Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι προκλήσεις της 4ης Συνδιάσκεψης

του Δημήτρη Κοσκινά, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Βρισκόμαστε σε μια πολιτική περίοδο πολύ μακριά από την εποχή που το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε θελκτικό για την αριστερά και τους λαϊκούς αγώνες. Η σφραγίδα της σημερινής συγκυρίας φέρει το σημάδι των εργατικών αγώνων που επιμένουν μέσα από την εξέλιξη της ταξικής πάλης και βρίσκονται αρκετά πιο μπροστά σε σχέση με την ιστορική περίοδο που ακολούθησε το δημοψήφισμα του 2015. Παρά την προσπάθεια εμπέδωσης κλίματος «μειωμένων προσδοκιών», η εξέλιξη των εργατικών αγώνων άφησε και το στίγμα της στο πολιτικό πεδίο και διαμορφώνει ρεύματα στον Ελληνικό Κοινωνικό Σχηματισμό που μπορεί ακόμα να μην έχουν εκφραστεί στην ολότητά τους όμως έχουν αποτυπώσει στίγμα για τους νέους γύρους αναμετρήσεων με το κεφάλαιο. 

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτή την κατάσταση έχει διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο. Αν γίνει μια σύντομη αναφορά στις κομβικές παρεμβάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που χαρακτήρισαν τις εξελίξεις τότε θα ξεχώριζαν η αταλάντευτη επιμονή της στην επαναστατική κατεύθυνση, η άρνηση της να συνταχθεί με ρεφορμιστικά σχέδια που διεκδικούν μέχρι και σήμερα αριστερά άλλοθι για μια βελτιωμένη εκδοχή του νεοφιλευθερισμού καθώς επίσης και την πολυεπίπεδη συμμετοχή και οργάνωση των εργατικών αγώνων. 

 

Αυτές οι πολιτικές πρωτοβουλίες όμως δεν ήρθαν «ανέξοδα», δημιουργήθηκαν πολιτικά προβλήματα, με πολιτικό κόστος που προκάλεσαν και την επίπονη -πολλές φορές- εσωτερική ζύμωση. Από την 3η συνδιάσκεψη μέχρι την 4η που έπεται δοκιμάστηκαν εγχειρήματα, μετωπικές πολιτικές και κινηματικές πρακτικές τις οποίες οφείλουμε να εξετάσουμε με στόχο να μην «κυνηγάμε την ουρά μας» για τρίτη συνεχόμενη διετία. 

 

Εμείς από την μεριά μας θεωρούμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να πάρει οριστικά πλέον διαζύγιο με την λογική του ακολουθητισμού πίσω από κάποιο άλλο σχέδιο που θα απελευθερώσει υποτιθέμενες δυνάμεις και θα οδηγήσει μέσα από την ανάπτυξη του δικού της σχεδίου για την αριστερά και την κοινωνία τα υπόλοιπα κομμάτια της αριστεράς σε μια άλλη λογική. Είναι διαφορετικά επίπεδα τακτικής για την περίοδο η ενιαιομετωπική πρόταση και πρακτική για τους εργατικούς αγώνες και διαφορετική η μετωπική αντίληψη στο πολιτικό επίπεδο. 

 

Σε ότι έχει να κάνει με τους εργατικούς αγώνες η πρότασή μας στοχεύει στο να γίνει μια κοινά αποδεκτή επεξεργασία που θα ξεκινάει με την εκτίμηση της κατάστασης της τάξης, θα περνάει από την οργάνωση της συνδικαλιστικής πάλης, θα αναμετράται με τις μορφές συνδικαλιστικής οργάνωσης και θα καταλήγει στις κινηματικές πρακτικές και τον πολιτικό συντονισμό τους. Στόχος δεν είναι να αναδείξουμε τις υπαρκτές διαφορές μας αλλά να βρεθούν νέοι κοινοί τόποι που μπορούν να αποτελέσουν σημεία ενότητας όχι μόνο εσωτερικής αλλά και άλλων ρευμάτων της αριστεράς που πραγματικά θα καθιστούσαν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κέντρο ενός εναλλακτικού τρίτου πραγματικού πόλου για την αριστερά.

 

Η παραπάνω κατεύθυνση είναι και η μόνη που μπορεί να αναδείξει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως κέντρο μιας διαφορετικής πολιτικής πρότασης για την αριστερά με επαναστατικό χαρακτήρα που θα ενσωματώνει διάφορα ρεύματα που κινούνται στην περίμετρό της με οργανικό τρόπο είτε συμμετέχοντας είτε συνεργαζόμενα. Απαραίτητη προϋπόθεση για αυτό είναι η εσωτερική δημοκρατία και η ισότιμη έκφραση όλων των συνιστωσών που συμμετέχουν στο εγχείρημα ή θα συμμετάσχουν σε αυτό. Η εσωτερική δημοκρατία έχει δύο όψεις, τόσο την οργανωτική αποτύπωση των συσχετισμών όσο και την δυνατότητα έκφρασης των διαφωνιών με ανοιχτό τρόπο χωρίς αυτό να παραβιάζει το ενιαίο της έκφρασης του μετώπου. 

 

Σε αυτή την κατεύθυνση έχουν γίνει βήματα και σήμερα φαίνεται πως έχει κατακτηθεί η θέση της ισότιμης έκφρασης όλων, όμως θα απαιτηθούν ακόμα πιο βαθιές τομές στην συγκρότησή μας και όχι μόνο στο οργανωτικό σκέλος για να εξασφαλιστεί η όσο το δυνατόν πιο πλήρης δημοκρατική λειτουργία και έκφραση. 

 

Η 4η Συνδιάσκεψη λοιπόν μπορεί να αποτελέσει την νέα αφετηρία για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μακριά από παρελκυστικούς σχεδιασμούς, περισπάσεις και αντιπερισπασμούς με στόχο την διασαφήνιση του σχεδιασμού της και της δικής της αυτόνομης παρέμβασης που θα αποτελέσει τομή για το κίνημα και τους εργατικούς αγώνες. Στο βαθμό που αυτός ο στόχος θα επιτυγχάνεται, η ενοποίηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που επιτεύχθηκε στο επίπεδο της διαμόρφωσης των θέσεων θα διατηρείται και θα βαθαίνει, διαμορφώνοντας έτσι άλλη δυναμική για το εγχείρημα συνολικά.

 

 

Δημοσιεύτηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, τ. 1318