συμφωνία ή σύγκρουση με την ΕΚΤ και την ευρωζώνη, για γενναία χρηματοδότηση της παιδείας ή αποπληρωμή του χρέους, για υποταγή εν τέλει στις αγορές και την Ε.Ε. ή όχι. Μπορούμε να τους διώξουμε! Και να φύγουν μαζί με την πολιτική τους. Όχι για να αλλάξουμε διαχειριστή. Μπορούμε να ανατρέψουμε την πολιτική κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και κυβέρνησης. Μπορούμε να κατακτήσουμε ξανά δικαιώματα, μισθούς, παιδεία και υγεία, δημοκρατία, μόνο με ρήξη και σύγκρουση με τα συμφέροντα τους κι όχι εντός των πλαισίων που χαράζουν, να αγωνιστούμε για τα αιτήματα που ανέδειξε ο κλάδος μέσα από τις συνελεύσεις και τις μάχες που έδωσε:
Με τους αποφασιστικούς αγώνες ενός ταξικά ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος. Με μια Αριστερά, ανεξάρτητη από το σύστημα και ενάντια σε αυτό, που προωθεί την κοινή δράση και τη μετωπική συσπείρωση όλων όσων στρέφονται ενάντια στο νέο κοινωνικό μεσαίωνα του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και της ΕΕ. ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Α. ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Β. ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Γ. ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ και ΑΔΙΟΡΙΣΤΟΙ
Δ. Εργαζόμενοι στην Πανεπιστημιακή εκπαίδευση
Categories: |