Απόφαση της τοπικής συνέλευσης ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας (26/9/2023)

Το ευρύτερο τοπίο και πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιούνη έχει αποτυπώσει την διαμόρφωση ενός νέου συσχετισμού υπέρ του αστικού μπλοκ εξουσίας , συσχετισμός ο οποίος καθορίζεται από τα γεγονότα που συνέβησαν μέσα στο καλοκαίρι. Η κυβέρνηση της ΝΔ, με την αυτοπεποίθηση που της δίνει το εκλογικό αποτέλεσμα, προχωράει σε μία παραπέρα προώθηση των αντιδραστικών σχεδίων ΕΕ – ΝΑΤΟ – κεφαλαίου, φέρνοντας μπαράζ αντιλαϊκών και αντεργατικών αναδιαρθρώσεων. Η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκουν να διαμορφώσουν καλύτερους όρους για την επίθεση στα εργατικά λαϊκά στρώματα, που είναι ήδη σε εξέλιξη, στεριώνοντας και επεκτείνοντας τα «κέρδη» των βουλευτικών εκλογών.

Η εγκληματική πολιτική του κράτους αποτυπώθηκε στις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού και τις καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτέμβρη. Η διάλυση όλων των δημόσιων δομών, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της καταστροφικής ανάπτυξης οδηγεί χρόνο με το χρόνο σε μεγαλύτερες καταστροφές, με τεράστιες συνέπειες για τα εργατικά και τα λαϊκά στρώματα.

Η φετινή χρονιά, θα χαρακτηριστεί από την επαναφορά του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας της ΕΕ. Μετά την πανδημία και την εμφάνιση του πληθωρισμό και τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης που εφαρμόστηκαν, περνάμε σε μία περίοδο τήρησης των στόχων για τα πλεονάσματα, το ύψος του χρέους κλπ. με αντίμετρα αφαίμαξης του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος για να τηρηθούν οι στόχoι. Αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει σε νέα ένταση την επίθεση στο κοινωνικό πεδίο (ακρίβεια – φτώχεια, πλειστηριασμοί, ιδιωτικοποιήσεις). Παράλληλα, προωθούνται νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος του κεφαλαίου με χαρακτηριστικότερο το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, αλλά και τις αλλαγές που έχουν αναγγελθεί στην εκπαίδευση, στην δικαιοσύνη κλπ. Την ίδια στιγμή η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία αναπτύσσει τον κίνδυνο περαιτέρω εμπλοκής και αξιοποίησης της Ελλάδας μέσω των ΝΑΤΟϊκών βάσεων και της παραχώρησης εξοπλισμού αλλά και συμβάλλοντας στα σχέδια του ΝΑΤΟ για την εξέλιξη του πολέμου, τις συμφωνίες για διέλευση των σιτηρών μέσω του Ουκρανικού εδάφους ή της Μαύρης Θάλασσας. Επίσης, στο παρασκήνιο των πολεμικών συγκρούσεων το ελληνικό κράτος επιδιώκει να παίξει ρόλο στην ανοικοδόμηση περιοχών της Ουκρανίας μελλοντικά (βλ Οδησσός). Παράλληλα, αν και σε χαμηλή ένταση το τελευταίο διάστημα η συζήτηση για την χάραξη των ΑΟΖ και τις εξορύξεις παραμένει στο τραπέζι τροφοδοτώντας τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό.

Η επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε τέτοιες μεταρρυθμίσεις τόσο σύντομα μετά την εκλογή της και ενώ βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, δείχνει τις στοχεύσεις της να χτυπήσει το ενδεχόμενο εμφάνισης κινήματος που θα μπορεί να αποκτήσει άλλα πολιτικά χαρακτηριστικά και να σταθεί εμπόδιο στην πολιτική της, καθώς υπάρχει κοινωνικό ρεύμα που μπορεί να εκφράσει με αυτό τον τρόπο την κοινωνική δυσαρέσκεια από τις καταστροφές και την αστική επίθεση που πραγματοποιείται. Ρεύμα με το οποίο δείχνει πως θέλει να «ξεμπερδέψει» όσο πιο γρήγορα γίνεται, και για αυτό η επίθεση των αγώνων και του κινήματος θα ενταθεί ακόμα περισσότερο. Πατώντας πάνω στα ήδη κεκτημένα που έχει σε αυτό το πεδίο, με τα μεγάλα χτυπήματα που έχει καταφέρει σε επίπεδο συνδικαλιστικού κινήματος, φοιτητικού κινήματος και άλλα.

 

 

 

2. Τοπικές εκλογές

Στο παραπάνω φόντο διεξάγονται και οι φετινές περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, οι οποίες αποτελούν ένα πολύ σημαντικό σταθμό στην πολιτική και ταξική διαπάλη που διεξάγεται στην ελληνική κοινωνία.

Οι επιδιώξεις της ΝΔ και της αστικής τάξης είναι να διαμορφωθούν ακόμα καλύτεροι όροι για την επίθεση στα εργατικά λαϊκά στρώματα, που είναι ήδη σε εξέλιξη. Αυτό σε τοπικό επίπεδο μεταφράζεται πρώτα και κύρια με την πλήρη παγίωση του πλαισίου συγκρότησης και λειτουργίας του τοπικού κράτους (Καλλικράτης, Κλεισθένης, Βορίδης, κανόνες ΕΕ, ΕΣΠΑ, Ταμείο ανάκαμψης). Οι αντιδημοκρατικές αλλαγές που επιβάλλονται με το νόμο Βορίδη θέλουν να επιβάλλουν ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από αυτό (ΤΙΝΑ), με όποια διαφορετική πρόταση, αντίληψη έξω από αυτό το πλαίσιο να θεωρείται «εξτρεμιστική» και να μην της δίνεται κανένας χώρος στην αυτοδιοίκηση. Κατά δεύτερον με την επισφράγιση της  επιχειρηματικής λειτουργίας των περιφερειών και των δήμων. Οι αναπλάσεις  στις πόλεις μέσω ΕΣΠΑ και οι μεγάλοι περίπατοι δεν οφείλονται σε επιδιώξεις κάποιων «άριστων» αλλά στην επιχειρηματική λειτουργία των «ΟΤΑ» που αφήνει στο περιθώριο τις λαϊκές ανάγκες και η αστική στρατηγική που κάνει τις πόλεις μεγάλα εργοτάξια για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αυτή την αστική στρατηγική την αποδέχονται όλοι, ακόμα και το ΚΚΕ όπου με την «χρηστή» του διαχείριση όχι μόνο δεν σπάει αυτό το πλαίσιο αλλά συμβαδίζει με αυτό (βλ. χρηματοδότησεις ΕΣΠΑ για έργα στην Πάτρα κλπ.). Τέλος, η αστική στρατηγική εξελίσσεται επίσης με την επιδίωξη εμπλοκής και συναίνεσης ενός ευρύτερου πολιτικού και κοινωνικού δυναμικού, που παρελαύνει στα ψηφοδέλτια όλων των παρατάξεων. Όλοι οι περιφερειάρχες και πετυχημένοι δημάρχοι δεν είναι κόκκινοι, μπλε, πράσινοι, ροζ αλλά υπερκομματικοί.

Πιο συγκεκριμένα, όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται σε μία σειρά αλλαγών και τομών που έχουν γίνει σε επίπεδο τοπικού κράτους τα τελευταία χρόνια:

1. Με την αντιδραστικοποίηση του πλαισίου λειτουργίας των δήμων – περιφερειών και του πολιτικού συστήματος. Ο νόμος Θεοδωρικάκου, με την μεταφορά κρίσιμων λειτουργιών σε επιτροπές, στις οποίες η παράταξη του περιφερειάρχη ή του δημάρχου έχει την απόλυτη πλειοψηφία, και ο εκλογικός - νόμος Βορίδη με το σύνολο των αντιδημοκρατικών αλλαγών που φέρνει σε επίπεδο τοπικών εκλογών (όριο 3%, αύξηση των παραβόλων, πλειοψηφία 3/5 στον πρώτο των εκλογών, δυνατότητα η συνεδριάσεις των συμβουλίων να γίνονται κεκλεισμένων των θυρών κ.α) συμπυκνώνουν αυτή την κατεύθυνση , ενώ παράλληλα έχουν εφαρμοστεί και μία σειρά άλλων αλλαγών όπως η απόδοση νέων υπερεξουσιών στις οικονομικές επιτροπές Δήμων και Περιφερειών για τα έργα ΣΔΙΤ, η υποχρεωτική άσκηση ένδικων μέσων από τις δημοτικές αρχές κατά δικαστικών αποφάσεων για παραμονή των εργαζόμενων στην εργασία τους, η ενίσχυση της δημοτικής αστυνομίας κ.α.
2. Την ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας του τοπικού κράτους. Οι αναπλάσεις στις πόλεις που γίνονται σχεδόν αποκλειστικά μέσω ΕΣΠΑ οφείλονται στην επιχειρηματική λειτουργία των ΟΤΑ» που αφήνει στο περιθώριο τις λαϊκές ανάγκες και η αστική στρατηγική που κάνει τις πόλεις μεγάλα εργοτάξια για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ενισχύεται και επεκτείνεται ο ρόλος των ΣΔΙΤ στη λειτουργία δήμων και περιφερειών. Η διαχείριση των απορριμμάτων, η πρωτοβάθμια υγεία, η κατασκευή και διαχείριση των σχολικών μονάδων, τα δίκτυα ηλεκτροφωτισμού αποτελούν βασικές πλευρές των έργων που σήμερα υλοποιούνται με Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα. Προχωράει η παραχώρηση ολόκληρων τομέων καθώς και δημόσιας γης - ακινήτων απευθείας στο ιδιωτικό κεφάλαιο ή την εμπορευματοποίησή τους από τους ίδιους τους δήμους, την υλοποίηση των τεχνικών προγραμμάτων με ιδιαίτερα υψηλή συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο κόστος (με αντίστοιχα, φυσικά, οφέλη και προνομιακές συμβάσεις εκμετάλλευσης των έργων από τους ιδιώτες).
3. Την οικονομική πολιτική στο τοπικό κράτος. Με κύριο μοχλό την μείωση των επιχορηγήσεων από το κεντρικό κράτος σε δήμους – περιφέρειες έχει επιβληθεί ένα καθεστώς που οδηγεί σε δύο δρόμους ταυτόχρονα, την ασφυκτική εξάρτηση από το ΕΣΠΑ και την ενίσχυση της λειτουργίας και παροχής υπηρεσιών με ιδιωτικο – οικονομικά κριτήρια. Παράλληλα, το ΕΣΠΑ, με τον ρόλο που έχει ως εργαλείο εφαρμογής της μόνιμης μνημονιακής πολιτικής της ΕΕ, της άμεσης και ταχείας επιβολής των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην ελληνική κοινωνία, αξεχώριστο από την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ, αναδεικνύεται σε σχεδόν αποκλειστική πηγή χρηματοδότησης – και για το τοπικό κράτος - για την υλοποίηση δημόσιων έργων, κυρίως τεχνικών (οδοποιϊες, κτιριακά κ.ά), ψηφιακών, κοινωνικής πολιτικής αλλά και άλλου χαρακτήρα, που χρηματοδοτούνται με τα κριτήρια της επιλεξιμότητας της δαπάνης. Τέλος, τα έκτακτα προγράμματα ενισχύσεων (Ταμείο Ανάκαμψης, Φιλόδημος, Τρίτσης) αποτελούν στην ουσία έμμεσο δανεισμό των υπερχρεωμένων δήμων, δεν καλύπτουν κοινωνικές ανάγκες και ιεραρχημένα έργα υποδομής με βάση τις πραγματικές ανάγκες περιοχών και πόλεων, αλλά αφορούν είτε έργα βιτρίνας είτε έργα όπου η ΕΕ δίνει προτεραιότητα με βάση τις κεντρικές επιλογές για “πράσινη μετάβαση”, για απεξάρτηση από το ρώσικο αέριο, είσοδο του κεφαλαίου σε υπηρεσίες του “κοινωνικού κράτους”, άμεση χρηματοδότηση κερδοφόρων δραστηριοτήτων του (πχ “Διπλή ανάπλαση” μέσω Ταμείου Ανάκαμψης).
4. Την επέκταση - παγίωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στους Δήμους με μείωση των μόνιμων εργαζόμενων, την υλοποίηση των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίες του ΟΑΕΔ, την πλήρη επέκταση των 8μηνων συμβασιούχων στους δήμους.
5. Προωθείται και εφαρμόζεται ένα πρότυπο χωρικής ανάπτυξης που αποθεώνει την επιχειρηματικότητα χωρίς «γραφειοκρατικά εμπόδια», τις φαστ-τρακ επενδύσεις, ενώ μονιμοποιεί την κατάσταση εξαίρεσης και την πλήρη διευκόλυνση των επενδυτικών σχεδίων με κάθε κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος. Οι μεγάλες επενδύσεις και παρεμβάσεις αφορούν κυρίως σε μια επιλεκτική ανάπτυξη βάσει του τρίπτυχου «τουρισμός, εμπόριο, αναψυχή», οδηγώντας με αυτό τον τρόπο σε έναν έντονο διαχωρισμό των «προνομιακών» περιοχών από τις «υποβαθμισμένες» (βλ. ανάπτυξη του κέντρου και υποβάθμιση των προαστίων μιας πόλης.)

Από όλα τα παραπάνω λοιπόν, καταρρίπτονται και οι απόψεις που βλέπουν τους δήμους, λόγω του ότι βρίσκονται πιο κοντά στην καθημερινότητα του λαού, ότι μπορούν να λειτουργήσουν με αυτοτέλεια από τη συνολική πολιτική και να αποτελέσουν πεδίο εφαρμογής φιλολαϊκών πολιτικών. Είναι καθαρό πως με αυτές τις πολιτικές, που ορίζονται από ΕΕ, κυβερνήσεις και κεφάλαιο, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση σε δήμους και περιφέρειες, ενώ η έννοια της «αυτοδιοίκησης» ακούγεται περισσότερο σαν φάρσα.

 

Για την περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας

 

Η πολιτική που προωθήθηκε την περασμένη τετραετία στη Δυτική Ελλάδα ήταν πολιτική κραυγαλέας ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και του ντόπιου κεφαλαίου, εις βάρος των λαϊκών αναγκών των κατοίκων και του τόπου, που για μία ακόμη τετραετία έμειναν στις καλένδες. Το Τετραετές Επιχειρησιακό Πρόγραμμα 2020-2023 που υλοποιεί η περιφερειακή αρχή, αποτυπώνει καθαρά τις προτεραιότητες τους:

• Προκλητική χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά και κρατικά χρήματα των επιχειρήσεων. Μόνο στην περίοδο της πανδημίας δόθηκαν 190 εκ. ευρώ για την ενίσχυση τους. Μέσα στην τετραετία για την ανάγκη πρόληψης των πυρκαγιών δόθηκαν επιπλέον μόλις 200.000 ευρώ! Με το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 ετοιμάζονται να δώσουν νέο ζεστό χρήμα για την διασύνδεση καινοτομίας και επιχειρηματικότητας, την «πράσινη» ανάπτυξη, για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου προς όφελος του κεφαλαίου.
• Δίνουν ψίχουλα για την πολιτική προστασία, για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών για τα αναγκαία αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα στους τρεις νομούς. Ενώ είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από τις πυρκαγιές στην Ηλεία το 2021, τις καταστροφικές πλημμύρες σε Ηλεία και Αιτωλοακαρνανία με την κατάρρευση την γέφυρα του Ευήνου, είναι προφανές πως αποτελεί εγκληματική πολιτική επιλογή να μην υπάρχει δημόσια αναβαθμισμένη πυροπροστασία-δασοπροστασία.
• Προωθούν ένα νέο ενεργειακό μοντέλο, δήθεν «πράσινης» μετάβασης, εγκατάστασης ΑΠΕ παντού (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά) που προωθεί περαιτέρω τα σχέδια ιδιωτικοποίησης και αύξησης του κόστους της ενέργειας στην χώρα, με καταστροφικά αποτελέσματα για το περιβάλλον. Ο προκλητικός στόχος της «ενεργειακής ανεξαρτησίας» που θέτει η περιφερειακή αρχή μέχρι το 2030, αναζητεί και συνενόχους μέσα από τις περιβόητες «ενεργειακές κοινότητες» που θέσπισε επί την θητεία της, ενώ την ίδια στιγμή εντείνεται η ενεργειακή φτώχεια με την κατακόρυφη αύξηση του ενεργειακού κόστους. Η έλευση του πανάκριβου φυσικού αερίου στη Δυτική Ελλάδα που καμαρώνει ότι πέτυχε, θέτει σε πρώτη προτεραιότητα τις ενεργειακές ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ προχωρά με σοβαρά ενστάσεις για τα ζητήματα ασφάλειας.  Τέλος, ανακινούνται ξανά τα σενάρια έναρξης των εξορύξεων υδρογονανθράκων στον Κυπαρισσιακό και στον Πατραϊκό.
• Είναι τελευταία προτεραιότητα η κοινωνική πολιτική στην περιφέρεια, οι ανάγκες σε δημόσια υγείας, εκπαίδευση, πρόνοια. Το ΕΣΥ που κράτησε όρθια την κοινωνία στην περίοδο της πανδημίας, είναι υποστελεχωμένο με όλα τα περιφερειακά νοσοκομεία (Πύργου, Αμαλιάδας, Αιγίου, Αγρινίου) κλείνουν είτε οδηγούνται σε μαρασμό.  Την ίδια στιγμή θησαυρίζουν οι ιδιωτικοί όμιλοι υγείας, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο σχέδιο ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ.
• Προωθούν ένα πρότυπο χωρικής ανάπτυξης (ΟΧΕ-ΒΑΑ) που αποθεώνει την επιχειρηματικότητα χωρίς «γραφειοκρατικά εμπόδια», τις fast-track επενδύσεις, ενώ μονιμοποιεί την κατάσταση εξαίρεσης και την πλήρη διευκόλυνση των επενδυτικών σχεδίων με κάθε κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος. Σε αυτό το πλαίσιο πανηγυρίζουν για τις mega-τουριστικές επενδύσεις στην Πάλαιρο και την Κυλλήνη.
• Ο σχεδιασμός τους στην αγροτική πολιτική οδηγεί σε αφανισμό τoν μικρομεσαίo αγρότη και κτηνοτρόφο. Η νέα ΚΑΠ της ΕΕ που τέθηκε σε εφαρμογή στις αρχές του 2023, θα προκαλέσει νέα μείωση της παραγωγής, ενώ η τεράστια αύξηση του κόστους παραγωγής (λιπάσματα, ζωοτροφές, πετρέλαιο, ρεύμα κτλ.), οδηγεί σε «έκρηξη» της ακρίβειας σε βασικά αγαθά (λάδι-ελιές, λαχανικά, κρέας, δημητριακά, ζωοτροφικά φυτά κ.α). Η περιφερειακή αρχή στέκεται παρατηρητής σε αυτές τις εξελίξεις. Ακόμα και στο ζήτημα της άρδευσης και την λειτουργία των ΓΟΕΒ-ΤΟΕΒ, παρά τους πανηγυρισμούς και τις διακρίσεις (!) σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τις ενεργειακές κοινότητες και το έργο-μαμούθ εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στο Μεσολλόγγι, οι ΤΟΕΒ παραμένουν στην ίδια διαλυμένη κατάσταση, χωρίς συντήρηση, υπερχρεωμένοι και με νερό πανάκριβο για τους αγρότες. Την ίδια στιγμή με την παράλληλη προώθηση της ιδιωτικοποίησης του νερού, ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση και του αρδευτικού δικτύου, με την προβολή των ΣΔΙΤ ως μονόδρομος για την ανανέωση-συντήρηση των δικτύων άρδευσης.
• Η ανάπτυξη και η ασφάλεια του οδικού δικτύου είναι πλήρως εξαρτημένη από το νέο ΕΣΠΑ 2021-2017 και τις προτεραιότητες που θέτει, την στιγμή που εντοπίζονται τεράστια προβλήματα στο επαρχιακό δίκτυο της περιφέρειας. Η Πατρών-Πύργου ενώ ο πρώην υπουργός Κ. Καραμανλής διαμήνυε πως θα είναι έτοιμη μέχρι το 2023, παραπέμπεται στο μέλλον, ενώ όλα τα υπόλοιπα έργα υποδομής (σιδηροδρομική σύνδεση Πάτρα-Αθήνα-Πύργος, σύνδεση Αγρινίου με Ιονία Οδό κ.α) για μία ακόμη φορά παραμένουν ένα ευχολόγιο.
• Ο περιφερειάρχης πανηγυρίζει για την μείωση της ανεργίας στην Δυτική Ελλάδα στο 11%, την στιγμή που έχει εγκαθιδρυθεί εργασιακός μεσαίωνας για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους, με πετσοκομμένους μισθούς, απαγόρευση της υποχρεωτικής εφαρμογής ΣΣΕ, με την μονιμοποίηση της αθλιότητας των συμβασιούχων και της ανακυκλούμενης εργασίας στην περιφέρεια και στους δήμους. Ταυτόχρονα έχουμε μείωση του αγροτικού εισοδήματος 8,5 % κατά έτος (!) τα τελευταία χρόνια με βάση στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, κυρίως λόγω της τεράστιας αύξησης του κόστους των καλλιεργειών και της κτηνοτροφικής παραγωγής.

Η περιφερειακή αρχή Φαρμάκη, αυτοπροβάλλεται ως η πιο επιτυχημένη στην ιστορία της περιφέρειας, ενισχύοντας το μοντέλο του περιφερειάρχη-manager. Προώθησε μια πολιτική ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας στην Δυτική Ελλάδα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις λαϊκές ανάγκες. Αξιοποίησε στο έπακρο το αντιδημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας του περιφερειακού συμβουλίου που προώθησε η κυβέρνηση, μεταβιβάζοντας σημαντικές αρμοδιότητες στην οικονομική επιτροπή, στο περιφερειακό ταμείο ανάκαμψης (ΠΤΑ), αλλά και στον αναπτυξιακό οργανισμό που συνέστησε το 2021. Πήρε πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας των δήμων με την θέσπιση μνημονίων συνεργασίας, αλλά και την διαμόρφωση των σχεδίων Ολοκληρωμένων Χωρικών Επενδύσεων (ΟΧΕ) με τη συμμετοχή όλων των δήμων κατά παραγγελία του νέου ΕΣΠΑ. Με αυτό το τρόπο καθιστά την περιφέρεια σε μοχλό περαιτέρω επιχειρηματικής μετάλλαξης των δήμων και υποχρεωτικής συμμόρφωσης με την πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων.

ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, έχουν απόλυτη ομοφωνία στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής. Για αυτό και δεν υπήρξε η παραμικρή αντιπολίτευση από πλευράς των απερχόμενων παρατάξεων Κατσιφάρα και Σπηλιόπουλου στο περιφερειακό συμβούλιο, καθώς στήριξαν όλες τις κεντρικές επιλογές της διοίκησης Φαρμάκη. Η ακροδεξιά και οι φασίστες λειτουργήσαν σαν το μακρύ βρώμικο χέρι των μεγάλων συμφερόντων του συστήματος. Η παράταξη της καταδικασμένης ως εγκληματική οργάνωση ΧΑ, συμμετείχε με την ανοχή των συστημικών παρατάξεων στις συνεδριάσεις του περιφερειακού συμβουλίου, έχοντας πλήρη σύμπλευση με την αντιλαϊκή πολιτική.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας στηρίζει το σχήμα της Αριστερής Παρέμβασης – Αντικαπιταλιστική Κίνηση στη Δυτική Ελλάδα, το οποίο έχει μία σημαντική παρακαταθήκη με την πολυετή παρουσία του σχήματος στο περιφερειακό συμβούλιο και στους αγώνες και τα κινήματα στη Δυτική Ελλάδα.  Το σχήμα λειτούργησε από θέσεις εργατικής λαϊκής αντιπολίτευσης εντός αλλά και εκτός του περιφερειακού συμβουλίου. Συμβάλλοντας στην ανάπτυξη αντιστάσεων ενάντια στις εξορύξεις στον Κυπαρισσιακό και τον Πατραϊκό, αλλά και την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα βουνά της Αχαΐας και της Αιτωλοακαρνανίας, βρισκόμενοι στο πλάι του υγειονομικού κινήματος ενάντια στην διάλυση του ΕΣΥ και στους αγώνες του λαού για δημόσια δωρεάν ποιοτική υγεία την περίοδο της πανδημίας, αναδεικνύοντας τις συνέπειες της αντιαγροτικής πολιτικής που οδηγεί σε ξεκλήρισμα την φτωχομεσαία αγροτιά, αλλά και στις κινητοποιήσεις για  μέτρα προστασίας και αποκατάστασης των περιοχών που πλήγησαν από τις πυρκαγιές του 2021.

Δεν παραβλέπουμε πως την προηγούμενη τετραετία, υπήρξε υποχώρηση στην εσωτερική πολιτική λειτουργία, κυρίως στο δύσκολο διάστημα της πανδημίας και των lockdown. Ο επιπρόσθετος κόφτης του 3% θέτει νέα δεδομένα ακόμα και για την εκπροσώπηση του σχήματος στο νέο περιφερειακό συμβούλιο.

Σε αυτά τα πλαίσια καταρχήν θέτουμε τον εκλογικό στόχο της ενίσχυσης και επανεκλογής στην περιφέρεια και η επανεκλογή μας στο περιφερειακό συμβούλιο παρά και ενάντια στον ν. Βορίδη, αλλά και η ισχυροποίηση και επανεκκίνηση της λειτουργίας της περιφερειακής και δημοτικής κίνησης μετά τις εκλογές, με μία λογική συσπείρωσης δυνάμεων και διεύρυνσης του δυναμικού της κίνησης σε αυτή την κατεύθυνση.

Για το δήμο της Πάτρας

Η κατάσταση στον Δήμο της Πάτρας κινείται κατά βάση σε αυτό το πλαίσιο. Στην πόλη της Πάτρας προχωρούν οι αναδιαρθρώσεις που έχουν ως στόχο την διαμόρφωση της πόλης ως βασικό κόμβο μεταφοράς αγαθών (νέο λιμάνι, τρένο) και αλλαγής του χαρακτήρα των αστικών περιοχών στα πρότυπα της έξυπνης εξειδίκευσης που προωθεί η ΕΕ, με εμπορική-επιχειρηματική αναβάθμιση του κέντρου της πόλης και αποκέντρωση των δημόσιων υπηρεσιών (ανακατασκευή Λαδόπουλου). Εκτιμούμε συνολικά πως η διαχείριση της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν έχει επιδράσει ανασταλτικά στην προώθηση αυτών των σχεδίων, ενώ στην πράξη συμβιβάζεται με αυτή την πολιτική, προσπαθώντας να εμφανίσει πλευρές «φιλολαϊκής» πολιτικής ή παρεμβάσεων που διασφαλίζουν ορισμένες δικλείδες ασφαλείας κατά την προώθηση αυτών των σχεδίων (πχ υπογειοποίηση του τραίνου).

Βασικό στοιχείο της κριτικής μας στην δημοτική αρχή είναι πως στα χοντρά ζητήματα η πόλη βιώνει της συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ η ίδια περιορίζεται σε ανάσες ανακούφισης και παραβλέπει την αναποτελεσματικότητας στα μεγάλα. Στα ζητήματα για τις  συγκοινωνίες, τα  σχολεία, τα σκουπίδια, το παραλιακό μέτωπο, το νερό και άλλα, δεν μπορεί και δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από ότι γίνεται σε άλλους δήμους. Οι συγκρίσεις που κάνει με άλλες δυνάμεις είναι αστικού τύπου, όπως το «νοικοκύρεμα» του δήμου (βλ. προεκλογική καμπάνια Πελετίδη). Από κει και πέρα η διαχείριση την ωθεί συνεχώς σε σοβαρές πολιτικές υποχωρήσεις, σε ζητήματα που και η ίδια κατά τα άλλα καταγγέλλει. Ιδιαίτερα σε ότι έχει να κάνει με την αποδοχή της πολιτικής των ΕΣΠΑ κτλ.

Το παράδειγμα της δημοτικής αρχής Πελετίδη στον Δήμο της Πάτρας απέδειξε πως η γραμμή της «φιλολαίκής διαχείρισης» του τοπικού κράτους δεν μπορεί να εφαρμοστεί, πόσο μάλλον σε μια περίοδο σημαντικών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται από κυβέρνησεις – ΕΕ – κεφάλαιο σε αυτό το κομμάτι. Αντιθέτως, οδηγεί στην ενσωμάτωση και διαχείριση του συνολικού πλαισίου λειτουργίας και του ρόλου του τοπικού κράτους, κάτι που αποτελεί παράδειγμα αστικής διαχείρισης, ακόμα και αν αυτή μπορεί να μην γίνεται με τους ίδιους όρους που την κάνουν αστικές πολιτικές δυνάμεις. Πολιτική υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σύγκρουση και ρήξη με το ευρωμνημονιακό πλαίσιο λειτουργίας των δήμων του τοπικού κράτους και του επιχειρηματικού κατεστημένου.

Επίσης απέδειξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει εργατική λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στις προσταγές κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου η όποια θα περνά μέσα από την διοίκηση του τοπικού κράτους, με το κίνημα να παίζει ρόλο «κομπάρσου». Χωρίς την ανάπτυξη του κινήματος στην γειτονιά, λαϊκών συνελεύσεων και των συλλογικών μορφών διεκδίκησης και επιβολής των εργατικών λαϊκών συμφερόντων, πράγμα καθοριστικό στο να καταφέρει να υπάρξει εργατική αντιπολίτευση, δεν μπορεί να υπάρξει υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών και προφανώς ούτε λαϊκός και εργατικός έλεγχος.

Τι παλεύουμε εμείς στις εκλογές:

Δίνουμε την μάχη τώρα για την ενίσχυση των ανατρεπτικών τάσεων εντός της αριστεράς και του κινήματος,  για να μπορέσουν να τραβήξουν κομμάτι της λαϊκής δυσαρέσκειας που γεννά η πολιτική της κυβέρνησης για να μετασχηματιστεί σε ένα νέο κύκλο αγώνων που θα απειλήσουν την κυβέρνηση και την πολιτική της, κατάσταση που θεωρούμε θα κριθεί μετά από ένα καλοκαίρι τεράστιων καταστροφών (πυρκαγιές, πλημμύρες). Απαραίτητη και βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι πρώτα και κύρια η επανεξόρμηση και προβολή του αντικαπιταλιστικού πολιτικού προγράμματος ως απάντηση για την ανασυγκρότηση και του κινήματος των εργαζομένων της νεολαίας και την επάνοδο των αγώνων τους για να ανατρέψει κυβέρνηση-τοπικό κράτος-κεφάλαιο και να κερδίσει τη ζωή του, με πολιτική παρέμβαση μέσα από τις εκλογές και από την επόμενη των εκλογών για ανάπτυξη των αγώνων και του κινήματος στην Πάτρα.

Στις επερχόμενες εκλογές το ζητούμενο για τους εργαζόμενους και τη νεολαία είναι να εκφραστεί συνολικά η λαϊκή αντίσταση στην παραπέρα αντιδραστική επίθεση της κυβέρνησης της ΝΔ και του τοπικού κράτους και τη συναινετική στάση των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και η θέληση για πολιτικές-κοινωνικές αλλαγές. Γι’ αυτό στις εκλογές είναι αναγκαία η στήριξη και η μεγαλύτερη δυνατή ενίσχυση των τάσεων αντικαπιταλιστικής ανατροπής με μια αριστερή, μαχητική, ανατρεπτική, αντιδιαχειριστική αντιπολίτευση ενάντια στην κυβέρνηση, το αστικό πολιτικό σύστημα και τις αντιλαϊκές δημοτικές και περιφερειακές αρχές. Αυτό είναι το πολιτικό διακύβευμα των εκλογών.

Στις εκλογές επιδιώκουμε να ενισχυθούν οι αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις περιφερειών και πόλεων που στηρίζουμε και παλεύουν για την ικανοποίηση των εργατικών λαϊκών αναγκών σε σύγκρουση με την κυβέρνηση, το τοπικό και το κεντρικό κράτος, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις πολιτικές της ΕΕ. Για τη ζωή που μας αξίζει στις πόλεις που μας ανήκουν. Να υπάρχει συνέχεια στη δράση αυτών των κινήσεων και να μη λειτουργήσουν μόνο ως εκλογικοί συνδυασμοί. Αυτό είναι το κεντρικό μας στίγμα.

Με αυτό το στίγμα διατυπώνουμε τους κεντρικούς πολιτικούς στόχους / άξονες της δράσης μας που είναι:

• Σύγκρουση με τη κεντρική στρατηγική προώθησης των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του κεφαλαίου από τις τοπικές περιφερειακές και δημοτικές εξουσίες.
• Αγώνας ενάντια στην αντιδραστική-ανταποδοτική πολιτική δήμων και περιφερειών στην υπηρεσία του κέρδους και του κεφαλαίου. Για αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν, υψηλού επιπέδου, κοινωνικές υπηρεσίες και αγαθά ενάντια στην ιδιωτικοποίηση / εμπορευματοποίηση των πάντων.
• Παλεύουμε για το δικαίωμα στην πόλη και το περιβάλλον ενάντια στην εμπορευματοποίηση του χώρου και την καπιταλιστική λεηλασία της φύσης.
• Μέτρα κοινωνικής προστασίας ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία, τη στεγαστική και περιβαλλοντική κρίση. (πολιτική προστασία, στέγαση κλπ.)
• Παλεύουμε ενάντια στο αντιλαϊκό τοπικό κράτος.
• Παλεύουμε συνολικά για τη βελτίωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ. Για ψωμί- ειρήνη-κοινωνικά αγαθά-ελευθερίες.

 

Αυτοί οι στόχοι πάλης μπορούν να επιβληθούν μόνο σε σύγκρουση, με όρους πολιτικού μαζικού κινήματος, με το αστικό πολιτικό σύστημα, τη συναίνεση, τη διαπλοκή με το κεφάλαιο και στο τοπικό/περιφερειακό επίπεδο ώστε να υπάρξουν κατακτήσεις ζωής και ελπίδας. Ο αγώνας για την ικανοποίηση των στόχων του πλαισίου πάλης συνδέεται με την ανάγκη γενικότερων πολιτικών αλλαγών σε σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα που κάνουν κουμάντο, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών τους και την ΕΕ.

Από αυτή την σκοπιά συγκρουόμαστε με την πολιτική του μαύρου μετώπου Σβόλη, Αϊβαλή, Ψωμά στο δήμο της Πάτρας και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν. Θέλουν έναν δήμο στην υπηρεσία των επιχειρηματικών συμφερόντων και για αυτό καλούμε σε μαύρισμα των ψηφοδελτίων τους. Επιπλέον, ασκούμε κριτική στη στάση της δημοτικής αρχής Πελετίδη, προφανώς σε διαφορετική ποιότητα και τρόπο από τις υπόλοιπες παρατάξεις που εκφράζουν ξεκάθαρα την αστική πολιτική. Θεωρούμε πως δεν μπορούμε να στηρίξουμε, έστω και κριτικά το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης, καθώς όχι μόνο δεν υιοθετεί έστω κάποια στοιχεία αντιδιαχειριστικής στάσης σε σχέση με την λειτουργία του του τοπικού κράτους, αλλά έχει προχωρήσει σε σημαντικές υποχωρήσεις ακόμα και στο πλαίσιο της «χρηστής» διαχείρισης, που ανοίγουν το δρόμο σε ιδιωτικοποιήσεις, διαιωνίζουν την άθλια κατάσταση με τους εργαζομένους του δήμου κοκ. Σε επίπεδο δήμου λοιπόν, την Κυριακή 8 Οκτώβρη ρίχνουμε ΑΚΥΡΟ και καλούμε τον λαό και τη νεολαία της πόλης από την επόμενη μέρα να δώσουμε μαζί τις μάχες για την διεκδίκηση των αναγκών μας. Σε επίπεδο περιφέρειας στηρίζουμε την Αριστερή Παρέμβαση Αντικαπιταλιστική Κίνηση Δυτικής Ελλάδας.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας θα επιδιώξει το επόμενο διάστημα ενιαία παρέμβαση στα ζητήματα του τοπικού κινήματος και του δήμου Πάτρας.