Διαλογος
Μορφές οργάνωσης του υποκειμένου [του Κώστα Τσιαντζή]
- Παρ, 07/11/2014 - 22:31
Τα αποσπάσματα που δημοσιεύονται σήμερα στο Πριν προέρχονται από ένα κείμενο που είχε γράψει, ο Κώστας Τζιαντζής για πολύ συγκεκριμένο σκοπό, ως εισήγηση για τα οργανωτικά του Νέου Αριστερού Ρεύματος και παρουσιάστηκε τον Απρίλη του 1994. Ωστόσο, όπως θα διαπιστώσει και ο αναγνώστης τού υπό έκδοση βιβλίου με τίτλο Για το επαναστατικό υποκείμενο της εποχής μας (εκδ. Τόπος) υπερβαίνει κατά πολύ τον αρχικό του προορισμό. Αποτελεί τομή στη μέχρι τότε μαρξιστική σκέψη, αναδεικνύει ξεχασμένες αλήθειες και φωτίζει πολύπλευρα το μέλλον του κομμουνιστικού κινήματος.
Η 6η Νοέμβρη να πυροδοτήσει μια άνοιξη αγώνων ανατροπής [του Γιώργου Κρεασίδη]
- Παρ, 31/10/2014 - 20:30
Έφτανε μια βροχή για να αναδειχτούν πρώτα από όλα οι καταστροφικές συνέπειες του «δώσ’ τα όλα» στο κατασκευαστικό κεφάλαιο και τους εργολάβους αλλά και της διάλυσης των δημόσιων υπηρεσιών συντήρησης υποδομών και πολιτικής προστασίας, λόγω υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης. Αν υπάρχει κάτι ακραίο δεν είναι η φθινοπωρινή βροχή αλλά η πολιτική του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που τα υποτάσσει όλα στο κέρδος και περιφρονεί τις συνέπειες στο περιβάλλον και τους ανθρώπους.
Η αριστερά, ή θα είναι αντι-ιμπεριαλιστική και αντι-καπιταλιστική, ή δεν θα είναι αριστερά [του Βασίλη Ζούμπου]
- Πέμ, 30/10/2014 - 10:46
Για να βάλω όμως και το χέρι «υπό τον τύπο των ήλων», όσον αφορά τα «δικά μας» εσωτερικά ζητήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα ήθελα να πω πως κάποιες συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να πάψουν να βλέπουν και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και κάθε άλλο μετωπικό εγχείρημα, πρωτίστως ως ένα πεδίο στρατολόγησης και εγγραφής νέων μελών στο κόμμα τους και δευτερευόντως ως ένα ενωτικό πολιτικό εγχείρημα στους κόλπους της επαναστατικής αριστεράς. Πρέπει να πάψουν να βλέπουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν ένα ευκαιριακό βραχύβιο μέτωπο και να την δούνε ως ένα μακροπρόθεσμο εγχείρημα. Και να καταλάβουν ότι τα ενωτικά εγχειρήματα εμπνέουν τον κόσμο. Και να καταλάβουν ότι υπάρχει πλέον κόσμος που θέλει να είναι μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι κάποιας εκ των συνιστωσών της. Και ότι μόνο κατακτώντας μια βαθύτερη ουσιαστική δημοκρατία, το εγχείρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει.
Από τα ‘’μνημόνια’’ ανά χώρα, στο ευρωπαϊκό υπερ-πρόγραμμα μόνιμης δημοσιονομικής προσαρμογής [του Παναγιώτη Μαυροειδή]
- Τετ, 29/10/2014 - 00:05
Η νέα πραγματικότητα της λεγόμενης ‘’μετα-μνημονιακής εποχής’’, έχει επομένως ως εξής: Τα μνημόνια και οι ‘’τρόικες’’ ανά χώρα αντικαθίστανται από το συνολικό πανευρωπαϊκό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής με τη γενική θεσμική εποπτεία των επίσημων μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρακτικά υπό τις διαταγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα υπόλοιπα είναι απλά ψεύδη και δημαγωγία. Μαζί και αυταπάτες, μιλώντας για την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θεωρεί ότι με το να μη συνομιλεί ‘’με υπαλλήλους της τρόικας’’, αλλά με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, θα λυθεί το πρόβλημα
Ανατρεπτική γραμμή, ούτε αναχώρηση ούτε υποταγή [του Τάκη Τσίτσου]
- Τετ, 29/10/2014 - 00:02
Είμαστε σε μια καμπή των εξελίξεων. Η πίεση που δέχεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ανάλογη της πίεσης που δέχεται το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Οι δυσκολίες ανατροπής της επίθεσης από το εργατικό κίνημα και οι ανεπάρκειές του έχουν το ανάλογο τους στο πολιτικό επίπεδο στις αδυναμίες συγκρότησης ενός ισχυρού πολιτικού αντικαπιταλιστικού ρεύματος και διατρέχουν τη συζήτηση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το βασικό μας πρόβλημα δεν είναι ο σεχταρισμός, κατηγορία που είτε χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τη στήριξη άλλων πολιτικών σχεδίων είτε στην καλύτερη περίπτωση συσκοτίζει την αναγκαία συζήτηση. Το βασικό μας πρόβλημα είναι η ταλάντευση στην ανάγκη στρατηγικού επανεξοπλισμού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στην κατάκτηση μιας ανώτερης πολιτικής και οργανωτικής ενότητας και μιας βαθύτερης δημοκρατίας, στη συγκρότηση μιας νέας στέρεης επαναστατικής βάσης ενότητας των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων με ικανότητα παρέμβασης στις εξελίξεις με ανατρεπτική πολιτική γραμμή.
Πρόταση Ντογιάκου : Η απομυθοποίηση της δήθεν σκληρής αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής [του Κώστα Παπαδάκη]
- Πέμ, 23/10/2014 - 10:54
Και καθήκον της αριστεράς να απαγαλακτισθεί επιτέλους από τον ακαδημαϊκό αυτοματισμό της προσομοίωσης με τον διωκόμενο και να αντιληφθεί ότι διωκόμενη είναι και θα εξακολουθεί να είναι η ίδια, και όποιος άλλος πραγματικά οδηγεί την κοινωνία στην αντικαπιταλιστική ανατροπή.
Η Χ.Α. δεν υπήρξε, ούτε είναι και τώρα ακόμα διωκόμενη σύμφωνα με αυτό που της αντιστοιχεί. Και θα δρούσε ακόμη ανενόχλητα και με τις ευλογίες του Σαμαρά και της κυβέρνησης όχι μόνο αν δεν είχε σηκώσει κεφάλι στο αφεντικό της, αλλά κυρίως αν μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το αντιφασιστικό κίνημα δεν είχε πλημμυρίσει τους δρόμους. Και τον αντιφασιστικό αγώνα δεν τον εγκαταλείπουμε ούτε έξω, ούτε μέσα στα δικαστήρια. Αλλιώς τον παραδίδουμε στο κράτος. Αλλά το αστικό κράτος δεν είναι αντίπαλος του φασισμού, είναι η μήτρα που τον γεννάει. Βρίσκεται στο ίδιο άκρο μαζί του εναντίον μας. Δεν θα του κάνουμε τη χάρη να μπούμε στο περιθώριο για να βγεί εκείνος.
Είμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε στο αναγκαίο μέτωπο των αντικαπιταλιστικών-αντιιμπεριαλιστικών, αντιΕΕ δυνάμεων; [του Γιάννη Μπαλάση]
- Τρί, 21/10/2014 - 11:25
Η όποια ενότητα, θα κριθεί στην συγκέντρωση και την συσπείρωση των δυνάμεων μέσα στο μαζικό λαϊκό κίνημα και τους αγώνες του, και στις πλατιές διαδικασίες μετωπικής συνεργασίας των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής αντιΕΕ αριστεράς και όχι σε χωριστές μικρές παρουσίες ή σε κινήσεις ομαδοποιήσεων που κατά βάση κινούνται με όρους εσωτερικών αντιπαραθέσεων και συσχετισμών της στιγμής. Αν το βλέμμα είναι στραμμένο όχι στις «μεγάλες» κοινωνικές διεργασίες, αλλά στις εσωτερικές εξελίξεις του ενός ή του άλλου κόμματος, δεν υπηρετούνται τελικά ούτε η ενότητα, ούτε η αναγκαία συμπόρευση των πρωτοπόρων δυνάμεων.
Προβληματισμοί γύρω από το Μέτωπο που χρειαζόμαστε [του Γιώργου Βασσάλου]
- Δευ, 20/10/2014 - 15:43
Το δικό μας σχέδιο πρέπει να είναι η επίτευξη της πλατιάς ενότητας της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού που έχει πληγεί πολλαπλά από την καπιταλιστική επέλαση, υπό την ηγεμονία του πολυπληθέστερου κομματιού της, δηλαδή της τάξης των εργαζομένων, που είναι και η μόνη που, υπό την ηγεσία του πρωτοπόρου κομματιού της, μπορεί να προβάλει ένα ενοποιητικό συλλογικό όραμα και να ανασυγκροτήσει τον παραγωγικό ιστό με τρόπο που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Για να επικοινωνήσει με πλατιά στρώματα η πρόταση αυτή πρέπει να μετουσιώνεται και σε κυβερνητική πρόταση.
Ψήφο εμπιστοσύνης στον Σαμαρά από μια απαξιωμένη Βουλή [του Γιώργου Κρεασίδη]
- Τετ, 15/10/2014 - 10:55
Με την αναμενόμενη ψήφο εμπιστοσύνης που πήρε η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου από την απαξιωμένη Βουλή θα προχωρήσει στην αντιλαϊκή γραμμή που ξεδίπλωσε μέσα σε μια ακατάσχετη προπαγανδιστική φλυαρία, την υλοποίηση δηλαδή των μέτρων που προβλέπουν τα Μνημόνια και τη μετατροπή τους σε μόνιμο καθεστώς, μαζί με την επιτήρηση και την επιτροπεία. Ελπίζει έτσι να κρατηθεί στην εξουσία, γονατίζοντας το λαό και τρομοκρατώντας τον με την προπαγάνδα για φοβερές συνέπειες, αν αμφισβητηθεί η ολοκληρωτική ταύτιση με τους δανειστές και την τρόικα, ακόμα κι αν δεν βρει τους περίφημους 180 βουλευτές για να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Φλεβάρη.
Ελπίδα και διεκδικήσεις κομμένες ΣΥΡΙΖΑ [του Γιάννη Ελαφρού]
- Τρί, 14/10/2014 - 00:21
Αντιμετωπίζει όμως τη φτώχεια το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ; Πρόσφατα το –πέρα από κάθε υποψία– Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής υπολόγισε πως υπό καθεστώς ή υπό απειλή φτώχειας βρίσκονται 6,3 εκατομμύρια Έλληνες. Το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ δεν αγγίζει τη συντριπτική πλειονότητα αυτών. Όταν ο μέσος εργατικός μισθός έχει μειωθεί –σε απόλυτους αριθμούς– 35% από το 2010 (με το συνυπολογισμό ακρίβειας και φοροληστείας πολύ περισσότερο) δεν αρκεί η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Απαιτούνται άλλης ποιότητας συνολικά μέτρα, όπως για παράδειγμα μια μεγάλη αύξηση όλων των μισθών (του μέσου μισθού) και η αναίρεση των περικοπών από το 2010 και μετά.
